کسانی که می‌گویند تیم ملی باید قهرمان جام ملت‌ها شود یا حداقل به فینال برسد، دو دسته‌اند؛ یک دسته کسانی هستند که می‌خواهند بی‌دلیل توقعات را از کادر فنی بالا ببرند و دسته دوم کسانی هستند که براساس توانایی‌های فنی این تیم چنین انتظاری دارند و نیت‌شان هم اصلاً بد نیست. واقعیت آن است که تیم فعلی هم پرمهره است و هم تیم هماهنگی است. بعضی‌ها در همین تیم چهارمین جام ملتهای خود را سپری می‌کنند! و بازیکنان تیم ملی سال‌هاست که کنار یکدیگر بازی کرده و به قول معروف چشم‌بسته در زمین همدیگر را پیدا می‌کنند. در میان تیم‌های آسیایی هم فقط می‌توان ژاپن، کره جنوبی و عربستان را تیم‌های خطرناکی دانست و این‌طور نیست که مثلاً قطر چون میزبان است، پس می‌تواند ما را ببرد. پتانسیل فوتبال ایران آنقدر بالاست که به ژاپن و کره و عربستان هم نبازد چه بسا که ما قبلاً ۴ بار پیاپی کره جنوبی را شکست دادیم و حتی در خاک حریف برنده شدیم. پس اینکه انتظار داشته باشیم تیم ملی به فینال برسد، اصلاً انتظار زیادی نیست. در همین جام جهانی و حتی جام جهانی قبلی که رقبا به مراتب نامدارتر و بزرگ‌تر هستند، خیلی‌ها انتظار داشتند تیم ملی از گروهش صعود کند. بسیاری از کارشناسان مصاحبه کرده و گفتند اینکه تیم ملی در گروه اسپانیا و پرتغال و مراکش صعود کند، انتظار زیادی نیست اما حالا بعضی از همان کارشناسان می‌گویند چرا ما باید عربستان و کره را ببریم و این توقع زیادی است!
از امیر قلعه‌نویی در این مقطع حمایت می‌کنیم چون سرمربی تیم ملی است اما یک جمله را اصلاً دوست نداریم از زبان او و دستیارانش بشنویم؛ اینکه خدای نکرده تیم ملی نتیجه نگیرد و آنها بگویند ما با برانکو و کی‌روش هم فقط تا نیمه‌نهایی بالا رفتیم! چنین تفکری از بیخ و بن غلط است و تیم ملی اگر با نیت رسیدن به جمع ۴ تیم برتر راهی قطر شود، به همان نیمه‌نهایی هم نمی‌رسد. تیم ما از هیچ حریفی (حتی ژاپن) نباید بترسد چون تجربه ثابت کرده که به ترسوها جام نمی‌دهند. هدف اول و آخر تیم ایران در جام ملت‌ها باید قهرمانی باشد. حالا اگر قهرمان شدیم که چه بهتر اما اگر قهرمان نشدیم هم لااقل به فینال یا نیمه‌نهایی می‌رسیم و این‌طوری حداقل می‌توانیم بگوییم تیم‌مان نترسید و تا روز آخر جنگید و تلاشش را کرد.
