تب روماتیسمی (Rheumatic fever) یک بیماری التهابی است که بسیاری از بافت‌های همبند بدن از جمله قلب، مفاصل، مغز و پوست را درگیر می‌کند. کودکان ۵ تا ۱۵ ساله در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری قرار دارند.
این بیماری ۲ تا ۴ هفته پس از عفونت استرپتوکوک گلو شروع به نمایان شدن می‌کند. تب روماتیسمی متاسفانه می‌تواند به دریچه قلب آسیب وارد کند. این آسیب می‌تواند به نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی و عفونت دریچه‌ها منجر شود.
از رایج‌ترین علائم این بیماری می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱- گلو درد که به طور معمول ۲ تا ۴ هفته پیش از بیماری دیده می‌شود.
۲- تب
۳- احساس خستگی
۴- درد عضلات
۵- درد مفاصل
۶- بثورات در بدن یا اندام‌ها
تب روماتیسمی یک بیماری بسیار خطرناک بوده که نیازمند درمان پزشکی است. تشخیص سریع بیماری و درمان به موقع با آنتی بیوتیک می‌تواند مانع از علائم بلند مدت این بیماری در بدن شود. با این حال، باید توجه زیادی به روند درمانی بیماران مبتلا به تب روماتیسمی شود. تنها در سال ۲۰۱۵ نزدیک به ۳۲۰ هزار نفر در جهان به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دادند.
هنوز متخصصان به پاسخ روشنی درباره گروه‌های پر خطر در برابر این بیماری دست نیافته اند، اما آنچه مشخص است کودکان بسیار در برابر این بیماری آسیب پذیر هستند. پزشکان معمولاً تلاش می‌کنند با یافتن عامل بیماری زای استرپتوکوک، وجود بیماری در فرد را تشخیص دهند.
از آنجا که این بیماری دریچه قلب را درگیر می‌کند، پزشکان غالباً از الکتروکاردیوگرام و نیز رادیوگرافی برای بررسی بزرگی قلب و پی بردن به تب روماتیسمی استفاده می‌کنند. پزشکان پس از عمل تشخیص می‌توانند با تجویز آنتی بیوتیک و نیز دارو‌های غیراستروئیدی ضدالتهاب به درمان بیماری کمک کنند.
نکته‌ای که درباره این بیماری وجود دارد این است که احتمال ابتلای مجدد فرد پس از طی مراحل درمانی به بیماری تب روماتیسمی وجود دارد. از این رو، این افراد باید نسبت به علائم بیماری و نیز احتمال بازگشت بیماری هوشیار باشند و در صورت مشاهده علائم سریعاً به پزشک مراجعه کنند.
