روزنامه اعتماد: یکصد و دومین دربی پایتخت همچون اکثر تقابل سرخابی‌های کشورمان با نتیجه مساوی به پایان رسید و بازهم حواشی این جدال سنتی بر مسائل فنی آن چربید. آنالیز این بازی به لحاظ فنی چندان نکات مثبتی نداشت. با جلال چراغپور یکی از کارشناسان قدیمی فوتبال کشورمان درخصوص این دربی و اینکه چرا بازی‌های پرسپولیس و استقلال معمولا جذاب نمی‌شود گفت‌وگویی ترتیب دادیم که در ادامه می‌خوانید.
چراغپور در مورد یکصد و دومین دربی تهران گفت: درباره این دربی زیاد صحبت شده است و فکر نمی‌کنم مطلبی باقی مانده باشد که برای خوانندگان جلب‌توجه کند. به چراغپور گفتیم در این مدت بیشتر به حواشی پرداخته شده تا به مسائل فنی! که وی گفت: خب درباره مسائل فنی، این دو تیم وقتی مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند با دو مقوله یا دو نگرش متفاوت روبه‌رو هستیم. این دو سبک استایل بازی برای امروز و دیروز نیست. این استایل ۴۰، ۵۰ سال است که تقریبا ثابت است. استایل استقلال تقریبا با رایکوف بنا شده، رایکوف مربی‌ای بود که از شوروی آمده بود و نگرش او زمانی تزریق شد به فوتبال آبی‌ها که فوتبال ما در آن زمان هنوز مفهوم و تجسمی از فوتبال نداشت.
مربی اسبق تیم ملی ادامه داد: استایل فوتبال پرسپولیس هم در همان زمان‌ها تقریبا با آلن رجرز شکل گرفت و او یک فوتبال ویژه و تقریبا خاص را برای پرسپولیس تعریف کرد که آن استایل همچنان ادامه دارد. دلیل ادامه پیدا کردن آن هم این است که این استایل طرفدار خاص خودش را پیدا کرده و در این مدت یک عده آبی و یک عده قرمز شدند آن هم بدون آنکه بدانند چرا! چرایی آن به نوع استایل بازی برمی‌گردد که یک عده سبک فوتبال آبی‌ها و یک عده هم سبک فوتبال قرمزها را پسندیدند. در مرور ایام علاقه به استایل دو تیم فراموش و تبدیل شد به قهرمان دوست داشتن! یعنی قهرمان‌ها و اسم‌ها را دوست داشتند. مثلا یک عده اسم یا کاریزمای استقلالی‌ها را دوست داشتند و گفتند استقلالی هستیم و یک عده هم شخصیت و اسم قرمزها را دوست داشتند و طرفدار این تیم شدند.
چراغپور در ادامه اظهار داشت: امروز هم پس از گذشت ۵۰ سال به پرسپولیس نگاه می‌کنیم فوتبالی که از آنها می‌بینیم همان فوتبالی است که در دوره گذشته بود و حتی بازیکنانی جذب می‌کنند و حفظ می‌کنند خیلی به سبک فوتبال خودشان نزدیک است و استقلالی‌ها هم همین‌طور، آنها هم به سبک خودشان.
