به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پروژه، اولین جشنواره ملی عودنوازی قشم با حضور استادان موسیقی، هنرمندان، مسئولان و جمعی از علاقه‌مندان شامگاه دوشنبه، چهارم دی در سالن همایش‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قشم آغاز به کار کرد.
ارسلان کامکار، دبیر هنری اولین جشنواره ملی عودنوازی قشم در مراسم افتتاحیه این جشنواره بیان کرد: موسیقی باید از درجه اهمیت بالاتری در میان مسئولان کشور برخوردار باشد. ابتدا برای پذیرش دبیری این جشنواره شک داشتم اما برای حمایت از این توجه به ساز عود که سال گذشته به نام ایران و سوریه ثبت جهانی شده، دبیری این جشنواره را پذیرفتم.
من فقط یک اسم دارم!
وی ادامه داد: اکنون که در مراسم افتتاحیه هستم به این نتیجه رسیدم که قبول این مسئولیت کار درستی بود زیرا افرادی را در جزیره قشم مشاهده کردم که مانند الماس هستند. جوانانی در این جزیره عود می‌نوازند که من سال‌ها باید تمرین کنم تا مانند آنها نوازندگی کنم؛ من فقط اسم دارم اما این جوانان‌اند که نوازنده واقعی هستند. شناخت اینجا و افرادی که در این جشنواره شرکت خواهند کرد سبب خوشحالی من در پذیرش این مسئولیت است.
کامکار با بیان اینکه جوانانی که از مرکز دورند همیشه دغدغه درک توجه به اهمیت و ارزش هنر خود را دارند، اظهار کرد: من هم در جوانی وقتی در سنندج بودم همین دغدغه را داشتم؛ بسیاری از جوانان علاقه‌مندند که در مناطق غیر از مراکز استان‌ها هم مکانی برای آموزش موسیقی وجود داشته باشد تا با دعوت از اساتید موسیقی، دغدغه‌ها و مشکلات خود را مطرح کنند. پس امیدوارم این جشنواره فرصتی برای جبران عقب‌ماندگی‌ها در حوزه موسیقی باشد. جشنواره ملی عودنوازی باید ادامه یابد تا در سال‌های بعد شاهد برگزاری هرچه بهتر آن باشیم.
این استاد پیشکسوت موسیقی افزود: بسیار دوست دارم تا جوانانی که به صورت تجربی می‌نوازند با تئوری موسیقی و مبانی آهنگسازی هم آشنا می‌شدند تا شاهد رشد بیشتری باشیم و موسیقی نواحی و دستگاهی ایران را به جهانیان معرفی کنند؛ نباید خود را محدود کرد. امیدوارم مسئولان به دغدغه‌های هنرمندان جوان توجه کنند و نسبت به نیازهای آنها پاسخ متناسب دهند.
استفاده از ساز عود برای ارتقاء تعاملات میان فرهنگی
ادریس راموز، معاون فرهنگی گردشگری منطقه آزاد قشم در این مراسم بیان کرد: جشنواره ملی عودنوازی برای اولین است که در قشم برگزار می‌شود و امیدواریم که در سال‌های آینده هم بتوانیم از این ساز ایرانی که نفوذ میان فرهنگی در میان کشورهای مختلف دارد در افزایش و ارتقاء تعاملات میان فرهنگی استفاده کنیم و به صورت مستمر این تعاملات را گسترش دهیم.
وی افزود: ساز عود یکی از دارایی‌های فرهنگی کشور است که ساختن و نواختن این ساز به نام ایران و سوریه ثبت جهانی شده است. امیدوارم بتوانیم از این ظرفیت فرهنگی به نحو احسن استفاده کنیم و با برگزاری این جشنواره اتفاقات خوبی رقم بخورد و تأثیر مثبتی در عرصه فرهنگی جزیره زیبای قشم و ایران داشته باشد.
آرزوی پرواز سیمرغ فرهنگ و هنر به گستره جهان
علی رضایی، پژوهشگر حوزه جامعه شناسی در این مراسم بیان کرد: برگزاری این جشنواره در منطقه‌ای که بیشتر به اقتصاد و سرمایه‌گذاری معروف بوده؛ اتفاق بسیار خوشحال کنندهای است. آرزومندم که سیمرغ فرهنگ و هنر در آسمان همه‌جا پرواز کند و در سایه این سیمرغ اتفاقات خوبی رخ دهد. البته که متأسفانه موسیقی به حال خود رها شده است اما این هنر در دل و جان مردم جای دارد زیرا مردم هرمزگان به هنر بسیار علاقه‌مندند.
رضایی افزود: این سرزمین سال‌ها پایگاه اقتصادی جهان بوده است و از اینجا دریانوردان و بازرگانان بزرگ ما به اقسانقاط جهان سفر می‌کردند و خاطرات بسیار جذابی از سفرهای این دریانوردان وجود دارد.
این پژوشگر تصریح کرد: در هر یک از مناطق مختلف ایران یک ساز معروف است اما در استان هرمزگان سازهای متعددی مانند قیچک، عود، نی‌جفتی و سرنانوازی رواج دارد که همه در اوج به سر می‌برند. موسیقی این منطقه برخواسته از زندگی مردم بوده و پشت هر نغمه موسیقی یک قصه وجود دارد که می‌توان به آن پی برد.
وی ادامه داد: من از مسئولان این منطقه صمیمانه سپاسگزارم که در کنار هیاهوهای اقتصادی نیم‌نگاهی هم به هنر داشتند و امیدوارم که این نیم‌نگاه تبدیل به نگاه کامل و جامع بشود. هنرمندان بی‌بدیلی در این منطقه حضور دارند و امیدوارم که فضا به گونه‌ای شود تا مردم بتوانند به این هنرمندان مراجعه کنند.
رضایی با ابراز امیدواری از اینکه این جشنواره می‌تواند پیام‌رسان استادان این منطقه به سایر نقاط ایران و جهان باشد افزود: پیشنهاد می‌کنم برای پاسداشت موسیقی این منطقه از سوی پژوهشگران پژوهش‌هایی صورت بگیرد تا آثار موسیقایی آن ضبط و حفظ و به سراسر جهان معرفی شود. منطقه آزاد قشم باید برای پژوهشگران فرصت مطالعاتی به وجود بیارد تا موسیقی قشم ثبت و حفظ شود تا با معرفی اساتید و سازهای آنها دِینی که بر گردن داریم را اندکی ادا کرده باشیم.
