به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، مقامات اردن طی دهه‌های گذشته چیزی جز «شیپور آمریکا» در منطقه نبوده‌اند.در حالی که می‌توانستند به جای اهانت به اسرائیل در ظاهر و حمایت نامحدود از آن در خفا، دست‌کم موضعی بی طرف اتخاذ کنند.
وبگاه تحلیلی «الخنادق» در یادداشتی با اشاره به این امر نوشت که اردن در بحبوحه جنگ غزه که امروز ۸۱ روز از آن می‌گذرد، به واشنگتن و تل‌آویو در هدف قرار دادن پهپادهایی که از سوریه، عراق یا حتی یمن برای هدف قرار دادن تأسیسات اسرائیل روانه شده بودند، کمک می‌کند امری که به باور تحلیلگران و ناظران سیاسی یک «خیانت و همدستی در جنایت علیه غزه» محسوب می‌شود.
اما خطرناک‌تر از همه این موارد، احتمال استفاده تل‌آویو از مسیر زمینی در مقابل راهبرد «محاصره در مقابل محاصره» نیروهای مسلح یمن در دریای سرخ است، امری که به رژیم صهیونیستی این امکان را می‌دهد در عرض یک هفته محموله‌های مورد نیاز را از طریق دبی، عربستان و در نهایت اردن دریافت کند.
از همان روزهای نخست جنگ غزه، ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفت یک پل هوایی برای تأمین انواع موشک‌ها و مهمات مورد نیاز اسرائیل ایجاد کند و از اردن به عنوان کشور اصلی برای فرود هواپیماهایش استفاده کند. هواپیماهایی که شمار آنها تا به امروز به حدود ۲۳۰ فروند رسیده است (هرچند که همه آنها در اردن فرود نیامده‌اند).
این در حالی است که مردم اردن از نخستین حامیان مقاومت غزه در همان روزهای نخست جنگ غزه بودند و ده‌ها هزار نفر از آنها با برپایی تظاهرات خواستار تعطیلی سفارت اسرائیل و پایان دادن به معاهده صلح با تل‌آویو شدند. اما شاه اردن به لغو دیدار با رئیس‌جمهور آمریکا جو بایدن که به منطقه سفر کرده بود، بسنده کرد و نیروی هوایی ارتش آن برای مهار اعتراضات داخلی، اعلام کرد که طی هفته‌های اخیر، در هفت نوبت با انجام عملیات هلی‌برن بر فراز غزه، محموله‌های غذایی و دارویی متعددی را به دست آوارگان فلسطینی رسانده است.
اقدامات امان علیه مقاومت، از سال ها پیش آغاز شده است که برخی موارد آن در ادامه می‌آید.
- پس از تشدید عملیات‌های مقاومت در کرانه باختری، نیروهای امنیتی و نظامی اردن شروع به خنثی کردن هرگونه تلاش برای قاچاق سلاح و قابلیت‌های نظامی خاص از سوریه به رزمندگان مقاومت در کرانه باختری به بهانه مبارزه با قاچاق مواد مخدر کردند.
- حکومت اردن به دلیل ترس از محبوبیت فزاینده حماس در میان مردمش، مدتهاست که از آن دوری می‌کند و از سال ۱۹۹۹ نمایندگان سیاسی این جنبش را از کشور اخراج کرده و به قطر فرستاده است.
- در دهه ۱۹۸۰، مقامات اردن نقش مؤثری در متقاعد کردن یاسر عرفات، رئیس فقید سازمان آزادیبخش فلسطین، ایفا کردند تا از مبارزه مسلحانه به نفع انجام مذاکرات با رژیم اشغالگر دست بردارد، امری که حاصل آن توافق اسلو در سال ۱۹۹۳ شد. حکام اردن از معاهده اسلو بهره بردند تا در نهایت در سال ۱۹۹۴ یک «قرارداد صلح» با اسرائیل امضا کردند که نخستین معاهده در نوع خود بین رژیم شغالگر و یک کشور عربی از زمان توافق کمپ دیوید بین اسرائیل و مصر در سال ۱۹۷۹ بود.
- در سال ۱۹۹۶ دولت آمریکا، اردن را متحد اصلی خود در خارج از ناتو دانست که راه را برای مقامات امان برای همکاری امنیتی، اطلاعاتی و نظامی بزرگ با آمریکا، که در آن جنبش‌های مقاومت هدف اصلی بود، باز کرد.
پایان پیام/م