چراغپور درخصوص دو سبک متفاوت این دو تیم به خبرنگار اعتماد توضیحات بیشتری را ارایه داد و افزود: در سال‌های اخیر همیشه دیدیم این دو تیم وقتی مقابل هم قرار می‌گیرند نتایجی نزدیک به هم می‌گیرند. اکثرا مساوی می‌کنند و بردی هم باشد تقریبا با گل‌های کم است. اما پرسپولیسی‌ها چطور بازی می‌کنند، استایلی که قرمزها بازی می‌کنند یک استایل با طمأنینه است. با طمأنینه یعنی سرعت حمله سرعت زیادی نیست و اسمش می‌شود «pace of the game». یک مدتی بازیکن با توپ کار انفرادی می‌کند و بعد تصمیم می‌گیرد پاس دهد و یک مسافتی را با توپ می‌رود، اگر تک‌تک به آن بپردازیم امسال و سال‌های قبل کم دیدیم در این تیم بازیکنی باشد که تک‌ضرب پاسکاری کند. در پرسپولیس حمله ناگهانی نداریم مثلا می‌گویند بارسا تعداد پاس‌هایش بیشتر است و حمله ناگهانی ندارند، در پرسپولیس هم پاسکاری‌ها بیشتر است و توپ را به جاهایی می‌چرخانند که شاید لازم نباشد به آنجا برود مثلا توپ‌های‌شان بارها به عقب یا همان دفاع ارسال می‌شود. بعد دوباره توپ می‌چرخد به سمت جلو و بازهم به عقب و این چرخش‌ها همان می‌شود pace of the game. یعنی سرعت game یا بازی آنها کند می‌شود اما سرعت چرخاندن توپ آنها سریع می‌شود و تماشاچی هم سرعت گردش توپ را می‌بیند و نه سرعت بازی را. سرعت گردش توپ یک مقوله تماشاگرپسند است مثلا می‌گویند در یک صحنه ۲۰ تا پاس دادند درحالی که ۲۰ تا پاس سرعت بازی را پایین آورده است. حالا درباره استقلال بنا بر سابقه و نوع بازی که دارند «pace of the game » سریع‌تری دارند. یعنی زودتر در کانال حمله قرار می‌گیرند یعنی زودتر تلاش می‌کنند تا به یک‌سوم حریف برسند درحالی که در پرسپولیس تلاش برای رسیدن به یک‌سوم دفاعی حریف با طمأنینه انجام می‌شود.
این تحلیلگر فوتبال ایران افزود: مساله دوم به خاطر کم بودن سرعت حمله ناگهانی پرسپولیس تعداد پاس‌های دقیق آنها بیشتر است، یعنی کمتر توپ لو می‌دهند، چون با حوصله پاسکاری می‌کنند از آن طرف تعداد کوشش‌ها برای رسیدن به یک‌سوم دفاع حریف آنها پایین است. حالا استقلالی‌ها تعداد لو دادن توپ‌های‌شان بیشتر است چون سرعت رسیدن آنها به یک‌سوم دفاعی حریف بالاتر است، چون سرعت‌شان برای رسیدن به دروازه حریف را بیشتر می‌کنند در نتیجه دقت آنها کمتر می‌شود. به این دلیل است که وقتی به این دو تیم نگاه می‌کنیم پرسپولیس برای نگه داشتن سرعت حمله ناگهانی استقلال تعداد خطاهایش بالا می‌رود، آنها هم برای اینکه توپ را از پرسپولیس بگیرند و اجازه ندهند قرمزها توپ‌گردانی کنند تعداد خطاهای‌شان بالا می‌رود. پس زمانی که این دو تیم با هم بازی می‌کنند تعداد خطاهای‌شان بالا می‌رود. حالا وقتی ما دربی را نگاه می‌کنیم game یا بازی نمی‌بینیم anti game یا ضدبازی می‌بینیم تا زمانی که این دو تیم با هم بازی می‌کنند آنچه که تماشاگر و رسانه‌ها می‌گویند بازی خوبی نبود و راضی نیستند. آنها که نگاه می‌کنند متوجه نیستند چرخش توپ game نیست بلکه بازی با توپ است. game بازی است که لیورپول انجام می‌دهد. 93درصد game بازی می‌کنند و 7درصد play است. اما در تیم‌های صدرنشین ما 70درصد آن game است و 30درصد play می‌شود درنتیجه ما وقتی دربی تهران را می‌بینیم بازی نمی‌بینیم ضدبازی می‌بینیم. همه چیز شده تکل و برخورد و خطا و در نتیجه این بازی به لحاظ داوری همیشه پرتنش است. الان var هم آوردند که پنج‌بار باید بروند نگاه کنند چرا ؟ چون یک‌طرف آرام هستند و یک‌طرف تند حمله می‌کنند و برخورد می‌کنند می‌شود ضدبازی.
