به گزارش رکنا، شاید برای شما هم جالب باشد بدانید که بیشترین زمانی که هر فرد ایرانی به‌طور متوسط در طول یک شبانه‌روز به یک فعالیت اختصاص می‌دهد؛ چیست؟
هر کدام از ما ساعت‌های روز را به توجه به شرایطمان به کارهای مختلفی اختصاص می‌دهیم. افراد شاغل، دانشجوها، خانه‌دارها و ... هر کدام برنامه روزانه خود را دارند. آمارها نشان می‌دهد ایرانی‌ها به‌طور متوسط روزانه کمتر از سه ساعت را به فعالیت‌های شغلی اختصاص می‌دهند.
مرکز آمار ایران با انتشار نتایج طرح آمارگیری از گذران وقت نقاط شهری کشور در سال ۹۹-۱۳۹۸ اطلاعاتی را در اختیار عموم گذاشته که می‌توان با استفاده از آن، یک روز یک فرد ایرانی را توصیف کرد. این طرح مربوط به دوره یک‌ساله‌ای است که از پاییز ۱۳۹۸ آغاز می‌شود و تا پایان تابستان ۱۳۹۹ را پوشش می‌دهد.
فکر می‌کنید بیشترین زمانی که ما مردم ایران به‌طور متوسط به آن اختصاص می‌دهیم، مربوط به چه فعالیتی است؟ کار؟ گذران وقت با خانواده، مطالعه؟
بیشترین زمانی که هر فرد ایرانی به‌طور متوسط در طول یک شبانه‌روز به آن اختصاص می‌دهد مربوط به فعالیت‌هایی مانند خوابیدن، خوردن و آشامیدن، مراقبت‌های بهداشتی – پزشکی و سفر مرتبط با فعالیت‌های رسیدگی و خودمراقبتی یا به‌طور کلی «رسیدگی و خودمراقبتی» است یعنی ۱۱ ساعت و ۳۴ دقیقه در هر ۲۴ ساعت.
مرکز آمار ایران برای انحام این طرح آمارگیری، همه فعالیت‌هایی را که یک فرد در طول یک شبانه‌روز انجام می‌دهد، براساس طبقه‌بندی فعالیت‌های بین‌المللی گذران وقت یا ICATUS به ۹ گروه اصلی تقسیم می‌کند.
این ۹ گروه شامل «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط برای مزد»، «تولید کالاها، برای استفاده نهایی خود»، «خدمات خانگی بدون مزد، برای اعضای خانوار و خانواده»، «خدمات مراقبتی بدون مزد، برای اعضای خانوار و خانواده»، «کار داوطلبانه بدون مزد، کارآموزی و سایر کارهای بدون مزد»، «یادگیری»، «معاشرات، ارتباط، مشارکت اجتماعی آداب و رسوم دینی»، «فرهنگ، فراغت، رسانه‌های گروهی، تمرین‌های ورزشی» و «رسیدگی و خودمراقبتی» هستند.
برای محاسبه میانگین ساعت‌های صرف شده در هر گروه، جمع این ساعت‌ها بر جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر، تقسیم می‌شود. بر این اساس، هر ایرانی به‌طور متوسط، ۱۱ ساعت و ۳۴ دقیقه در روز را صرف «رسیدگی و خود مراقبتی» می‌کند. رتبه دوم گذران وقت، مربوط به «فرهنگ، فراغت، رسانه‌های گروهی و تمرین‌های ورزشی» است که به‌طور متوسط، چهار ساعت و ۱۹ دقیقه از وقت ایرانیان را می‌گیرد.
روزانه به‌طور متوسط، ۲ ساعت و ۵۱ دقیقه به «خدمات خانگی بدون مزد برای اعضای خانوار و خانواده» و ۲ ساعت و ۴۶ دقیقه نیز به «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط برای مزد» تعلق می‌گیرد.
هر ایرانی به‌طور متوسط یک ساعت و ۳۶ دقیقه در روز را به «معاشرت، ارتباطات، مشارکت اجتماعی و آداب و رسوم دینی» اختصاص می‌دهد. ایرانی‌ها برای «خدمات مراقبتی بدون مزد برای اعضای خانوار و خانواده» روزانه ۲۵ دقیقه و برای «یادگیری» روزانه ۲۳ دقیقه اختصاص می‌دهند.
کمترین زمان در شبانه‌روز برای «تولید کالا برای استفاده نهایی» و «کار داوطلبانه بدون مزد، کارآموزی و سایر کارهای بدون مزد» صرف می‌شود یعنی به‌ترتیب چهار و ۲ دقیقه.
اگر گذران وقت را برای زنان و مردان به‌طور جداگانه بررسی کنیم، مهم‌ترین تفاوت قابل مشاهده، در زمان صرف شده برای اشتغال و کار خانگی بین زنان و مردان است.
