همشهری آنلاین-گروه سیاسی: گزارش تطهیرکننده شبکه فارسی‌زبان خارج از کشور درباره فعالیت‌های ساواک در قبل از انقلاب همراه با پخش ویدئوهای جدیدی از پرویز ثابتی نفر دوم ساواک بوده است. در بخشی از نشست مدیریت شده ثابتی با رسانه‌ها مسعود بهنود خبرنگار روزنامه آیندگان و چهره خارج‌نشین دهه‌های اخیر نیز حضور دارد.
بهنود در بخشی از این نشست خبری که درباره اطلاع‌رسانی حول خنثی‌سازی فعالیت‌های یک گروه از چریک‌های فدایی خلق برگزار می‌شود، می‌پرسد «سال گذشته (۱۳۴۹) تایمز لندن نوشته بود که سازمان امنیت ایران ۵ میلیون نفر عضو در بین مردم دارد. نظرتان در این باره چیست؟»
ثابتی پاسخ شفافی به این سوال نمی‌دهد و در بخشی از جواب خود می‌گوید: «روزنامه تایمز لندن به چنین رقمی اشاره کرده بود و من آن را به خاطر دارم که سازمان امنیت ۵میلیون عضو، همکار یا مامور دارد. بنده تصور نمی‌کنم که سازمان‌های اطلاعاتی کشورهای بزرگ مثل آمریکا و شوروی هم -البته با درنظر گرفتن جمعیت‌شان که چند برابر ایران است- چنین تعداد ماموری در اختیار داشته باشند. این رقم برای بنده هم تعجب‌آور بود. جزئیات این مقاله یادم نیست ولی شاید منظور نویسنده این بوده است که ۵میلیون نفر در ایران از سازمان امنیت حمایت می‌کنند! شاید خواسته‌اند چنین مفهومی را برسانند، بعد به این ترتیب درآمده است که ۵میلیون نفر مامور داریم. این رقم نه‌تنها صحیح نیست بلکه یک رقم تعجب‌آور و مسخره‌ای است.
بنده تا آنجایی که مقررات دستگاهم اجازه می‌دهد، توضیح می‌دهم. به‌طور کلی ما دو نوع پرسنل یا مامور در اختیار داریم. یک دسته کارمندان رسمی دستگاه هستند یعنی کارمند رسمی سازمان امنیت هستند که اینها مثل سایر کارمندان دولت حقوق بازنشستگی می‌پردازند، رتبه می‌گیرند، مشاغلی می‌گیرند و گاهی اوقات مشاغلی می‌گیرند که با مردم سروکار دارد، مثلا در یک شهرستان رئیس سازمان امنیت می‌شوند، یک کارهایی دارند و ارتباط‌هایی دارند و کم و بیش ممکن است گاهی اینها شناخته شوند؛ اینها کارمند رسمی هستند، مثل کارمندان وزارت کشور، کارمندان وزارت امور خارجه یا کارمندان وزارت کشور و ... دسته دیگر که تعدادشان باید بیشتر هم باشد، اینها ماموران ما هستند که اینها در استخدام رسمی ما نیستند؛ ممکن است برخی از آنها کارمند رسمی دولت در فلان وزارتخانه باشند، ولی این افراد در استخدام رسمی ما نیستند. ما بایستی خواه ناخواه خبر داشته باشیم، این افراد مختلف مردم هستند و در سازمان‌های دولتی، کشاورزان، کارگران، اصناف، احزاب، مطبوعات و اساتید دانشگاه و از این قبیل جمعیت‌ها حضور دارند.»
