به گزارش مشرق، بیست و سه دوره از برگزاری لیگ برتر و حرفه‌ای شدن فوتبال باشگاهی در کشورمان می‌گذرد و در این سال‌ها برخی اتفاقات و حواشی نشان میدهد که فوتبال ایران راهی طولانی تا حرفه‌ای شدن پیش رو دارد و همچنان در خیلی از بخش‌ها رفتار آماتوری را ترک نکرده است.
یکی از این اتفاقات عجیب، تقاضا و اصرار تیم‌ها برای تغییر ساعت یا روز مسابقات است. تاره‌ترین نمونه آن هم درخواست باشگاه استقلال است که در چند روز گذشته به بهانه اینکه باتوجه به برنامه‌ریزی فعلی سازمان لیگ، آنها در سه بازی متوالی میهمان هستند، خواهان جابه‌جایی یکی از بازی‌هایشان و همچنین تعویق یک روزه دربی شده‌اند!
البته تا الان سازمان لیگ پای برنامه قبلی ایستاده و با درخواست استقلال مخالفت و اعلام کرده است که دربی طبق برنامه ۲۳ آذر برگزار می‌شود. البته استقلال تنها یک نمونه از باشگاه‌های لیگ برتری است که چنین خواسته‌های غیرمعمولی را مطرح کرده است.
در طول ۱۱ هفته‌ای که از فصل جدید می‌گذرد، تیم‌های دیگری هم بوده‌اند که به بهانه حضور در لیگ قهرمانان یا حضور بازیکنانشان در تیم‌های امید یا بزرگسالان، خارج از چهارچوب مقرراتی که تعیین شده است، در نامه به سازمان لیگ خواهان تغییر زمان مسابقاتشان شده بودند.
این در حالی است که چنین خواسته‌هایی در فوتبال حرفه‌ای روز دنیا محلی از اعراب ندارد و این باشگاه‌ها هستند که خودشان را با برنامه لیگ تطیبق می‌دهند. اما به نظر می‌رسد که در ایران برخی از تیم‌ها با در پیش گرفتن یک رویکرد آماتوری به دنبال تطبیق لیگ با برنامه دلخواه خودشان هستند. چنین رویکردی در فوتبال و لیگی که باشگاه‌های آن پسوند «حرفه‌ای» به‌دنبال خود یدک می‌کشند، از جاری بودن مدیریت آماتوری زیر نقاب حرفه‌ای باشگاه‌داری حکایت دارد.
بر اساس یک اصل بدیهی که در سطوح حرفه‌ای فوتبال اجرا می‌شود، برنامه‌ریزی مسابقات برعهده سازمان لیگ یا سازمان برگزارکننده مسابقات است و از بزرگترین تا کوچکترین باشگاه، همه پیرو این برنامه هستند. یک اصل کاملا ساده و بدیهی و البته جاافتاده که تنها در موارد بحرانی و وقوع یک اتفاق غیرمترقبه، ممکن است، زمان یک دیدار دچار تغییر شود. در آن صورت هم این تغییر از سوی سازمان‌دهنده مسابقات صورت می‌گیرد و باشگاه‌ها باید از آن تمکین کنند.
اما به نظر می‌رسد در ساختار آماتوری برنامه‌ریزی لیگ ایران که ممکن است حتی تا روز برگزاری، ساعت یک مسابقه دستخوش تغییر شود، باشگاه‌ها به خودشان اجازه دست بردن و دخالت در برنامه لیگ را می دهند.
چنین دخالت‌هایی در فوتبال حرفه‌ای دنیا، پذیرفتنی نیست و سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال باید برابر فشارهای که بعضا از سوی تیم‌های پرهوادار برای تغییر برنامه بازی‌ها اعمال می‌شود، ایستادگی کرده و اجازه ندهند که برخی باشگاه‌ها، خواسته‌های غیرحرفهایشان را به سازمان لیگ تحمیل کنند. به خصوص که فوتبال ایران در لیگ بیست و سوم با توجه به برگزاری جام ملت‌ها و بازی‌های لیگ قهرمانان، نسبت به دوره‌های قبلی زمان محدودتری برای برگزاری لیگ در اختیار دارد و این فرصت محدود نباید با فشار برخی تیم‌ها کم و کم‌تر شود.
علاوه بر تغییر روز و زمان بازی، در موردی عجیب‌تر شاهد بوده‌ایم که برخی تیم‌ها حتی در فاصله ۲۴ ساعت تا شروع دیدارشان با فشار به سازمان لیگ، حتی محل قطعی‌شده برگزاری مسابقه را نیز تغییر داده‌اند؛ موضوعی که نشان میدهد فوتبال ایران همچنان با رویه آماتوری و تنها با یک نقاب حرفه‌ای در حال پیش رفتن است.
چنین رویه آماتوری، در شرایطی است که به نظر می‌رسد بازیکنان و مربیان در ایران، حرفه‌ای بودن را تنها در پول و ارقام نجومی قراردادها می‌بینند و در سایر موارد با اتخاذ رویکردی غیرحرفه‌ای، لیگ برتر را به کاریکاتوری از یک لیگ حرفه‌ای تبدیل کرده‌اند.
از این رو، ضرورت دارد که باشگاه‌ها به جای دخالت در برنامه‌ریزی لیگ که در حوزه تصمیم‌گیری آنها نیست، وقت و انرژی‌شان را با توجه به بودجه‌های نجومی که از بیت‌المال پرداخت می‌شود به مسائل فنی و عملکردشان در داخل زمین معطوف کنند و کمی هم که شده تلاش کنند که به رفتارهای حرفه‌ای در فوتبال دنیا نزدیک شوند تا به قول ناصر حجازی فقید، حرفه‌ای‌شدن فوتبال در ایران تنها به لاتین شدن شماره پیراهن‌ها محدود نشود!
