به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، محمدرضا شریفی مقدم ، دبیرکل خانه پرستار ایران در گفت و گو با رکنا با اشاره به اینکه کادر درمان در سایر نقاط دنیا اگر اعتراضی نسبت به معیشت و مشکلاتشان داشته باشند، به اتحادیه هایشان مراجعه کرده و مراتب اعتراض را ثبت می کنند، گفت: مشابه چنین اتحادیه ها یا تشکل هایی را در ایران در سازمان نظام پرستاری داریم.
وی گفت: در خارج از کشور این اتحادیه ها و انجمن ها، نقششان این است که فشار وارد شده به بدنه پرستاری را به شکل منطقی به حاکمیت منتقل کنند. در واقع انجمن های پرستاری کشورهای مختلف، تبلور افکار عمومی آن جامعه است. به این شکل، حدود 90 درصد از مشکلات کادر درمان، برطرف می شود. حتی اتحادیه ها و تشکل ها آنقدر قدرت دارند که با دولت، در خصوص مشکلات حقوقی و معیشتی پرستاران نیز به گفت و گو می پردازند.
شریفی مقدم تاکید کرد: اما در ایران، اعضای سازمان نظام پرستاری معمولا مهندسی شده انتخاب می شوند، برای همین است که پرستاران در ایران، از سازمان نظام پرستاری عبور کرده اند و خودشان به طور مستقیم مراتب اعتراضشان را به گوش مسئولان می رسانند.
وی با اشاره به اینکه معاونت پرستاری و سازمان نظام پرستاری، دو نهاد هویتی پرستاران کشور هستند که می بایست به مسائل و مشکلات این قشر از جامعه بپردازند، گفت: اگر اینها به درستی به وظایفشان عمل کنند، پرستارها برای اعتراض به کف بیمارستان ها نمی آیند.
شریفی مقدم تاکید کرد: در خارج از کشور، اگر در نهایت، اتحادیه یا تشکل، با دولت به توافق نرسید، به پرستارها از طرف اتحادیه ها اعلام می شود که در فلان روز با رعایت اینکه جان بیماران حاضر در بیمارستان در خطر نباشد، در خیابان تجمعاتشان را برگزار کنند. از آنجایی که معاونت پرستاری و سازمان نظام پرستاری به خوبی نتوانسته اند افکار عمومی جامعه پرستاری را نمایندگی کنند، نتیجه این می شود خود پرستارها مستقیما دست به اعتصاب یا تجمع می زنند.
