۲۷ سال قبل در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات تیم ملی فوتبال ایران دست به کار بزرگی زد که تا همیشه در تاریخ ملت‌ها به یادگار باقی خواهد ماند و از آن به عنوان یک پیروزی ارزشمند و غرورانگیز یاد می‌کنیم.
ملی‌پوشان کشورمان که جام ملت‌های امارات را با شکست مقابل عراق استارت زدند اما با پیروزی‌های ارزشمند و مقتدرانه مقابل تایلند و عربستان راهی مرحله یک‌چهارم نهایی شده بودند، روز بیست‌وششم آذر ماه سال ۱۳۷۵ برای رسیدن به نیمه‌نهایی به مصاف کره‌جنوبی رفتند. تیمی که دو سال قبل از این مسابقات در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا حاضر شده و حتی موفق به متوقف کردن اسپانیا هم شده بود.
اگرچه استخوان‌بندی تیم ملی ما در آن مسابقات را اغلب نفرات پرسپولیسی تشکیل می‌دادند و خود محمد مایلی‌کهن سرمربی وقت این تیم هم سابقه بازی کردن و مربی‌گری در جمع سرخ‌پوشان را داشت، اما مجموعه از وجود استقلالی‌ها هم بی‌بهره نبود. نادر فریادشیران دروازه‌بان اسبق استقلال یکی از دستیاران مایلی‌کهن محسوب می‌شد و علیرضا منصوریان و فرشاد فلاحت‌زاده هم از جمله چهره‌هایی بودند که سابقه حضور در جمع آبی‌پوشان را یدک می‌کشیدند (البته احمدرضا عابدزاده هم قبلا استقلالی بود ولی در زمان برگزاری جام ملت‌ها پیراهن پرسپولیس را بر تن می‌کرد).
نیمه اول مسابقه با برتری دو بر یک کره‌ای‌ها تمام شد و کریم باقری تک‌گل ما را به ثمر رساند اما در نیمه دوم داستان سر و شکل دیگری به خود گرفت و زمینه برای رقم خوردن یک حماسه فراهم شد. علی دایی به تنهایی ۴ بار دروازه کره جنوبی را باز کرد تا عملا همان‌جا آقای گل جام ملت‌ها شود. خداداد عزیزی هم یک گل به ثمر رساند تا تیم ملی ما با نتیجه شش بر دو کره جنوبی را شکست بدهد. مردانی همچون محمد مایلی‌کهن، کریم باقری و علی دایی که یا قبلا مربی پرسپولیس بودند یا پس از این بازی روی نیمکت سرخ‌پوشان نشستند، نقش بسیار مهمی در کسب چنین پیروزی غرورانگیزی داشتند و البته نقش سایر نفرات نیز غیر قابل کتمان بود.
حالا ۲۷ سال از آن مسابقه ارزشمند می‌گذرد ولی شیرینی آن هرگز فراموش نخواهد شد.
