۱۰- شهبانو الیزابت اتریش: ماسک صورتی همراه با گوشت خام گوساله

این بدان معنا بود که اغلب اوقات او مجبور می شد در داخل محل اقامتش بماند زیرا می ترسید مبادا باد موهایش را خراب کند. اما اگر می خواهید زیبا باشید، گاهی اوقات باید از تجملات کوچک دست بکشید، مثل این که همیشه از خانه خارج شوید. این به آن معنی بود که او اغلب در خانه گیر کرده بود و می ترسید که باد موهایش را خراب کند. اما اگر می خواهید زیبا باشید، گاهی اوقات باید از تجملات کوچک دست بکشید، مثلاً هرگز از خانه خارج نشوید!

۹- کلئوپاترا: حمام در شیر الاغ

ملکه کلئوپاترا قلب قدرتمندترین مردان زنده دوران خود را تسخیر کرد. شاید این به خاطر زیبایی و شکوهش بود. شاید هم قدرت افسونگری اش. یا شاید هم آن عطر شیرین مدفوع حیوانات و روده حشرات بود. کلئوپاترا، به هر حال، تقریباً به طور قطع از رسوم زیبایی معمول زمان خود پیروی می کرد – و این به معنای زدن یک رژلب ساخته شده از روده سوسک له شده و قرار دادن مدفوع کروکودیل پودر شده زیر چشمانش بود. اما کلئوپاترا خود را به رژیم زیبایی یک زن روستایی محدود نمی کرد. او یک ملکه بود، و این بدان معنا بود که می توانست تجملی ترین روش ها برای زیبایی را امتحان کند: استحمام در شیر ترش شده الاغ. خدمتکاران او هر روز ۷۰۰ الاغ را می دوشیدند تا بتوانند یک وان را با شیرشان پر کنند. پس از آن، کلئوپاترا در داخل این شیر حمام می کرد. علت استفاده از شیر الاغ این بود که در آن زمان گفته می شد این روش چین و چروک را کاهش می دهد – و ممکن است واقعاً جواب داده باشد. لاکتوز ترش شده به اسید لاکتیک تبدیل می شود که می تواند لایه سطحی پوست روی بدن زن را بردارد و پوست صاف تر و بدون لکه زیر آن را نمایان کند. این راز واقعی زیبایی او بود: سوزاندن و برداشتن لایه بالایی پوستش.

۸- نفرتیتی: داشتن آرایشی کافی برای کشتن یک انسان

نام ملکه مصر، نفرتیتی به معنای “زیبا آمده است” بود و ظاهر او نیز با نامش همخوانی داشت. نفرتیتی به قدری زیبا بود که در اوایل قرن بیستم، مجسمه ای از چهره او باعث ایجاد یک هیجان بین المللی شد. بیش از ۳,۰۰۰ سال پس از مرگ نفرتیتی، نگاه او هنوز در صفحه اول رسانه ها قرار داشت. و این امر تعجبی نداشت زیرا نفرتیتی تلاش زیادی برای زیبا جلوه کردن می کرد. ملکه های دوران نفرتیتی با آرایش خود دفن می شدند و بنابراین، در حالی که آن ها بسیاری از رازهای زیبایی خود را نمی نوشتند، توانسته ایم روش های آن ها برای زیبا شدن را در مقبره هایشان پیدا کنیم. در حالی که مقبره او هرگز پیدا نشده است، مقبره های معاصرانش ایده بسیار خوبی از چگونگی انجام این کار به ما می دهد.

نفرتیتی کاملاً بی مو بود. تمام بدنش از سر تا پا با تیغ تراشیده شده بود، از جمله موهای بالای سرش. در عوض، او سرش را با کلاه گیس می پوشاند و چشمانش را با سرمه چشم هایش را سیاه می کرد. در واقع سرمه مصر باستان از سنگ معدن سرب تیره ساخته شده بود – که به این معنی است که نفرتیتی هر بار که آرایش می کرد، در واقع آرام آرام خودش را با مسمومیت با سرب می کشت. اما بسیار بعید است که سرب او را کشته باشد. هیچ راهی وجود ندارد که این سرب بتواند قبل از رژ لبش او را کشته باشد. به هر حال، رژلب او حاوی برومین مانیتول بود، ماده سمی دیگری که به طور کلی اعتقاد بر این است که او را مدت ها قبل از سربی که به دور چشمانش می زد مسموم کرده بود.

