شهروندان یک جامعه، باید از حداقل امکانات شهروندی که شهرداری وظیفه تامین آن هارا دارد، برخوردار شوند.
یکی از این اقدامات، مناسب سازی پیاده روهای شهر است که باید محیط امن برای شهروندان باشد. معلولان هم ۲۰ درصد جامعه را تشکیل می دهند و باید از این امکانات بهره مند شوند. اما شیوه بهره مندی این افراد با سایرین کمی تفاوت دارد. شهرداری باید بتواند با مناسب سازی محیط شهر، اقداماتی را انجام دهد که افراد دارای معلولیت بتوانند مانند سایرین از این امکانات استفاده کنند. اما تاکنون شهرداری تهران چه اقداماتی را برای این افراد ( افراد دارای معلولیت ) انجام داده است.
جعفر تشکری هاشمی، رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران در ارتباط با محیط شهری و مناسب سازی برای معلولان گفت: محیط شهری، چندان مناسب معلولان نیست و شاهد استمرار وضعیت نامطلوب معلولان عزیر شهرمان هستیم. عدالت اجتماعی، که سنگ بنای نظام اجتماعی است و برابری تمام شهروندان از حقوق شهروندی، از مصادیق عدالت اجتماعی است، این قانون برای معلولان شهرمان به درستی اجرا نشده است.
تشکری هاشمی ادامه داد: دسترسی برابر به خدمات و زیرساخت ها، از دیگر موضوعاتی است که باید شهرهای دوستدار شهروند که معلولان عزیز شهرمان، بخش بزرگی از آن را تشکیل می دهند، نسبت به آن توجه ویژه ای داشته باشند. متسفانه باید گفت همچنان شاهد آن هستیم که فضاهای شهری برای معلولان نا مناسب است و اماکن مورد تردد معلولان، مناسب سازی اصولی نشده است.
وی افزود: طی سال های گذشته درباره مناسب سازی پیاده روها و اماکنی که شهروندان در آن تردد دارند، دستور العمل های متعددی داده شده است. شما در شهر که تردد داشته باشید، موانعی را در پیاده رو ها مشاهده خواهید کرد که سبب تردد سخت شهروندان از محیط پیاده رو شده است. لازم به ذکر است که این موضوع، نه تنها برای معلولان عزیز، بلکه شهروندان سالم را هم به دردسر انداخته است.
این عضو شورای شهر تهران ادامه داد: در همین خیابان بهشت که روزانه، محل تردد اعضای شورای شهر است، گاهی اوقات در پیاده روها موانعی مشاهده می شود که این مسیر را به جهنم شهروندان تبدیل کرده است. این خیابان برای معلولان مناسب نیست و اگر بخواهیم از این پیاده رو در خیابان بهشت استفاده کنیم، با دستک های فلزی و مزاحم رو به رو خواهیم شد. همچنین در بعضی از نقاط این پیاده رو ها، اختلاف سطح هایی مشاهده می شود که گاهی معلولان را به خطر انداخته است.
سخن خبرنگار: شهرداری تهران، تاکنون اقدامات چندان مناسبی را برای معلولان انجام نداده است و این افراد در محیط شهری، با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کنند. این ضعف شهرداری در برقراری محیطی امن برای تردد شهروندان و شهروندان دارای معلولیت، در صورتی است که شهرداری تهران بودجه ۴۰۰ میلیارد تومانی برای مناسب سازی معابر ویژه معلولان دریافت کرده است. اما این ۴۰۰ میلیارد تومان بودجه، تاکنون صرف چه چیزهایی شده است؟ با این بودجه، می توان معابر بسیاری را برای تردد معلولان مناسب سازی کرد. به جای آسفالت ریزی هایی که گاهی بی هدف است و فقط هزینه هایی را در پی دارد، محیط پیاده روها و مانع پیاده راه ها را برطرف کند. هزینه اجرای آسفالت به ازای هر متر از ۲۰۰،۰۰۰ تا ۳۵۰،۰۰۰ تومان است. به جای آسفالت کردن کیلومترها مسیر که بعضی از معابر واقعا نیازی ندارند، پیاده روهارا سر و سامان دهید.
شهرداری می تواند از رمپ های جمع شونده در اماکن عمومی استفاده کند که قیمت آن ۲۱ میلیون و ۸۰۰هزار تومان است. اگر شهرداری بخواهید برای ۱۰۰ مکان عمومی مانند پاساژ ها و فروشگاه ها رمپ های جمع شونده خریداری کند، ۲میلیارد و ۱۸۰ میلیون تومان هزینه کند که در مقابل بودجه سنگینی که برای مناسب سازی معابر دریافت می کند مبلغ بسیار ناچیزی خواهد بود.
تشکری هاشمی در ادامه اظهار کرد: شهرهای انسان محور در راستای شهروند محور بودن فعالیت می کنند و خدمات فراگیر را برای شهروندان ایجاد کرده و زیرساخت های انعطاف پذیر و مناسب برای تمام اقشار جامعه دارند. این شهرها آموزش های شهروندی را در دستور کار قرار داده اند و برای چنین موضوعی اهمیت قائل هستند. ما چنین موضوعی را در تهران کم تر مشاهده می کنیم.
وی افزود: تاکید ما در راستای بهسازی معابر برای تردد افراد دارای معلولیت این است که ما ابتدا باید نگاهمان را عوض کنیم. نگاه ما نباید به گونه ای باشد که افتخارمان، مناسب سازی خیابان برای تردد وسایل نقلیه باشد. امسال بیش از میلیون ها تن آسفالت ریزی در شهر تهران صورت گرفت اما آیا به همین میزان، ما برای افراد پیاده و افراد دارای معلولیت برنامه ای داشتیم؟
تشکری هاشمی در پایان گفت: پیاده روهای ما آنقدر وضعیت نامناسبی دارند که تردد افراد از محیط خیابان به مراتب راحت تر از محیط عابر پیاده است. در بعضی از پیاده روها شاهد وضعیت نامنسبی هستیم که عبور را شهروندان بسیار مشکل کرده است و شهروندان مجبور هستند محیط خیابان را انتخاب کنند که خطرات بسیاری را برای شهروندان دارد.
