وقتی میگوییم لیگ قهرمانان آسیا میدان بسیار مهم و معتبری است بهخاطر وجود چنین نشانههایی است. نساجی که از همان ابتدا شانسی برای صعود نداشت و صرفاً برای کسب تجربه در اولین میدان آسیایی خود به زمین آمد، وقتی پیشبینیها به وقوع پیوست و صعود نکرد از گزند حوادث دور نماند.
صادق درودگر بلافاصله بعد از شکست برابر الهلال استعفا داد و آنقدر این اتفاق قابل انتظار بود که تنها چند ساعت بعد حمیدرضا بایندوریان به عنوان جانشین او معرفی شد. یعنی مالک نساجی منتظر این استعفا بود و درودگر هم آنقدر در فوتبال تجربه دارد که زمان رفتن را بشناسد!
اما سپاهان برعکس نساجی و پرسپولیس نتیجه گرفت و صعود کرد ولی دیدیم که محمدرضا ساکت که معمار موفقیتهای دو دهه اخیر باشگاه اصفهانی است، بعد از این مسابقه استعفا داد و رفت. برای ساکت هم در چند ساعت جانشین انتخاب و منوچهر نیکفر به عنوان مدیرعامل جدید معرفی شد.
همه میدانیم که صندلی رضا درویش هم چقدر لرزان است. شاید فقط دربی تنها عامل تاخیر در این اتفاق باشد اما به قول قدیمیها «دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد»! نتیجه در فوتبال اصل و هدف است و هر چقدر اسم و رسم بزرگی داشته باشید، اگر نتیجه نگیرید باید بروید. و وقتی میدان به بزرگی لیگ قهرمانان آسیا باشد این ناکامی از هر اسمی بزرگتر میشود!
جالب اینکه نساجی و سپاهان بلافاصله بعد از تغییر مدیرعامل در لیگ برتر به پیروزی رسیدند. «رحمتی» که قول داد نساجی جدید را بعد از این خواهیم دید با یک گل در خانه استقلال خوزستان رابرد و سپاهان هم در اصفهان ۴ گل به مس رفسنجان زد.
