به گزارش ایسنا، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی همزمان با سالروز درگذشت علی‌اکبر دهخدا بخشی از یادداشت‌های پراکنده او بر مقدمه لغت‌نامه‌اش را به اشتراک گذاشته که چنین است: «نخست دانسته‌های خویش را از لغت گِرد کردم و شواهدی را که از بر داشتم بدان ملحق ساختم و آن‌گاه که گمان بردم محفوظات من به پایان آمده است، به خواندن کتب نظم و نثر فارسی و عربی از ادب و علم پرداختم، و چون فراهم ساختن مجموع لغات متداولِ محاورتی و کتبی می‌خواستم، چنان‌که نظم و نثر خواص نویسندگان و شعرای دسترس را خواندم، از منظوم و منثور عامیانه و مبتذل نیز چشم نپوشیدم؛ یعنی، بدان‌سان که شاهنامه فردوسی و ترجمه طبریِ بلعمی و تاریخ ابوالفضل بیهقی را مطالعه کردم، شبیه‌نامه تکیه‌ها و چهل طوطی و حسین کرد را نیز دیدم و شواهد و امثال جمله آن‌ها بیرون کردم و این کار فحص و تتبع کتب بیش از بیست و اند سال بکشید، پیوسته و بی هیچ فصل و قطعی، حتی نوروز و عیدین و عاشورا، بیرون از بیماریِ صعب چندروزه و دو روز هنگام رحلت مادرم ــ رحمة‌الله‌علیها ــ که این شغل تعطیل شد... در این کار بودم... .
پس آن‌چه خواننده این کتاب می‌بیند، تنها نتیجه یک عمر نیست، بلکه نتیجه بسی عمرهاست.»
انتهای پیام
