به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از موسسه ملی تحقیقات سلامت کشور، موضوع واکسن کرونا و فوت افراد بر اثر تزریق واکسن کرونا از سوی محققان مورد بررسی قرار گرفت.
دستیابی برخی کشورها به فناوری تولید واکسن کرونا و ورود به فاز انسانی آن با تأییدیه سازمان‌های غذا و دارو در کشورهای مختلف باعث شده در روزهای اخیر نگرانی هایی درباره برخی عوارض تزریق واکسن کرونا ایجاد شود و مطالبی درباره پیامدها و عوارض تزریق واکسن کرونا شکل گیرد.
در حالی که دنیا امیدوار است با واکسیناسیون همگانی، انسان‌ها بتوانند به زندگی عادی و روزمره بازگردند، هراس از انجام واکسیناسیون در میان برخی افراد جامعه به مشکل تازه‌ای تبدیل شده است. حال این سوال مطرح می شود که آن چه می‌شنویم و می‌خوانیم چقدر درست است و آیا تزریق واکسن کرونا ایمن است و آیا فوت افراد متعاقب تزریق واکسن می تواند طبیعی باشد؟
شواهد موجود در این زمینه نشان می دهد واکسن هایی که در برنامه ایمن سازی استفاده می شوند، بسیار مؤثر و ایمن هستند. با این حال هیچ واکسنی، کاملاً ایمن نیست و ممکن است پس از ایمن سازی، منجر به بروز عارضه شود.
به علاوه ماهیت واکسن ها و مراحل ایمن سازی، می توانند منابع بالقوه ای برای ایجاد پیامدهای نامطلوب باشند. عوارض گزارش شده، ممکن است واقعی باشند (مثلاً در نتیجه استفاده از واکسن) یا در طی مراحل ایمن سازی به وجود آمده باشند و یا مربوط به واکسن یا مراحل ایمن سازی نبوده ولی صرفا از نظر زمانی با ایمن سازی همراه شده باشد.
عوارض نامطلوب پس از ایمن سازی به پنج گروه طبقه بندی می شوند:
واکنش به واکسن: عوارضی که می توانند به دلیل ماهیت واکسن به وجود آیند.
اشتباه در برنامه: عوارضی که ممکن است به دلیل بروز اشتباه در مراحل ایمن سازی روی دهند.
همزمانی: عوارضی که ممکن است به ایمن سازی مربوط نباشند (و در اثر سایر علل ایجاد شده باشند) اما موقتاً به واکسن ارتباط داده شوند.
واکنش تزریق: عوارضی که به دلیل اضطراب و تشویش در اثر ترس و یا درد ناشی از تزریق بروز می کند.
واکنش ناشناخته: عوارضی که در اثر عوامل ناشناخته ایجاد می شوند.
بیشتر واکنش های نادر و شدید واکسن ها مثل تشنج، کاهش تعداد پلاکت های خون، حملات مربوط به کاهش حجم مایعات بدن، گذرا بوده و موجب مشکلات طولانی مدت نمی شوند و شوک ناشی از دارو- که بالقوه کشنده است- نیز به شرط شناسایی سریع آن و اقدام مناسب، قابل درمان است، بدون اینکه اثرات طولانی مدت بر روی بیمار داشته باشد.
اگرچه آنسفالوپاتی (اختلال در کارکرد مغز)، به عنوان واکنش های نادر به واکسن هایی مانند سرخک و ثلاث (سه گانه) منتسب می شود ولی با اطمینان نمی توان گفت که واکسن، علت بروز آنسفالوپاتی است.
همچنین بعضی از عوارض شدید واکسن که پس از ایمن سازی اتفاق می افتد می تواند یک حادثه همزمان باشد. به طور مثال در ارتباط با یکی از واکسن های ساخته شده مربوط به کرونا اعلام شد که پس از تزریق واکسن ۶ نفر جان خود را از دست دادند اما عملا ۴ نفر از این افراد جزء گروه کنترل بودند و دارونما مصرف کردند (محلول آّب نمک) و اساسا هیچ واکسنی دریافت نکرده بودند. در ارتباط با دو نفر دیگر نیز هیچ رابطه ای بین واکسن و مرگ این افراد یافت نشد و گزارش ها مطابق با مرگ و میر طبیعی بود که برای جمعیت عمومی رخ می دهد.
علاوه بر این، فوت ۶ نفر از حدود ۴۰ هزار نفری که در این مطالعه شرکت کرده‌اند، نمی‌تواند دلیلی بر نامناسب‌بودن این واکسن باشد؛ چراکه بدون شرکت در مطالعه هم تعدادی به سایر دلایل فوت می‌کنند و اگر تعداد فوت بیشتر از حد معمول منتسب به یک واقعه باشد می‌توانیم آن واقعه را غیر طبیعی عنوان کنیم.
نتیجه‌گیری این تحقیق نشان می دهد هدف ایمن سازی، حفاظت فرد و جامعه در برابر بیماری های قابل پیشگیری با واکسن است. گرچه واکسن های مورد استفاده از نظر میزان اثربخشی، بسیار مورد اطمینان هستند و عوارض جانبی آنها ناچیز است اما به طور کلی هیچ واکسنی عاری از عوارض جانبی نیست.
افرادی که واکسن را دریافت می کنند ممکن است اثرات جانبی خفیفی را از خود بروز دهند و یا در موارد نادر، با عوارض شدید و حتی تهدید کننده زندگی مواجه شوند.
اما در صورت عدم واکسینه شدن، احتمال ابتلاء به بیماری، عدم مصونیت و مرگ و میر بسیار بیشتر و شدیدتر از این عوارض خواهد بود، بنابراین برای افزایش پذیرش ایمن سازی و بالابردن کیفیت خدمات، باید به موضوع غلبه بسیار چشمگیر منافع واکسیناسیون در برابر عوارض نادر احتمالی تاکید کرد.
در انتساب اثرات نامطلوب به فرایند ایمن سازی دقت کافی مبذول شود تا بی جهت هراس و نگرانی از واکسن در جامعه ایجاد نشود.