۷- ملکه الیزابت اول: پوشاندن صورت با سرب

مسموم کردن خودتان با سرب یک مد زودگذر نبود. هزاران سال است که این روش ابزاری برای یک ظاهر عالی بوده است. در حالی که ممکن است نفرتیتی مقدار کمی سرب را به دور چشم هایش مالیده باشد، اما در مقایسه با ملکه الیزابت اول هیچ بود. در طول دوران ملکه الیزابت، محبوب ترین محصول پوستی چیزی به نام “سفیداب ونیزی” بود – که در واقع مخلوطی از سرب و سرکه بود که زنان روی پوست خود می گذاشتند تا رنگ پوست خود را به رنگ سفید چینی در بیاورند. هیچ کس بیشتر از خود ملکه الیزابت از آن استفاده نمی کرد. هنگامی که ۲۹ ساله بود، الیزابت به آبله مبتلا شد و زخم های ناشی از آن روی پوستش باقی ماند. او به شدت از نشان دادن جای زخم های آبله رو صورتش در انظار عمومی خجالت می کشید – و بنابراین، در عوض، هر سانتیمتر از بدنش را با این رنگ سفید سمی پوشاند. ملکه الیزابت آنقدر از این سفیداب سربی استفاده می کرد که بدون آن شناخته نمی شد. وقتی یک مرد، ارل اسکس، به طور تصادفی و بدون آرایش او را دید، به تمسخر گفت که او یک “لاشه کج و معوج” را در زیر آن روکش ضخیم سفیداب ونیزی پنهان کرده است.

۶- ماری آنتوانت: آب سوپ کبوتر

ماری آنتوانت، ملکه فرانسه به خود اجازه نمی داد کیک بخورد. او به عنوان یک زن زیبا در کلاس جهانی شهرت داشت و مصمم بود که آن را حفظ کند. همانند شهبانو الیزابت، او با ماسک صورت به رختخواب می رفت، اما ماسک آنتوانت – که از کنیاک، تخم مرغ، شیر خشک و لیمو درست شده بود – که شباهت زیادی به یک درمان زیبایی ندارد و بیشتر به منوی پذیرایی در جشن تولد شبیه است. او صبح را با شستن صورتش با یک تمیز کننده صورت ساخته شده از گوشت کبوتر شروع می کرد. در آن روزها، این ترکیب بسیار مشهور و رایج بود: این محصول با افتخار برچسب “اوو کاسمتیک د پیژون” را روی خود داشت و یک آگهی کوچک که وعده می داد هر بطری از آن با «آبگوشت هشت کبوتر» درست شده است.

سپس او لباس می پوشید، برای اولین مورد از سه بار در روز. از ماری آنتوانت به عنوان ملکه فرانسه انتظار می رفت که هرگز لباس مشابهی را دو بار نپوشد. به این ترتیب، او هر سال ۱۲۰ هزار لیور لباس می خرید که معادل ۴ میلیون دلار امروزی بود. او حتی ممکن است به مد محبوب فرانسوی ها برای پر رنگ کردن رگ هایش با مداد آبی علاقه مند بوده باشد. در آن زمان، زنان فرانسه دوست داشتند به قدری لاغر باشند که بسیار بی حال و پوستشان بیرنگ بود – به همین دلیل خطوط رگ هایشان را رنگ زده و سعی می کردند مردان را متقاعد کنند که پوست شفافی دارند.

