پایان کار یحیی گل محمدی در تیم پرسپولیس، اتفاقی محتمل بود؛ در واقع نمی شد توقع داشت یحیی تا چند سال دیگر هم روی نیمکت این تیم بنشیند و هر فصل با توقع جام گرفتن، روزگارش را سپری کند.
گل محمدی خلاصه باید می رفت که رفت اما مسئله بعدی، انتخاب یک جانشین برای او بود. به مدیران باشگاه پرسپولیس شاید باید حق داد که سراغ یک گزینه ایرانی نرفتند و خود را در معرض جرقه های یک آتش از پیش شعله ور، قرار ندادند.
انتخاب مربی ایرانی، ریسک بزرگی بود و اگر پرسپولیس به هر دلیلی در ادامه راه موفق نشود، دوباره کار گره می خورد. آن وقت حتی ممکن است، چهار چرخ مدیران فعلی هم روی هوا برود. تاوان همه اتفاقات نیم فصل گذشته را اما یحیی گل محمدی پس داد؛ رضا درویش و رفقا هم در هئیت مدیره سر جای خودش نشستند و پس از عبور از یحیی، به دم دستی ترین گزینه ممکن رای دادند.
برانکو ایوانکوویچ نه فقط یک مربی امتحان پس داده و آشنا به فضای فوتبال ایران و پرسپولیس که یک گارانتی تمام عیار برای مدیران این باشگاه است. از پالس مثبت او پس از آخرین استعفای یحیی تا اعتراف درویش در تلویزیون به مذاکره رسمی با برانکو نشان می دهد، ۹۰ درصد راه طی شده و تنها امضای نهایی قرارداد باقی مانده است.
هئیت مدیره ای که ترجیح داد پس از پایان کار گل محمدی، کمترین میزان ریسک را متحمل شود و دست به حرکت پر مخاطره و دردسرساز بیشتری نزند اما مسلما این نهایت کاری نیست که می شد انجام داد. برانکو هم در ۶۹ سالگی، آخرین دوران مربیگری اش را طی می کند. به عبارت بهتر، او هم می داند به فرض امضای نهایی قراردادش با پرسپولیس، این اختتامیه ای است بر ماجراجویی های او در فوتبال که ظاهرا قرار است در ایران به پایان برسد.
به زودی این باشگاه پرسپولیس است که باید سراغی از چهره های تازه تر بگیرد؛ چه مربی ایرانی چه گزینه های خارجی! شاید بعدها مدیران دیگری در راس کار باشند که با دل و جرات بیشتری دست به انتخاب بزنند؛ ریسک پذیرتر و البته شجاع تر از آنها که امروز سکان هدایت این باشگاه را در اختیار دارند...
بیشتر بخوانید: مدیرعامل باشگاه پرسپولیس به کمیته اخلاق احضار شد
