ورزش‌هایی برای پیشگیری از مرگ زودهنگام/ بی تحرکی چه عواقبی دارد؟

پرسش اصلی اینجاست که به طور دقیق چه تمریناتی باید انجام دهید تا بتوانید خطرات و عوارض جسمانی ناشی از نشستن طولانی مدت و بی تحرکی را کاهش دهید؟

به گزارش همشهری، دانشمندان می‌گویند: فعالیت‌هایی مانند باغبانی یا دوچرخه سواری می‌تواند به کاهش خطر مرگ زودهنگام کمک کند، اما میزان این فعالیت باید به اندازه کافی باشد. نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد که فقط نیم ساعت ورزش در روز می‌تواند برای جبران خطرات ناشی از نشستن بیش از حد کافی باشد. محققان همچنین دریافتند هرگونه فعالیت شدید از ۳۰ تا ۴۰ دقیقه در روز می‌تواند به کاهش آسیب‌های ناشی از بی تحرکی کمک کند.

تحقیق آن‌ها همچنین نشان داد افرادی که زمان طولانی را پشت میز یا روی مبل می‌گذرانند در معرض خطر مرگ زودهنگام قرار دارند. با این حال، اگر آن‌ها به مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه فعالیت‌های سنگینی مانند دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی سریع یا باغبانی انجام می‌دادند، خطر مرگ زودهنگام در آن‌ها کاهش می‌یافت.

پروفسور اولف اکلوند، از دانشکده علوم ورزشی نروژ، در این باره می‌گوید: بی تحرکی یا کم تحرکی بیشتر با مرگ و میر بالاتر مرتبط است. پزشکان و متخصصان توصیه می‌کنند که انجام نوعی فعالیت بدنی در طول روز برای همه مفید است و بزرگسالان نیز بهتر است حداقل دو بار در هفته تمرینات قدرتی انجام دهند. آن‌ها باید تلاش کنند و طبق دستورالعمل‌ها هفته‌ای دو ساعت و نیم فعالیتی با شدت متوسط مانند پیاده روی سریع انجام دهند. تحقیقات قبلی نشان داده که زمان نشستن در مقایسه با هر سطح دیگری از فعالیت حتی خوابیدن یا ایستادن خطر حمله قلبی و سکته را افزایش می‌دهد.

آخرین تحقیقی که دراین باره مجله «ژورنال پزشکی ورزشی بریتانیا» منتشر شد، به بررسی میزان ورزش افراد برای کاهش خطر نشستن طولانی مدت پرداخته است. محققان داده‌های بیش از ۴۴ هزار فرد میانسال و مسن را که بین ۴ تا ۱۴.۵ سال از ردیاب تناسب اندام استفاده می‌کردند، تجزیه و تحلیل کردند. طی دوره این تحقیق ۳۴۵۱ نفر جان خود را از دست دادند.

شرکت کنندگان بر اساس مدت زمانی که به طور متوسط در حال بی تحرکی بودند به گروه‌هایی تقسیم شدند که بی تحرکی آن‌ها از ۸.۵ تا ۱۰.۵ ساعت در روز متغیر بود. آن‌ها همچنین بر اساس زمان فعالیت بدنی با شدت متوسط تا شدید تقسیم شدند که به طور متوسط فعالیت بندی آن‌ها از هشت دقیقه تا ۳۵ دقیقه در روز را در بر می‌گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد کسانی که بیشترین زمان را بدون تحرک سپری کردند، بنا به دلیل بروز عوارض مختلف جان خود را در طول دوران تحقیق از دست دادند.

با این حال، کسانی که بیشترین زمان را صرف انجام فعالیت‌های متوسط تا فیزیکی می‌کردند، کمتر دچار مرگ ناگهانی شده بودند و خطر مرگ ناگهانی آن‌ها را کمتر و مشابه با افرادی که کمترین زمان بی‌تحرکی را داشتند، تهدید کرده بود. پروفسور اکلوند درباره این تحقیق گفت:نتایج ما نشان می‌دهد که فعالیت بدنی و زمان کم تحرکی را می‌توان به طور متفاوتی برای کاهش خطر مرگ زودرس ترکیب کرد.