در روزهای گذشته ویدیویی در فضای مجازی وایرال شده که محمد مایلی کهن را در گفت و گوی تلفنی با مجری برنامه ۹۰، در حال مشاجره شدید نشان می دهد. برنامه ای که خیلی ها به صورت زنده، بیننده اش بودند و آن شب را در کوران حوادث تیم ملی فوتبال ایران، به یاد می آورند.
منهای آنچه مایلی کهن به فردوسی پور گفت (که در ادامه به آن اشاره می کنیم) باید بگوییم وقتی به حاشیه های فوتبال ایران می نگریم، متوجه می شویم در هر کوی و برزن، یک خبر است. رقابت های لیگ برتر سرشار از اعتراض به جامعه داوری است. اعتراض شدید به بی عدالتی ها، تبعیض ها و هر آنچه فکرش را می کنید. لیگ های پایین مملو از شائبه زدوبندهاست و در فوتبال پایه، حمله به داور و حتی چاقوکشی، تبدیل به یک حرکت عادی شده است.
در لیگ قهرمانان آسیا، تیم های ایرانی «جام» نمی گیرند. تیم امید، طبق معمول از راهیابی به رقابت های المپیک باز می ماند. درباره تیم ملی ایران، هیچ احدالناسی قول قهرمانی در جام ملت های آسیا را نمی دهد. وی ای آر در این فوتبال، یک دُر گرانبهاست. کمیته استیناف، رای کمیته انضباطی را به طور کامل برمی گرداند. دبیرکل فدارسیون فوتبال، درباره سربرگ و امضایش ادعای جعل می کند. سقف قرارداد به قانونی تمسخرآمیز بدل می شود که فقط در حرف قرار بود از هزینه های اضافه و ایجاد تورم در بازار فوتبال جلوگیری کند!
راستی، وقتی چند سال پیش با صدای بلند به عادل فردوسی پور گفتند «آقای کی روشی پور! شما فوتبال ایران را به لجن کشیدید» امروز کجاست هستند که ببینند نه از کی روش خبری است، نه از آقای کی روشی پور و نه خیلی های دیگر که قبلا دستی بر آتش داشتند.
پس فوتبال امروز را در غیاب جمع اضداد، چه کسانی به لجن می کشند؛ شما آنها را می شناسید؟
بیشتر بخوانید: شعر معنادار عادل فردوسی‌پور به مناسبت شب یلدا
