به گزارش "ورزش سه"، قهرمان پرتاب دیسک ایران که همین چند ماه قبل در جریان بازی های آسیایی هانگژو با رکورد خود همه را شگفت زده و بالاتر از احسان حدادی توانست طلای این بازی ها را از آن خود کند، خیلی زود در مسیری که برای رسیدن خودش به المپیک ترسیم کرده بود، متوقف شد.
رسولی که چند باری در شرایط خود به عنوان یک قهرمان ابراز نارضایتی کرده بود، بعد از انتشار یک استوری مبنی بر اینکه فدراسیون از او خواسته پول کفشی که برای تمرین خریده را پرداخت کند، از اردوی تیم ملی کنار گذاشته شد!
این قهرمان پرتاب دیسک ایران و آسیا نه تنها شرایطی مشابه احسان حدادی که همواره در سال های اخیر در اردوهای خارجی بوده و از مربیان خارجی بهره می برده، ندارد؛ بلکه می گوید در یک خوابگاه بدون آب گرم روزگار می گذراند و فدراسیون هم هیچ توجهی به خواسته های او ندارد.
بعد از انتشار خبر اخراج قهرمان پرتاب دیسک آسیا از اردوی تیم ملی به خاطر انتقاد از فدراسیون، با حسین رسولی تماس گرفتیم. در ادامه مشروح گفت و گوی "ورزش سه" با رسولی را می خوانید:
وقتی استوری های امروزت را دیدیم، حسابی جا خوردیم. از پول کفشی که قرار شده با 500 هزار تومان تخفیف هزینه اش را پرداخت کنی تا خبر اخراج از اردوی تیم ملی.
بله؛ متاسفانه به جای اینکه شرایط من بهتر شود، زنگ زدند و گفتند از اردو اخراج هستی. آن هم چه اردویی. اردویی که نه گرمایش داشت، نه آب گرم! نه از مکمل خبری بود و نه از حقوق. از زمانی که از بازی های آسیایی آمدیم، به جای اینکه همه چیز بهتر شود، برعکس همه چیز بدتر شد.
ماجرای خرید کفش چه بود؟
قرار بود که برای ورزشکاران کفش مناسب و مکمل بخرند. فدراسیون به من گفت خودت خرید کن و ما هزینه آن را می دهیم. از کسی که خودشان گفتند خرید کردم. این آقای سعادتمند که مدیر تیم های ملی و مربی من از طرف فدراسیون گفت از آن خرید کنم، حالا می گوید فدراسیون گفته پول کفش را نمی دهد!
یعنی حتی در تامین هزینه کفش تمرین شما هم مشکل وجود دارد؟
من واقعا خجالت می کشم در خصوص چنین مسائلی صحبت می کنم. کفش دیگر جزو نیازهای اولیه تمرین ماست. من نه اردوی آمریکا خواستم و نه 100 هزار دلار پول. نه مربی 20 هزار دلاری هم نخواستم، نه هتل. گفتم در همین اتاق های خراب مجموعه آفتاب انقلاب می مانم، حداقل نیازهای اولین تمرین من را مهیا کنید. گفتم داخل سالن تمرین یک دایره بزنید که بچه های پرتاب در سرمای زمستان بیرون تمرین نکنند، اما آن کار را هم نکردند.
در سال های اخیر خیلی از ورزشکاران مطرح دوومیدانی برای آماده سازی خود امکانات خوبی از جمله اردوهای خارجی و مربی خارجی داشتند. چطور این امکانات به شما تعلق نمی گیرد؟
نمی دانم مشکل چیست. شاید من بلد نیستم مثل آن ها رفتار کنم. کسانی که مدال نیاوردند، با اردوی خارجی شان موافقت می شود، اما هنوز درگیر تهیه کفش هستم! من آبروی دوومیدانی را در بازی های آسیایی خریدم و تنها طلایی این ورزش بودم.
و اینکه بعد از استوری انتقاد شما، به راحتی گفتند از اردو برون بیرون؟
بله، به همین راحتی. با مربی من تماس گرفتند و گفتند اردو را ترک کن!
حالا با این وضعیت تکلیف سهمیه المپیک چه می شود؟
من که احتمالا از طریق رنکینگ می توانم سهمیه بگیرم، اما خودم گفتم دنبال سهمیه مستقیم هستم. نمی خواهم در المپیک تماشاگر باشم و می خواهم فینالیست شوم و حتی مدال بگیرم. این پتانسیل را در خودم می بینم چون سال قبل هم 65 متر پرتاب کردم.
با خروج از اردو تصمیم داری به تمریناتت ادامه دهی؟
حالا که فدراسیون مرا نمی خواهد، سعی می کنم پیش وزیر ورزش و رییس کمیته ملی المپیک بروم. با آن ها مشکلاتم را درمیان می گذارم و شرایطم را می گویم. فکر نمی کنم بعد از احسان حدادی چه در المپیک و چه در بازی های آسیایی کسی جز من بتواند مدال بگیرد. قرار نیست من مدالش را بگیرم و سختی بکشم، بعد مسئولان فدراسیون پزش را بدهند و سفرش را بروند.
