همشهری آنلاین: گیشه سینما به تولید سمت‌وسو می‌دهد. وقتی همه سیگنال‌هایی که از گیشه به تولیدکنندگان می‌رسد فروش خوب کمدی‌ها و تقریبا شکست همه غیرکمدی‌هاست، نمی‌توان انتظار داشت که سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگانی که به‌دنبال بازگشت سرمایه‌شان و انتفاع مالی هستند روی ژانری جز کمدی سرمایه‌گذاری کنند.
مدت‌هاست که سینمای ایران فقط روی فروش کمدی‌ها حساب می‌کند و اغلب غیرکمدی‌ها برای جورشدن جنس روی پرده می‌روند. در این وضعیت نمی‌توان انتظار داشت که فرصت تولید فیلم در ژانرهایی مثل درام، ملودرام، جنایی، جنگی و... ایجاد شود. ذائقه و سلیقه سینماروها آنقدر به فیلم‌های کمدی عادت کرده که دیگر تحمل تماشای فیلم‌هایی را ندارند که ریتم‌شان به تندی فیلم‌های کمدی نیست و تماشای‌شان به قدری صبوری و اندیشیدن به جانمایه فیلم نیاز دارد. اما در همیشه بر این پاشنه نمی‌چرخد. بالاخره زمانی می‌رسد که مردم از این وضعیت دلزده می‌شوند و دیگر به فیلم‌های کمدی هم روی خوش نشان نمی‌دهند. آن موقع است که مشکل اصلی یعنی بی‌مخاطبی سینمای ایران خودش را نشان می‌دهد.
سال‌ها قبل هم مخاطبان سینما از کمدی‌ها رویگردان شدند، ولی چون هنوز ژانرهای دیگر کاملا به محاق نرفته بودند، این شانس وجود داشت که فیلم‌های جدی مورد توجه قرار بگیرند. اوایل دهه ۱۳۸۰ تقریبا تا اواخر این دهه سینماها پر بود از کمدی‌هایی با بازیگران سریال‌های طنز ۹۰قسمتی که چند سالی درگیشه خوب فروختند، ولی بالاخره زمانی رسید که تماشاگران هم به تماشای آنها نرفتند. این فیلم‌ها داستان‌ها و بازیگران و حتی کارگردانانی شبیه هم داشتند؛ جواد رضویان، رضا شفیعی‌جم، مجید صالحی و حتی رضا عطاران در این کمدی‌ها پیوسته بازی می‌کردند و کارگردانی مثل قدرت‌الله صلح‌میرزایی کارگردان شاخص و مهم این نوع کمدی‌ها به شمار می‌رفت، اما مدت‌هاست که تعدادی از این چهره‌ها فراموش و از چرخه سینمای ایران حذف شده‌اند.
حالا هم بازیگران، کارگردانان و تهیه‌کنندگان کمدی‌های پرفروش روز تقریبا ثابت هستند و از فیلمی به فیلم دیگر می‌روند و گویا در حال تقلید بی‌وقفه از کارهای قبلی خودشان هستند. پژمان جمشیدی و چند چهره اصلی فیلم‌های کمدی امروز بالاخره به پایان کارشان در ژانر کمدی می‌رسند و تماشاگر از تماشای آثارشان دلزده می‌شود.
نگاهی به تاریخ سینما نشان می‌دهد که خوشحالی کنونی مسئولان و مدیران، صاحبان آثار، عوامل کمدی‌ها و سینماداران از فروش کمدی‌ها مقطعی است و دیر یا زود دیگر این کمدی‌های تکراری برای مخاطب جذابیت نخواهد داشت. کمدی‌ها زمانی که از چشم سینماروها بیفتند،نه‌تنها ژانر کمدی از سکه می‌افتد بلکه تقریبا تمام سینمای ایران دچار رکود و رخوت می‌شود که اگر از الان فکری به حال آن نشود، به وقت حادثه نمی‌توان برای آن کاری کرد.
