در طول یک سال گذشته در مورد این که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند ایمنی بیمار و تشخیص بیماری را بهبود بخشد گزارش‌هایی منتشر شده است.
علیرغم آن که نوآوری در فناوری‌ها نویدبخش موفقیت‌های چشمگیر در علم پزشکی هستند اجازه دهید راه حل‌های مرتبط با فناوری‌های سطح پایین و یا راهکار‌های به ظاهر ساده، اما در عمل موثر را نیز فراموش نکنیم که بار‌ها برای بهبود سلامت و افزودن چندین سال بیشتر به عمر افراد مورد آزمون قرار گرفته و اثربخشی شان اثبات شده است.
به گزارش فرارو به نقل از واشنگتن پست، در اینجا سه مورد از قابل توجه‌ترین آن موارد ذکر شده اند:
حدود ۴۰ میلیون آمریکایی از درجاتی از کم شنوایی رنج می‌برند. مشکل شنوایی نه تنها برای تعاملات و روابط کاری چالش‌هایی ایجاد می‌کند بلکه مشکلات زیادی را نیز برای سلامت جسمانی و روانی به همراه دارد.
نتیجه یک مطالعه برجسته در سال ۲۰۱۱ میلادی که در نشریه JAMA Neurology منتشر شد نشان داد که خطر ابتلا به زوال عقل در افرادی که دچار کم شنوایی خفیف هستند تقریبا دو برابر بیش از دیگران است.
این میزان برای افراد با کم شنوایی متوسط به میزان سه برابر و برای بیماران با کم شنوایی شدید به میزان تقریبا پنج برابر افزایش می‌یابد. نتایج مطالعات دیگر کاهش شنوایی را با افسردگی، زمین خوردن و حتی مرگ زودرس مرتبط دانسته اند.
نتایج تحقیقات تازه نشان می‌دهند که سمعک می‌تواند روند برخی از اثرات بد را معکوس کنند. نتیجه مطالعه‌ای در سال جاری که در نشریه لنست منتشر شده نشان داد که سالمندان در معرض خطر بالاتر زوال عقل که از سمعک استفاده می‌کنند در مقایسه با اعضای گروهی که از سمعک استفاده نمی‌کردند تقریبا ۵۰ درصد کاهش شناختی کمتری را در سالیان بعدی عمرشان تجربه کردند.
در مقاله منتشر شده دیگری اشاره شده افرادی که از سمعک استفاده می‌کنند به میزان ۵۰ درصد کم‌تر از افرادی که از سمعک استفاده نمی‌کنند در معرض خطر زمین افتادن قرار دارند. افرادی که به طور مداوم از سمعک استفاده می‌کردند خطر زمین افتادنشان در مقایسه با افرادی که از آن استفاده نمی‌کردند به کم‌تر از یک سوم کاهش یافت.
دستگاه‌های الکترونیکی برای کمک به کاهش شنوایی جدید نیستند. در واقع، این دستگاه‌ها بیش از یک قرن وجود داشته اند. با این وجود، تخمین زده می‌شود که تنها ۱۶ درصد از بزرگسالان کم شنوای کم‌تر از ۷۰ ساله و ۳۰ درصد از بزرگسالان کم شنوای با سن ۷۰ سال و بیش از آن تاکنون از سمعک استفاده کرده اند.
بسیاری از افراد به دلیل عدم آگاهی نمی‌دانند که استفاده ساده از سمعک تا چه اندازه می‌تواند نه تنها کیفیت زندگی بلکه سلامت کلی آنان را نیز به طور قابل ملاحظه‌ای بهبود بخشد.
همگان می‌دانند که ورزش برای شان مفید است، اما این که فعالیت بدنی حتی به میزان اندک تا چه اندازه اهمیت دارد ممکن است تعجب آور باشد.
بررسی‌ای تازه که نتیجه آن در نشریه British Journal of Sports Medicine منتشر شد نشان داد افرادی که توصیه‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری را به مدت ۱۵۰ دقیقه در هفته با فعالیت متوسط یا شدید دنبال می‌کنند کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و سکته را تا میزان ۲۷ درصد تجربه خواهند کرد. هم چنین، در این افراد خطر ابتلا به سرطان ۱۲ درصد و خطر مرگ زودرس تا میزان ۳۱ درصد کاهش یافت.
مهم‌تر از همه آن که افرادی که ۵۰ درصد از مقدار توصیه شده نیز تحرک بدنی داشتند مزایای قابل توجهی را مشاهده کردند. نتایج نشان داد تنها هفتاد و پنج دقیقه ورزش در هفته یا حدود ۱۱ دقیقه در روز باعث کاهش ۱۷ درصدی ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، کاهش ۷ درصدی خطر ابتلا به سرطان و کاهش ۲۳ درصدی احتمال مرگ زودرس می‌شود.
نتیجه بسیاری از مطالعات دیگر در مورد ورزش فواید زیاد دیگری را برای سلامتی مانند خطر زوال عقل و بهبود سلامت روان نشان داده اند. افزایش میزان ورزش کردن منجر به نتایج سلامت بهتر می‌شود، اما مهم‌ترین افزایش تاثیرگذاری از عدم فعالیت و تحرک بدنی به سوی مقداری تحرک است.
این موضوع برای افرادی که ورزش نمی‌کنند امری کلیدی می‌باشد. گنجاندن تنها ۱۱ دقیقه پیاده روی سریع در روز می‌تواند تفاوت قابل توجهی برای سلامت آنان ایجاد کند.
نتیجه مطالعه‌ای در هاروارد در سال ۲۰۲۱ میلادی نشان داد که از هر سه امریکایی بیش از یک امریکایی "تنهایی به شکلی جدی" را تجربه می‌کنند. تنهایی نه تنها با افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد مخدر مرتبط است بلکه می‌تواند خطر ابتلا به دیابت، سکته مغزی و مرگ زودهنگام را نیز افزایش دهد.
بزرگی این اثر خیره کننده است: بر اساس نتایج تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده انزوای اجتماعی خطر ابتلا به بیماری قلبی را تا ۲۹ درصد و زوال عقل را تا ۵۰ درصد افزایش می‌دهد. انزوا خطر مرگ زودرس را به اندازه استعمال ۱۵ نخ سیگار در روز افزایش می‌دهد.
با توجه به این که ارتباط اجتماعی تا چه اندازه می‌تواند بر سلامتی تان تاثیر بگذارد برخی از متخصصان و پزشکان پرسش‌هایی مانند تعداد دوستان صمیمی بیماران و این که چند وقت یکبار با آنان معاشرت می‌کنند را می‌پرسند تا سطح تنهایی هر بیمار را مورد ارزیابی قرار دهند.
برای افزایش سطح ارتباط اجتماعی افراد باید خود ابتکار عمل به خرج دهند. بسیاری از اقدامات می‌توانند در ظاهر کوچک، اما در عمل موثر باشند مانند تعیین چند دقیقه در روز برای تماس با عزیزان و کنار گذاشتن وسایل الکترونیکی در طول این مکالمات.