به‌طور متوسط هر زن ایرانی حدود چهار ساعت و ۴۶ دقیقه در طول شبانه‌روز را به «خدمات خانگی بدون مزد برای اعضای خانوار و خانواده» اختصاص می‌دهد، اما این زمان برای مردان تنها ۵۳ دقیقه یعنی کمتر از یک ساعت است. در مقابل، مردان به‌طور متوسط چهار ساعت و ۵۹ دقیقه را به «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط برای مزد» اختصاص می‌دهند، اما زمان صرف شده زنان در این گروه، به‌طور متوسط ۳۸ دقیقه است، یعنی کمی بیشتر از نیم ساعت.
با این حال، آیا واقعاً ایرانی‌ها روزانه تا این حد کم کار می‌کنند و زمان محدودی را به فعالیت‌های شغلی اختصاص می‌دهند؟ برای پاسخ می‌توانیم گذران وقت را در بین دو گروه شاغل و بیکار، بررسی کنیم.
با بررسی الگوی گذران وقت در بین جمعیت شاغل مشخص می‌شود که زمان صرف شده برای «اشتغال و فعالیت‌های مرتبط با مزد» در افراد شاغل، به‌طور متوسط هفت ساعت و ۲۵ دقیقه در شبانه‌روز است که به هشت ساعت کاری که به‌طور معمول از یک فرد شاغل انتظار می‌رود، فاصله چندانی ندارد.
جمعیت بیکار در مقایسه با جمعیت شاغل، سه ساعت و ۳۶ دقیقه بیشتر برای گروه «فرهنگ، فراغت، رسانه‌های گروهی و تمرین‌های ورزشی» وقت می‌گذارند، یعنی به‌طور متوسط ۶ ساعت و ۵۲ دقیقه در طول شبانه‌روز.
مدت زمانی که جمعیت بیکار به «رسیدگی و خودمراقبتی اختصاص می‌دهند ۱۲ ساعت و ۳۰ دقیقه است؛ یعنی یک ساعت و ۴۶ دقیقه بیشتر از جمعیت شاغل. اگر افراد شاغل را براساس وضعیت شغلی‌شان بررسی کنیم نیز به نتایج جالبی می‌رسیم. تنها گروهی که در شبانه‌روز، بیش از هشت ساعت را به فعالیت‌های شغلی اختصاص می‌دهند، افراد «مزد و حقوق بگیر در بخش تعاونی» هستند.
شاید باورش عجیب باشد، اما گروهی از افراد هستند که کار بدون مزد انجام می‌دهند. یعنی ارزش اقتصادی ایجاد می‌کنند، اما درآمدی بابت آن به دست نمی‌آورند. این تنها بخش بازار کار است که کفه ترازوی زنان در آن سنگین‌تر است.
تنها در 60 درصد از 149 کشور مورد بررسی، دسترسی زنان به خدمات مالی برابر با مردان است و تنها در 41 درصد کشورهای یاد شده، مالکیت زمین را به‌عنوان یک دارایی سرمایه‌ای، در اختیار دارند. این واقعیت‌ها به این معناست که در اکثر کشورها، حدود نیمی از زنان کنترل مستقیمی بر منابع و دارایی‌های اقتصادی ندارند.
از طرف دیگر، زنان زمان زیادی را به فعالیت‌هایی مانند خانه‌داری و مراقبت از خانواده اختصاص می‌دهند، یعنی زمان خود را به فعالیت‌های اختصاص می‌دهند که بابت آن مزدی دریافت نمی‌کنند. به‌عنوان مثال، زنان روستایی در صحرای آفریقا، در مجموع سالانه 40 میلیارد ساعت برای تهیه آب مورد نیاز خانوار، وقت صرف می‌کنند.
به‌طور کلی در 25 کشور، زنان به‌طور متوسط زمانی دو برابر بیشتر از مردان را به فعالیت‌هایی اختصاص می‌دهند که بابت آن مزد دریافت نمی‌کنند. جالب است که در ژاپن، کره و هند، این میزان به اوج خود یعنی نسبت پنج برابری میرسد.
حضور مردان شاغل در وضعیت‌های مختلف شغلی، بیشتر از زنان است. بیشتر کارفرماها، حقوق‌بگیرها و شاغلان آزاد یا به قول مرکز آمار، کارکنان مستقل، مرد هستند، اما تنها در یک گروه، تعداد زنان، بیشتر از مردان است که آن هم سودی برای زنان ندارد. تعداد زنانی که بدون مزد و حقوق برای اقوام خود کار می‌کنند، از مردانی که کار بدون مزد انجام می‌دهند، بیشتر است.
۶۲.۳۸ درصد از «کارکنان فامیلی بدون مزد»، زنان هستند. زنانی که ارزش اقتصادی ایجاد می‌کنند، اما این نوع اشتغال، درآمدی برایشان ایجاد نمی‌کند. بخش عمده این زنان، در فعالیت‌های «کشاورزی، جنگل‌داری، ماهی‌گیری»، «تولید صنعتی» و «عمده‌فروشی و خرده‌فروشی، تعمیر وسایل نقلیه» کار می‌کنند و در روستاها ساکن هستند. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
