به گزارش خبرنگار مهر، فرزانه قلعه قوند نویسنده و معاون پژوهش و نشر مؤسسه پیام آزادگان در برنامه تلویزیونی صبح بخیر ایران که از شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد، با اشاره به کتابش «زمان ایستاده بود» گفت: پیش از پیوستن به این مؤسسه مثل همه فکر می‌کردم در جنگ عده‌ای تسلیم و اسیر شدند. اما با گذر زمان متوجه شدم که باید به لایه میانی اسارت وارد شوم. لحظه اسارت شاید سخت‌ترین شرایطی است که هر اسیر جنگی تجربه می‌کند. دلیل انتخاب نام این کتاب نیز همین بود.
وی افزود: زمانی که با کسانی که تجربه اسارت داشتند برای گردآوری این کتاب صحبت می‌کردمّ می‌گفتند در لحظه اسارت گویی دنیا برایشان ایستاده بود. همه ما می‌دانیم لحظات آغازین سخت‌ترین لحظات یک کار هستند و در اسارت نیز چنین است. این لحظات حتی از شکنجه‌هایی که تجربه کردند سخت‌تر بوده است.
این نویسنده گفت: اسرای ما لحظات بسیار سختی را تجربه کردند. همین فقدان احترام که تحصیل کرده ما باید در مقابل یک نگهبان بی سواد تمکین می‌کرد. این کتاب سراسر مقاومت است. بچه‌ها تا آخرین فشنگ مقاومت کردند. کمبود مهمات و تعداد کم از معضلات دیگر بود. این بچه‌ها برمی‌گشتند تا همرزم خود را نشان دهند و بسیاری از آنها در مجروحیت کامل به اسارت در آمدند. حدود ۷۰ نفر از پایان سال ۵۸ تا نیمه اول سال ۵۹ و قبل از شروع رسمی جنگ اسیر شدند. این نشان می‌دهد که تحرکات دشمن بسیار زیاد و شروع کننده جنگ بوده است. برای مثال شهید لشگری قبل از جنگ اسیر شدند و تا ۱۸ سال اسیر بودند.
قلعه قوند گفت: برادران آزاده‌ای بودند که سعی داشتند این کتاب را مطالعه کنند، اما نتوانستند بیش از دو یا سه قسمت آن را بخوانند. به هر حال برگشتن به آن لحظات برای آنها بسیار سخت است. زمانی که اسرا مجبور شدند که تن به اسارت دهند، به معنای واقعی مسخ شده و تا لحظه آخر انتظار داشتند معجزه‌ای رخ داده و نجات پیدا کنند. آنها همواره امیدوار بودند اما تعدادی از آنها حتی تا ۱۰ سال در اسارت مانند.
این نویسنده در پایان گفت: این افراد اسیر شدند، اما اسیر نماندند. آنها آزاده شدند و آزاده زندگی کردند. برای من داستان مقاومت این افراد و سواد رسانه‌ایشان بسیار جالب است. آنها به انجام فعالیت‌های فرهنگی مختلف می‌پرداختند و همواره در مواجهه با اخبار بد روحیه خود را نمی‌باختند.
