فوتبال ما وقتی پای پاسخگویی به مراجع بین‌المللی وسط باشد خود را مستقل اعلام می‌کند، اما زمانی که خطر برطرف می‌شود، آن وقت خیلی راحت از زمین و زمان درخواست کمک می‌کند و ابایی هم ندارد که دولت را به کمک فرا بخواند. البته در این میان نباید از قصور دولتی‌ها هم غافل بود که چنان مجذوب این رشته هستند که نمی‌توانند به خواسته‌های آن «نه» بگویند.
۱۵ روز تا آغاز جام ملت‌های آسیا در قطر فرصت باقیست، جامی که فوتبال ایران قرار است در آن به‌دنبال قهرمانی باشد. ۱۵ روز زمان باقی مانده و باز هم سروصدای فوتبالی‌ها بلند شده که همه باید از تیم ملی حمایت کنند. همه باید هر کاری دارند زمین بگذارند و فقط تیم ملی را ببینند. این جماعت حتی مدعی هستند که باید کشور را تعطیل کرد، چون تیم ملی قرار است برود جام ملت‌ها. می‌گویند همه باید کمک کنند، چون اگر ذره‌ای ضربه به روح لطیف ملی‌پوشان وارد شود، آن وقت آن‌ها نمی‌توانند نتیجه لازم را کسب کنند.
حتماً آقایان توقع چمدان‌های پر از دلار به عنوان پاداش برای بردهای کم‌اهمیت را دارند و اگر خدای ناکرده برد خاصی حاصل شد توقع مجوز واردات خودرو را دارند. حالا سؤال اینجاست فوتبالی که تاکنون عایدی خاصی برای ورزش ایران نداشته و اینطور که خودشان هم می‌گویند نمی‌توان به نتیجه‌گیری آن‌ها در قطر امیدوار بود، چگونه اینقدر مدعیانه از زمین و زمان طلبکار است و توقع دارد کل کشور برای نتیجه‌گیری آن‌ها بسیج شوند. فوتبالی که ادعای مستقل بودن دارد، اما وقتی پای پول وسط می‌آید توقع دارد از بیت‌المال برایش خرج کنند تا برود و ببازد و باختش شلاقی باشد بر شوق ملی ایران و ایرانی.
توقعات تکراری فوتبال در آستانه جام ملت‌های آسیا با وجود تمام انتقادها حتماً مورد توجه مسئولان قرار خواهد گرفت، مگر نه اینکه همین حالا آن‌ها با اتکا به همین حمایت‌ها به صغیر و کبیر ورزش کشور می‌تازند و خود را تافته جدا بافته ورزش ایران معرفی می‌کنند. مگر نه اینکه مدعی هستند فقط فوتبالی‌جماعت زحمت می‌کشند و بقیه نباید خودشان را با آن‌ها مقایسه کنند. این زیاده‌خواهی‌ها همه نشئت گرفته از همین نوع نگاه است، نگاهی پرمدعا که پشت آن جز شکست و تحقیر ملی چیز دیگری نیست.
23302
