خبرگزاری میزان - زاهدان در جنوب شرقی ایران قرار دارد و که از طرف با پاکستان مرز مشترک دارد. این شهر دارای آب و هوای گرم و معتدل است.
زهدان تا قبل از جنگ جهانی اول روستایی دور افتاده به نام دزدآب بود است. پس از جنگ جهانی اول شاه ایران به علت مجاورت این روستا با کشور‌های افغانستان و پاکستان مأمورانی را برای تأسیس ادارات دولتی به آنجا فرستاد و نام آنرا به زاهدان تغییر داد.
تالاب هامون
دریاچه و تالاب بین‌المللی هامون سومین دریاچه بزرگ ایران پس از دریاچه خزر و دریاچه ارومیه، هفتمین تالاب بین‌المللی جهان و یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره یونسکو در ایران است. این دریاچه از چهار دریاچه کوچک به نام‌های دریاچه هامون صابری یا سیستان، دریاچه هامون پوزک ایران، دریاچه هامون هیرمند و دریاچه هامون پوزک افغانستان تشکیل شده است که در زمان فراوانی آب به هم می‌پیوندند و دریاچه مشترک هامون بین افغانستان و ایران را تشکیل می‌دهند. اصلی‌ترین رود در حوضه‌ی آب‌ریز دریاچه‌ی هامون، رود هیرمند است که به علت نوسانات آب این رود مشکلاتی برای کل اکو سیستم تالاب پدید آمده است. هامون در ادبیات ایران نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. در شاهنامه‌ی فردوسی از این تالاب زیبا با نام دیاچه‌ی زره یاد شده است.
مسجد زرنج زاهدان
مسجد زرنج زاهدان از مکان‌های دیدنی زاهدان و مساجد بازمانده از دوران تمدن اسلامی است. این مسجد توسط عبدالرحمن بن سمره، حاکم زمان عرب برای آموزش مسائل مذهبی، در قرن اول و دوم پس از اسلام بنا شد. محل مسجد روبروی زندان شهر زرنج بود. یکی از تاریخ ویسان ایرانی با توصیف مسجد زرنج، به ساخت مسجد روبروی زندان و وجود دو مناره، اشاره می‌کند که یکی از مناره‌های این مسجد قدیمی و مناره دیگر با مس پوشانده شده است.
مسجد شاه علی
مسجد شاه علی که از دیدنی‌های زاهدان به شمار می‌آید، در سال ۸۴۷ هجری به امر ملک شمس‌الدین علی ساخته شده است. دو لوح حکاکی‌شده در این مسجد وجود دارد که قدمت آن‌ها به قرن نهم هجری بازمی‌گردد. روی یکی از این لوح‌ها نام بانی سازنده‌ی مسجد، شاه علی حک شده و لوح دیگر نیز یادبودی برای فوت امیر غیاث‌الدین محمد کیانی، از خاندان ملوک سیستان است.
موزه پست
موزه پست و ارتباطات زاهدان از جالب‌ترین موزه‌ها و مکان‌های دیدنی زاهدان است و در ساختمان قدیمی پست زاهدان قرار دارد. این ساختمان در اوایل قرن ۱۴ هجری و در سال ۱۳۱۱، در شهر زاهدان، با استفاده از مصالحی همچون خشت خام و آجر و با سبک معماری بومی کویری ساخته شد و در سال ۱۳۷۷، با شماره ۲۱۵۷ به ثبت آثار ملی ایران رسید. در موزه می‌توانید از انواع مهر‌های شهر سوخته، ماکت کبوترخانه، مجسمه مرد پستچی، تمبر کهن، تمبر‌های قبل و بعد از انقلاب، گوشی‌های قدیمی و سایر ابزار آلات مرتبط دیدن کنید.
خانه ایوبی
خانه ابویی در اوایل قرن ۱۴ هجری و در سال ۱۳۱۱، به همت استاد محمدعلی محمودی ساخته شد و امروزه به‌عنوان یکی از مکان‌های دیدنی زاهدان شناخته می‌شود. در اجرا و ساخت این منزل از عناصر معماری سنتی، بومی و منطقه‌ای به خوبی بهره برداری کرده‌اند. در بنا از آجر و خشت خام همزمان استفاده شده؛ اما مصالح غالب مخصوصا در نما، آجر است. خانه ابویی در سال ۱۳۷۷، با شماره ۲۱۵۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
کاروان سرای نصرت آباد
کاروانسرای نصرت‌آباد با قدمتی که به دوره صفوی بازمی‌گردد، از جا‌های دیدنی زاهدان است و حدود چهار کیلومتری شمال غرب نصرت‌آباد قرار دارد. مصالح اصلی به‌کار رفته در بنا شامل خشت و گل می‌شود و تزئینات آن غالبا ساده و مختصر هستند. کاروانسرا دارای ۶۰ حجره است و در هر ضلع مجموعا ۱۵ اتاق و ۲۳ طاق‌نما قرار گرفته‌اند. این اثر در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۸۲، با شماره ثبت ۹۵۵۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
روستای تمین
روستای تمین در سیستان و بلوچستان واقع است و یکی از مناطقی توریستی و گردشگری شهرستان تفتان به شمار می‌رود. این روسا به دلیل ویژگی‌های خاص و طبیعت دست نخورده‌ای که دارد بسیار مورد توجه گردشگران قرار گرفته است و به منظور دسترسی به آن باید به ۶۵ کیلومتری جنوب غربی میرجاوه بروید. روستای تمین در سیستان و بلوچستان یکی از زیباترین روستا‌هایی است که در قسمت شمالی قله تفتان و بالاتر از روستای بسیار زیبا و دیدنی لادیز قرار دارد. این روستا سه قسمت دارد که شامل جش، روپس، تمین بالا، تمین مرکزی و تمین پایین می‌شود و هر کدام از آن‌ها در فاصله ۳۰۰ متری از هم واقع شده اند؛ روستای تمین در سیستان و بلوچستان از آن روستا‌های پرجاذبه در حوزه گردشگری کشور به شمار می‌رود.
انتهای پیام/
