تسنیم: باشگاه استقلال در شرایطی اقدام به امضای تفاهمنامه ساخت ورزشگاه کرده که وزارت ورزش و جوانان مجوزی صادر نکرده و مخالف این کار است.
باشگاه استقلال امروز (پنجشنبه) اعلام کرد که «تفاهمنامه سرمایهگذاری و ساخت مجموعه ورزشی اختصاصی این باشگاه بین علی خطیر و مدیرعامل شرکت IBN مالزی با مشارکت و حضور مدیران عامل شرکتهای JTA قطر و TJA چین به امضا رسیده است.»
این اقدام در زمان مدیریت مصطفی آجورلو آغاز شد اما به سرانجامی نرسید تا اینکه امروز تفاهمنامه آن امضا شد. در این مورد اما ابهامات جدی وجود دارد.
استقلال زیر نظر وزارت ورزش و جوانان قرار دارد و طبیعی است که باید اقدامات اینچنینی با موافقت این وزارتخانه صورت بگیرد. پروژه به این عظمت قاعدتاً نیاز به مجوز وزارت ورزش دارد و این پرسش بزرگ مطرح است که آیا وزارت ورزش مجوزی برای این کار داده است؟ پیگیری ها نشان میدهد وزارت ورزش و جوانان به چند دلیل مهم مخالفت خود را با چنین کاری اعلام کرده است.
۱- وزارت ورزش و جوانان اکنون درگیر ساخت مجموعه بزرگ ورزشی در تهران بوده و اقدامات خود را در این زمینه آغاز کرده است. طبیعی است که ساخت چنین ورزشگاهی در تهران که پروژه عظیم و ماندگاری است، تمرکز و انرژی زیادی میطلبد. در این شرایط و تا زمانی که استقلال به بخش خصوصی واگذار شود، این وزارتخانه باید بخشی از انرژی و تمرکز خود را صرف ساخت مجموعهای دیگر کند که منطقی به نظر نمیرسد.
۲- خطیر مدیرعامل استقلال امروز اعلام کرد ساخت این ورزشگاه ۵۰۰ میلیون دلار هزینه دارد. سؤال این است که این هزینه قرار است از کجا تأمین شود؟ شرکت سازنده در قبال این موضوع چه چیزی را طلب میکند؟ آیا بهتر نیست این موضوع به صورت شفاف اعلام شود؟ این در شرایطی است که دولت و وزارت ورزش برای ساخت ورزشگاه جدید موضوع تهاتر را با طرف چینی مطرح و اعلام کردهاند در ازای نفت، طرف چینی پروژه ورزشگاه ملی ایران را پیش خواهد برد. در واقع در حالی که دولت برای این کار، تهاتر را انتخاب کرده اما مشخص نیست استقلال چگونه میخواهد موضوع را پیش ببرد.
۳- محل مدنظر باشگاه استقلال اعلام نشده اما گفته میشود مسئولان این باشگاه دنبال ساخت ورزشگاه در زمینی هستند که در زمان محمد علیآبادی (رئیس وقت سازمان تربیت بدنی) برای ساخت ورزشگاه بانوان در آزادی پیشبینی شده بود؛ ورزشگاهی ۴۰ هزار نفری. این موضوع اما محل اِشکال است چرا که باشگاه استقلال در مرحله واگذاری و خصوصیسازی قرار دارد و نمیتوان اموال دولتی را در اختیار بخش خصوصی و باشگاهی که در مرحله واگذاری است، قرار داد. وزارت ورزش نیز به دلیل قوانین و ملاحظات قانونی نمیتواند زیر بار چنین کاری برود.
۴- مجموعه عوامل بالا و البته برخی ابهامات دیگر باعث شده وزارت ورزش و جوانان مجوزی برای این موضوع به باشگاه استقلال ندهد و مخالفت خود را اعلام کند. اینکه یک باشگاه بخواهد ورزشگاه اختصاصی بسازد اقدامی خوب و نیک است اما هنگامی که ابهاماتی از جمله نبود زمین، نبود منابع مالی کافی، واگذاری استقلال و ... وجود دارد طبیعی است که نمیتوان چندان روی آن حساب باز و آن را همراهی کرد.