به گزارش خبرگزاری فارس از رفسنجان، سال‌های نه‌چندان دور نام‌آورانی از رشته بوکس در رفسنجان قله‌های استان و کشور را فتح می‌کردند و ورزشکاران این رشته در رفسنجان حرف‌ها برای گفتن داشتند.
چندسالی‌ست که چراغ بوکس در این شهرستان کم‌سو شده و دیگر آن هیاهوی قبلی در آن وجود ندارد و اگر هم فعالیتی در این ورزش صورت می‌گیرد، چراغ خاموش است.
وارد سالن ورزشی بوکس می‌شویم، سالنی که هیچ شباهتی به سالن بوکس ندارد، آنچه از وسایل آن مشخص است شاید بیش از ۲۰ سال یا بیشتر قدمت داشته باشند و همه کهنه و فرسوده‌اند.چند نفر مشغول ورزش هستند و سالن هم خیلی سرد است.
سالن بوکس رفسنجان با امکانات قدیمی 
گلایه‌های مربیان بوکس رفسنجان از عدم حمایت هیأت شهرستان و استان
سراغ یکی از مربیان می‌روم که در حال تمرین دادن ورزشکاران است، این مربی پیشکسوت سخنانش را با گلایه شروع می‌کند و از اینکه حمایتی از سوی شهرستان و استان از این ورزش نمی‌شود سخن به‌میان می‌آورد.
او اظهار می‌کند: اینجا علیرغم کمبود امکاناتی که هست، شاگرد پرورش می‌دهیم در حد تیم ملی، اما از طرف هیأت بوکس رفسنجان حمایت نمی‌شویم حتی یک مسابقه در حد استانی اطلاع‌رسانی نمی‌کنند.
این پیشکسوت بوکس شهرستان رفسنجان از نبود آبگرمکن، وسایل سرمایشی و گرمایشی و کیسه بوکس و دیگر تجهیزات میگوید و می‌افزاید: حتی وسیله چندمنظوره برای بدنسازی ورزشکاران نداریم و بچه‌ها مجبورند ماهانه ۵۰۰ هزار تومان جداگانه برای بدنسازی بپردازند که اگر در این سالن بود، محتمل هزینه نمی‌شدند.
گلایه ورزشکاران رفسنجانی از کمبود تجهیزات 
وی عنوان می‌کند: متأسفانه گاز این مجموعه هم به‌دلیل عدم پرداخت بدهی قطع شده و مشکلات فراوانی دارد. یکی دیگر از مربیان، استعدادهای رفسنجان در رشته بوکس را خوب اعلام می‌کند و میگوید: در یک دوره رفسنجان از قطب‌های بوکس ایران بود، اما ده سالی هست قهرمانی در این رشته تنزل پیدا کرده که به عدم حمایت مسؤولان هیأت برمی‌گردد.
وجود ۴۰۰ ورزشکار رشته بوکس و ظرفیت‌هایی که نادیده گرفته می‌شود
این مربی بوکس با اشاره به اینکه بیش از ۴۰۰ ورزشکار رشته بوکس در شهرستان داریم که ظرفیت قهرمانی در کشور را دارند و ضرورت دارد حمایت شوند، خاطرنشان می‌کند: تغییرات پی‌درپی در مدیریت هیأت کارها را سخت‌تر می‌کند، در یک سال گذشته چهار رئیس هیأت تعویض شده و الان هم با سرپرست اداره می‌شود.
وی از اینکه در مسابقات قهرمانی کشوری شاگردان‌شان تا پای مدال پیش رفتند اما انتخابی استان توجهی به ورزشکاران ما نشده است، می‌افزاید: توجه به استعداد و لیاقت در این رشته در رفسنجان جایگاهی ندارد و ورزشکارانی اعزام می‌شوند که مدنظر مدیران استان هستند و به‌نوعی اعزام‌ها و انتخاب بچه‌ها انحصاری شده است.
رختکن نامناسب سالن بوکس رفسنجان 
عدالت در ورزش بوکس حاکم شود
این مربی تصریح می‌کند: برای مسابقات قهرمانی استان ما با وسایل شخصی اعزام شدیم و هیچ عدالتی در ای زمینه وجود ندارد.
وی یادآور می‌شود: ۱۱ شاگرد به مسابقات بردیم و ۱۱ فینالیست داشتیم اما هیچ تقدیری از آنان نشد ولی شهرداری رفسنجان از ما تجلیل کرد.
مربی پیشکسوت بوکس تأکید می‌کند: من ۳۰ سال مربی هستم و می‌خواهم تیم بوکس شهرم را بسازم جیبی برای پول ندوختیم ولی اعتبارمان را نباید زیر سؤال ببرند.
نمایی از سالن بوکس رفسنجان 
یکی دیگر از مربیان نیز به مشکلات ورزش بوکس پرداخته و اظهار می‌کند: تجهیزاتی در این باشگاه وجود ندارد و در مقابل اعتراض‌ها هم به جایی نمی‌رسیم.
او میگوید: ورزشکاران باید با هم رفیق و منش پهلوانی داشته باشند ما آمدیم ورزشکار برای شهرمان پرورش دهیم باید سالنی مجهز داشته باشیم و احترام و عزت ورزشکاران این رشته حفظ شود.
این مربی از اینکه حدود ۱۲ تا ۱۵ مربی دارای مدرک هستند که سانس به آنها داده نشده سخن میگوید و می‌افزاید: یک مربی که قهرمان بوده و چندین سال داور بوکس هم بوده به‌دلیل حواشی که در این هیأت وجود دارد کناره‌گیری کرده و در یک رشته دیگر از صفر شروع به‌کار کرده است.
تجهیزات ورزشی سالن بوکس رفسنجان 
وی در خصوص رؤسای هیأت بوکس رفسنجان نیز به این نکته اشاره می‌کند و میگوید که تنها یک نفر تا کنون تخصص این رشته را داشته و مابقی کسانی که به‌عنوان ئیس هیأت بوکس انتخاب شدند، هیچ تخصصی در این رشته ندارند و این موضوع مهمی‌ست که یک فرد در جایگاهی که هست، تخصص لازم را نیز داشته باشد و نیازهای آن رشته را بداند.
چراغ بوکس رفسنجان را روشن کنید
به گزارش فارس: با توجه به اینکه رشته بوکس از دیرباز در رفسنجان مدال‌آورانی داشته و هنوز هم با وجود امکانات کم ورزشکاران زیادی به این رشته روی می‌آورند، نیاز است که متولیان امر به دور از حاشیه‌ها با حم حمایت‌های خود از این ورزشکاران دوباره چراغ بوکس شهرستان را در سایه عدالت روشن کنند تا استعدادهای این رشته بتوانند خودشان را در صحنه‌های مختلف ورزشی نشان دهند.
گزارش از: زهرا بمی
پایان پیام/۸۰۰۱۶/ش
