نامه نیوز، سخنگوی حزب اعتدال و توسعه اعلام کرده است که می‌خواهند لیست انتخاباتی بدهند و سرلیست آنها برای انتخابات خبرگان، حسن روحانی و سرلیست‌شان برای انتخابات مجلس محمدباقر نوبخت است.
سخنگوی این حزب درباره احتمال ائتلاف با اصلاح‌طلبان هم گفته است: «سعی می‌کنیم نظرات و آراء صاحب نظران را داشته باشیم و مدخلیت گروه‌های اعتدالی را در جناح اصولگرا و اصلاح طلب را بپذیریم اما با همه این احوال از تمایت خواهی عدول می‌کنیم و صرفا همه افراد را از لیست خودمان نمی‌چینیم. هرچند ما از آن قوت برخورداریم و کسانی که تا همین الان در شورای مرکزی و دفتر سیاسی حزب اعتدال و توسعه مورد تایید قرار گرفتند آن تعداد هستند که بتوانیم لیست خود را تهیه کنیم».
نکته قابل توجه در موضع اخیر اعتدال و توسعه آن است که این‌حزب اعلام می‌کند می‌خواهد علاوه بر اصلاح‌طلبان «مدخلیت» در اصولگرایان نیز داشته باشد؛ ادعایی که قدری دور از ذهن به نظر می‌رسد زیرا حسن روحانی سال‌هاست مورد تندترین انتقادها از سوی تمام طیف‌های اصولگرایی قرار دارد.
حالا اما برسیم به جایگاه روحانی و نزدیکانش در میان اصلاح‌طلبان. در این سمت ماجرا هم وضعیت آنهاچندان خوب نیست. مواضع اصلاح‌طلبان اعم از تحریمی‌ها و آنهایی که قائل به مشارکت در انتخابات‌اند نشان نمی‌دهند که بخواهند بار دیگر با روحانی ائتلافی را شکل دهند زیرا آنها کاهش سرمایه اجتماعی‌شان را ناشی از عملکرد نامناسب دولت روحانی می‌دانند. حتی اصلاح‌طلبان چنین ادعا دارند که فراکسیون امید در مجلس دهم به دلیل کارشکنی‌های نفرات نزدیک به روحانی که در لیست قرار گرفته بودند، نتوانست به اهدافش برسد. در واقع طیف‌های زیادی از اصلاح‌طلبان روحانی را مایه شکست سال‌های ۹۸ و ۱۴۰۰ خود می‌دانند زیرا به باور آنها در پی حمایت همه‌جانبه اصلاح‌طلبان از روحانی سرمایه اجتماعی اصلاحات بی‌اعتماد شد.
حالا هم کمتر گروهی در میان اصلاح‌طلبان پیدا می‌شود که تصور کنند می‌توانند در ائتلاف با حزب اعتدال و توسعه و شخص حسن روحانی به توفیقی دست یابند مگر حزب کارگزاران سازندگی که فعلا مشغول رصد اوضاع است. کارگزاران در شرایطی که اصلاح‌طلبان به سمت تحریم انتخابات حرکت کنند، خواهان ائتلاف با اعتدال و توسعه است و اگر جبهه اصلاحات تصمیم به حضور در انتخابات اما بدون ائتلاف با هر گروهی داشته باشد، حتما از تصمیم‌جبهه اصلاحات پیروی می‌کند. در واقع کارگزاران کاملا پراگماتیستی عمل می‌کند و می‌خواهد جایی بایستد که رأی‌آوری‌‌اش بیشتر باشد طبیعتا جبهه اصلاحات اگر‌با لیست واحد وارد شود ولو آنکه ائتلافی با اعتدالی‌ها نداشته باشد، برای کارگزاران به صرفه‌تر است اما گزینه آخر کارگزاران در شرایطی که اصلاح‌طلبان رغبت به شرکت در انتخابات نداشته باشند، ائتلاف با اعتدالی‌هاست.
در این بین اما خود اعتدالی‌ها بیش از همه مایل به ائتلاف هستند. در واقع گرچه سخنگوی حزب اعتدال و توسعه برای قدرتمند نشان دادن این حزب گفته است که اگر ائتلاف هم نکنیم نفرات به اندازه ارائه لیست داریم اما اعتدالی‌ها می‌دانند بدون ائتلاف با اصلاح‌طلبان هیچ توفیقی به دست نمی‌آورند زیرا اصلا سرمایه اجتماعی مستقلی ندارند و قدرت‌گرقتن آنها حدفاصل سال‌های ۹۲ تا ۱۴۰۰ هم به دلیل سبد رأی اصلاح‌طلبان بود. اخیرا خود روحانی هم گفت که در همراهی اصلاح‌طلبان می‌توانند تعدادی را وارد مجلس کنند. با این اوصاف اعتدالی‌ها به شدت دنبال جلب نظر اصلاح‌طلبان هستند و تنها راه خود در انتخابات پیش رو را همین امر می‌دانند.
جایگاه محمدباقر نوبخت به عنوان سرلیست اعتدالی‌ها هم نمی‌تواند جذابیتی برای کشاندن مردم پای صندوق به نفع اعتدال و توسعه کند و حتی اگر اصلاح‌طلبان ائتلاف با اعتدالی‌ها را بپذیرند، در آن صورت حتما اصلاح‌طلبان‌احازه نمی‌دهند محمدباقر نوبخت سرلیست لیست واحد باشد. در پایان گفتنی است که شاید انتشار خبری مبنی بر لیست اعتدال و توسعه برای تحریک اصلاح‌طلبان به ائتلاف باشد.
منبع: سایت فردا