۵- ماری، ملکه اسکاتلند: حمام در شراب

مری، ملکه اسکاتلند، یک زیبای طبیعی نبود. او با بینی کمی بزرگ و چانه ای کمی بیش از حد تیز به دنیا آمد – اما ملکه بود و مصمم بود که زیبا باشد. برای زیبا جلوه دادن پوستش تا سرحد ممکن، او از خدمتکارانش می خواست وانی پر از شراب سفید آماده کنند. او در این وان فرو می رفت زیرا متقاعد شده بود که شراب چهره اش را بهبود می بخشد. این روش دیوانه وار و عجیب به نظر می رسد اما کاری است که برخی ها حتی امروز هم انجام می دهند. امروزه به آن شراب درمانی می گویند، و مکان هایی در سراسر جهان وجود دارد که شما می توانید درمان مری، ملکه اسکاتلند را خودتان تجربه کنید. گفتن اینکه ملکه دقیقاً از چه چیزی استفاده می کرد سخت است، اما شراب درمانی های مدرن در واقع شراب الکلی و قابل نوشیدن نیست. در عوض، آن ها از باقی مانده کمپوست حاصل از فرآیند شراب سازی استفاده می کنند و مست کنندگی ندارد.

۴- شهبانو زوئی پورفیروگنتیا: راه اندازی آزمایشگاه لوازم آرایشی شخصی

امپراطریس زوئی پورفیروگنیتا یکی از زیباترین زنان در امپراطوری بیزانس بود. با این حال، او تنها زمانی که جوان بود زیبا به نظر نمی رسید. گفته می شود حتی زمانی که زوئی به سن شصت سالگی رسیده بود، هنوز شبیه یک جوان ۲۰ ساله به نظر می رسید. او قطعاً برای این زیبایی سخت تلاش کرده بود. زوئی پورفیروگنیتا پس از ملکه شدن، یک آزمایشگاه کامل تهیه کرده بود که به ساخت لوازم آرایشی او در داخل کاخ امپراتوری اختصاص داشت. این آزمایشگاه در واقع یک کارخانه لوازم آرایشی واقعی بود، به بزرگی و گران قیمتی کارخانه های لوازم آرایشی که در کشورهای امروزی وجود دارند. با این حال، در مورد این یکی، تنها مشتری شان ملکه زوئی بود. این آزمایشگاه بسیار پرهزینه بود اما شهبانو به راحتی از پس هزینه هایش بر می آمد. گفته می شود که او ” از آن دسته زنانی بود که می توانست در یک روز با گرد و غبار طلا، دریا را بپوشاند».

اما گفته می شود که همانند «یک مرغ خوب پخته شده، هر قسمت از بدن او سفت و در شرایط خوبی قرار داشت». این تایید قاطعانه بر این است که آزمایشگاه لوازم آرایشی زوئی کارش را خوب انجام می داد زیرا مردانی که او را می دیدند نمی توانستند جمله ای کامل به زبان بیاورند.

۳- لوکرزیا بورجیا: سپری کردن روزهای متوالی برای شستن مو

لرد بایرون، شاعر، یک بار گفته بود که موهای لوکرزیا بورجیا “زیباترین و لطیف ترین موهای قابل تصور” است. او این صحبت ها را تنها برای فراهم کردن بیتی از اشعارش به زبان نیاورده بود. بایرون عاشق بود، در واقع، به قدری که یک رشته از موهای لوکرزیا را دزدید و آن را کنار تختش نگه می داشت. شبیه یکی از آن داستان های عاشقانه قدیمی است که در آن یکی از طرفین در نهایت از دیگری بیزار می شود. با این حال، لوکرزیا احتمالاً از این عشق خوشش می آمد. او به خاطر تلاش هایی که برای زیبا کرد موهایش انجام می داد شایسته کمی شهرت بود – چون روزها را صرف شستن آن ها می کرد. موهای لوکرزیا روشن و بلوند بود، اما این طبیع نبود. همه اعضای خانواده اش موهای تیره ای داشتند. با این حال، لوکرزیا با شستن آن در آب لیمو برای ساعت ها، و سپس خشک کردن آن در نور خورشید برای ادامه روز، اطمینان حاصل می کرد که موهایش مانند خورشید بدرخشد. این کار آنقدر طول می کشید که لوکرزیا به طور مرتب سفرهایش را برای شستن موهایش کنسل می کرد. نامه های متعددی از ملازمان لوکرزیا بدست آمده و امروز موجود هستند. در آن ها، او مودبانه از مردم عذرخواهی می کند و توضیح می دهد که چند روز دیر خواهد کرد چون باید “لباس هایش را مرتب کند و سرش را بشوید”.

