به گزارش جام نیوز به نقل از العالم،یک محقق استرالیایی دلایل ناپدید شدن هواپیما ها در مثلث برمودا را تشریح کرد.
به گزارش اسپوتنیک به نقل از NEWS.ru، استاد دانشگاه گریفیتس در کوئینزلند، شین ساترلی، به کشف ذلیل ناپدید شدن هواپیما ها در مثلث برمودا نزدیک شد. وی متوجه شد که هواپیمای اسکادران آمریکایی که از 5 دسامبر 1945 درباره آن چیزی مشخص نیست، به دلیل اشتباه خلبان ناپدید شده اند.
75 سال پس از ناپدید شدنپرواز 19 یا گشت گمشده، ساترلی مطمئن است می داند چه اتفاقی برای آن افتاده است.
به گفته وی، پس از آن پنج بمب افکن اژدر Grumman Avenger نیروی دریایی ایالات متحده، به عنوان بخشی از پرواز تحت فرماندهی ستوان چارلز تیلور، از یک پایگاه آموزشی در فلوریدا پرواز کردند. اما چند ساعت پس از ورود به مثلث برمودا، هر 14 خدمه ناپدید شدند. هیئت نجات 13 نفره اعزامی در جستجو نیز از رادار ناپدید شد. خلبانان دیگر توانستند از کار نکردن قطب نما مطلع شوند و به دلیل هوای نامناسب، ناوبری تقریباً غیرممکن بود.
تا اواسط دهه 1980 اعتقاد بر این بود که هنگام عبور از مثلث برمودا، پرواز 19 و 25 هواپیمای کوچک ناپدید شده اند. هیچ بقایایی یافت نشد. نام فعلی شناخته شده این منطقه آبی با مساحت 4 میلیون کیلومتر مربع که مرزهایش محدود به سواحل جنوب شرقی ایالات متحده، برمودا و پورتوریکو است، در سال 1964 به آن داده شده است. و اولین بار توسط وینسنت گدیس نویسنده آمریکایی در مجله Argosy از این نام (مثلث برمودا) استفاده شد.
نسخه های دیگری که درادامه در مورد دلیل ناپدید شده ها مطرح شد شامل آدم ربایی توسط برخی بشقاب پرنده ها و حتی یک شهر زیر آب بود که گفته می شود کشتی ها و هواپیماها را به سوی خود می کشد.
با این حال، بعداً مشخص شد که تعداد کشتی ها و هواپیماهای گمشده در مثلث برمودا به تناسب چندان بیشتر از آبهای دیگر نیست. هواپیماهای مسافربری بزرگ در حال عبور از مثلث برمودا هستند و هیچ یک از آنها ناپدید نمی شوند.
این محقق اضافه کرد: برای اینکه بدانید آنچه در عالم واقع با پرواز 19 اتفاق افتاده است، باید به طور انتقادی بیندیشید. او ادعا می کند که اشتباه خود آنها منجر به مرگ خدمه شده است. وقتی هوا تاریک شد و هوا تغییر کرد، فرمانده تیلور هواپیماها را در مسیر اشتباه هدایت کرد. موارد مشابهی هنگامی که در هنگام پرواز در اقیانوس آرام گم شده بود، پیش از این اتفاق افتاد، اما پیش از این دو بار موفق شد به مسیر برگردد.
اما در دسامبر سال 1945، فرمانده پرواز به علائم مشخص بر روی گیج ها اتکا نکرد، بلکه بر اساس آنچه در پشت پنجره دید خطایی مهلک مرتكب شد. در نتیجه هواپیما ها به آب سقوط کردند و تقریباً بلافاصله غرق شدند. عامل اصلی دیگر، کم تجربگی بسیاری از خلبانان اسکادران 19 بود. علاوه بر این بسیاری از آنها فقط دوره آموزشی را گذرانده بودند و به درستی برای شرایط اضطراری آماده نشده بودند.
