گروه سیاست نامهنیوز: انتقاد سازنده یکی از مهمترین معیارها برای تحقق دموکراسی در کشور است. در معنای کلی میتوان انتقاد را زیرمجموعه آزادی بیان تعبیر کرد؛ موضوعی که در قانون اساسی هم به صراحت آمده است و رهبر انقلاب هم همواره گفتهاند کسی را نباید به بهانه انتقاد مورد مؤاخذه قرار داد. گرچه این مهم در بزنگاههایی در چند دهه اخیر دچار فراز و نشیبهایی شده است اما همه عقلا و دلسوزان نظام و کشور باور دارند که اگر چراغ انتقاد سازنده در کشور خاموش شود، هم یکصدایی جای تکثر اندیشهها را میگیرد و هم در فضایی عاری از هر گونه انتقاد مشکلات در کشور افزوده میشود و راهی برای حل آنها ارائه نخواهد شد.
با همه اینها اخیرا عباس عبدی، یکی از تحلیلگران سرشناس اصلاحطلب در مطلبی عجیب در روزنامه «اعتماد» نوشته است که چرا با منتقدان حسن روحانی و مرحوم هاشمی رفسنجانی برخورد نمیشود. او در توجیه خواسته خود نوشته است: « کافی است که کسی حرفی را علیه یکی از چهرههای مورد حمایت حکومت بزند تا نسبت به آن واکنش نشان دهند، درحالی که جناح مقابل مطالب بسیار زشتتری را علیه شخصیتهای دیگر جامعه مینویسند و اتهامات ناروا علیه آنان مطرح میکنند، دریغ از کوچکترین واکنش رسمی».
انتقاد از عملکرد دولت قبل حق همه شهروندان است و پر واضح است که هشت سال ریاستجمهوری فردی مخالفان و مدافعانی دارد؛ چه آنکه وقتی دوره محمود احمدینژاد تمام شد، اصلاحطلبان بیشترین انتقادها را به او میکردند یا پیشتر وقتی دوره سید محمد خاتمی به پایان رسید نهتنها اصولگرایان بلکه خود اصلاحطلبان هم در پارهای از موارد انتقادهای تندوتیزی علیه خاتمی ابراز میکردند. از قضا یکی از منتقدان پیشین هاشمی رفسنجانی خود عباس عبدی بوده است. او تا همین اواخر هم انتقاداتی را به هاشمی ابراز میکرد و عجیب است که اکنون و در آستانه انتخابات میگوید باید با منتقدان روحانی و هاشمی برخورد شود.
نکته در اینجاست که خود اصلاحطلبان در رسانههای خود تندترین انتقادها را علیه دولت سید ابراهیم رئیسی مطرح میکنند وکسی هم معارضشان نمیشود یا مگر مجلس یازدهم از نقدهای اصلاحطلبان در امان بوده است؟ شاید هیچ یک از این نقدها ایرادی نداشته باشد زیرا اساسا فعالیت سیاسی گروههای مختلف با انتقاد همراه است و نه در ایران بلکه در تمام کشورهای دموکراتیک چنین وضعیتی حکمفرماست اما بسیار عجیب است اصلاحطلبی مانند عباس عبدی که همواره خود را مدافع آزادی بیان معرفی میکند اکنون که قدری اصلاحطلبان از سوی جامعه در تنگنا قرار گرفتهاند، چنین نسخه عجیبی را صادر میکند که باید با منتقدان روحانی و هاشمی برخورد شود.
حتما باید به جای تشویق به برخورد با منتقدان سعی در ایجاد فضایی شود که همه گروههای سیاسی، شخصیت و تمام شهروندان که اصلا هیچ پیوند حزبی و گروهی ندارند، بتوانند با نقدهای سازنده راهکارهای بهترشدن اوضاع در تمام عرصه را ارائه دهند تا از میان همین نقدها بسیاری از مشکلات کشور به تدریج رفع شود.