۲- هلن اهل تروآ: حمام کردن در سرکه

هلن اهل تروآ چهره ای زیبا داشت که ۱,۰۰۰ کشتی را به آب انداخت. او زنی بود به قدری زیبا که هزاران مرد به خاطر آبروی او مردند. شاید این واقعیت باشد و شاید هم تنها بخشی از تصورات یک مرد دوران یونان باستان باشد. با این حال، اگر هومر واقعاً او را خلق کرده باشد، درک قابل توجهی از مراقبت های آرایشی زنان داشته است چون در اعماق افسانه او یک رژیم زیبایی وجود دارد که واقعاً عملی است. بر اساس کتاب ایلیاد، هلن اهل تروآ در سرکه حمام می کرد. هر روز، ملازمان او چیزی را آماده می کردند که از نظر فنی، وان حمامی پر از اسید بود، و او درست در آن شیرجه می زد. امروزه مردم تصور می کنند که هلن از سرکه سیب استفاده کرده یا آن را با آب رقیق می کرده است زیرا در غیر این صورت، حمام کردن در آن خطرناک و زجرآور می بود. به هر حال، این کاری است که مردم هنوز هم انجام می دهند – حمام کردن در مخلوطی از سرکه سیب و آب. و در واقع کار می کند. سرکه سطح pH بدن را متعادل می کند که می تواند اثر پاک کنندگی داشته باشد. اما هیچ مدرکی وجود ندارد که بگوید هلن اهل تروآ نیز آب به محلول سرکه سیب خود اضافه می کرده است. ممکن است او درست داخل وان حمامی که پر از سرکه سفید بود شیرجه زده باشد. شاید آسیب می دیده و بوی سرکه می داده اما این چیزی بود که برای زیبا شدن و شروع یک جنگ افسانه ای لازم بوده است.

۱- سیمونتا وسپوچی: آرسنیک، زالو و ادرار انسان

حتی اگر نام او را ندانید، احتمالاً چهره سیمونتا وسپوچی را دیده اید. او مدل مورد علاقه برخی از بزرگ ترین نقاشان دوران رنسانس بود. او حتی برای ترسیم چهره الهه عشق در مرکز نقاشی “تولد ونوس” انتخاب شد. در دوره رنسانس، همه می خواستند شبیه او باشند و به همین خاطر ترند زیبایی او را دنبال می کردند: زالو، سم و بسیاری چیزهای دیگر. برای اینکه پوستشان رنگ پریده، سفید و زیبا بماند، زنان زمان وسپوچی زالوها را به گوششان می چسباندند. زالوها خون را از صورتشان می مکیدند و صورت آن ها را به شکل مرده هایی رنگ پریده در می آوردند. کسانی که نمی خواستند تا این حد زیاده روی کنند می توانستند از ماسک صورت استفاده کنند. زنان دوره رنسانس تکه های نان و سفیده تخم مرغ را با سرکه مخلوط می کردند و سپس آن را روی صورت خود می گذاشتند – یک راز زیبایی که به عنوان یک دستورالعمل عالی برای مرغ سرخ شده نیز عمل می کرد. در آن زمان موهای ابرو کنده می شد یا ایده آل ترین گزینه این بود که از ته سوزانده می شد. زن ها موهایشان را با آرسنیک و زاج می کردند و بعد با طلا آن را براق می کردند. اما این در مقایسه با کاری که برای طلایی و بلند کردن موهایشان می کردند هیچ بود. برای وسپوچی، این کار طبیعی بود، اما زنان فقیرتری که می خواستند از او تقلید کنند، راه خودشان را پیدا می کردند. آن ها موهای خود را در ادرار انسان سفید می کردند.