کم نیستند کسانی که طی یکی دو سال اخیر خواهان خروج نام احسان حاج‌صفی از فهرست تیم ملی بودند. حتی قرار بود قبل از جام جهانی ۲۰۲۲ حاج‌صفی از تیم ملی کنار گذاشته شود اما می‌دانید که چه شد؛ فدراسیون تغییر کرد کیروش برگشت و باقی قضایا...
این روزها که ۱۰ پست تیم ملی مشخص شده تنها جایگاه احسان حاج‌صفی در دفاع چپ مورد تهدید است. فوتبالی‌ها هنوز نمی‌دانند و خود قلعه‌نویی هم هنوز تصمیم نگرفته که میلاد محمدی بازی کند یا حاج‌صفی!
در روزهایی که پیشکسوتان زیادی از سر خیرخواهی به حاج‌صفی پیشنهاد خداحافظی می‌دهند، سرمربی تیم ملی قبل از همین دو بازی آخر از نیازش به تجربه احسان حاج‌صفی گفت. قلعه‌نویی تنها به بعد فنی اشاره کرد که حاج‌صفی همین حالا در لیگ اروپا با مارسی بازی می‌کند. اما کیست که نداند کاپیتان در هر تیم ارزشی فراتر از یک بازیکن ساده دارد. به عبارت دیگر کاپیتان ممکن است حتی فیکس هم نباشد اما همیشه در تیم هست!
کاپیتان عصای دست مربی درون تیم است؛ هماهنگ‌کننده بازیکنان با کادرفنی؛ کاپیتان حتما با تجربه است و در مواقع بروز حواشی به بازیکنان جوان کمک می‌کند. خلاصه اینکه ارزش کاپیتان تنها به ارزش فنی او درون زمین نیست.
پرسپولیسی‌ها سیدجلال حسینی را کاپیتان ابدی می‌دانند، نه اینکه سید جلال تا ۴۰ سالگی بازی کرد بلکه به خاطر رفتارهایی که از او الگویی برای دیگران می‌ساخت. به یاد داریم در سال آخر بازی سیدجلال وقتی او بعد از دقیقه ۹۰ به عنوان یار تعویضی به زمین آمد، چنان استارتی زد که انگار یک بازیکن ۱۷ ساله برای اولین بار چند دقیقه فرصت خودنمایی دارد! سیدجلال هیچ نیازی به آن چند دقیقه نداشت. او با این حرکت می‌خواست به بازیکنان یاد بدهد که در هر شرایطی باید به پیراهن تیم تعصب داشته باشند و حتی اگر یک دقیقه به آن‌ها فرصت بازی می‌رسد، باید با تمام وجود بازی کنند.
و حالا نگاه کنید به دقیقه چهارم وقت‌های تلف‌شده در بازی ایران و ازبکستان که احسان حاج‌صفی به عنوان تعویضی لب خط می‌آید و بعد از رسیدن بازیکن چنان استارتی زد که معمولا کمتر از او دیده‌ایم و همه یاد سیدجلال افتادند. این ارزش کاپیتان در یک تیم است که با یک رفتار ساده و بدون کار فنی می‌تواند الگوی یک تیم باشد. حال حساب کنید او روی نیمکت یا بیرون زمین چقدر می‌تواند به جمع کردن یک تیم کمک کند!
