هنری یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم بود که هم به دلیل استفاده از رنگ و هم به دلیل طراحی روان و بدیع خود شهرت داشت. او یک نقشه‌کش، چاپگر و مجسمه‌ساز بود، اما در درجه اول به عنوان یک نقاش شناخته می‌شود.
این هنرمند را همراه با «پابلو پیکاسو» یکی از هنرمندانی می‌دانند که به بهترین وجه به تعریف تحولات انقلابی هنرهای تجسمی در دهه‌های آغازین قرن بیستم کمک کرد و مسئول تحولات مهم در نقاشی و مجسمه‌سازی بود. کشف او در زمینه «رنگ ناب» را مساوی با دستاورد کوبیسم در رهاسازی فرم از قید بازنمایی عینی می‌دانند.
رنگ‌آمیزی شدید آثاری که او بین سال‌های ۱۹۰۰ و ۱۹۰۵ کشید، او را به عنوان یکی از فاوها شهرت بخشید و از او به عنوان رهبرمکتب فوویسم یاد می‌شود. وی در نقاشی‌های خود متاثر از نگاره‌های ایرانی، نقاشی‌های چینی و نقوش سفال‌های شمال آفریقا بود.
«نمایشگاه هنر اسلامی» مونیخ در سال ۱۹۱۰، نقشی اساسی در سبک هنری ماتیس گذاشت و ماتیس تا آخر عمر، آثارش را با تاثیر از هنر اسلامی خصوصا نگارگری ایرانی، می‌ساخت او بعد از حضور در این نمایشگاه، در نامه‌ای به «گرترور اشتاین» شاعر و رمان‌نویس آمریکایی نوشت «شرق ما را نجات داد».
بسیاری از بهترین آثار او در دهه یا پس از سال ۱۹۰۶ خلق شدند، زمانی او سبکی سختگیرانه را ایجاد کرد که بر فرم‌های صاف و الگوهای تزئینی تأکید داشت. در سال ۱۹۱۷، او به حومه نیس در ریویرا فرانسه نقل مکان کرد و سبک آرام‌تر کارش در طول دهه ۱۹۲۰، او را به عنوان پشتیبان سنت کلاسیک در نقاشی فرانسوی، مورد تحسین منتقدان قرار داد.
پس از سال ۱۹۳۰ او ساده‌سازی جسورانه‌تری از فرم را اتخاذ کرد. هنگامی که بیماری در سال‌های پایانی زندگی او را از نقاشی باز داشت، مجموعه‌ای از آثار مهم را با استفاده از کلاژ (کاغذ برش خورده) خلق کرد و در سال ۱۹۳۷ تکنیک کاغذ چسبانده را برای اولین بار آزمایش کرد.
انتهای پیام
