کودک آزاری همچنان در صدر تماس‌های اورژانس اجتماعی

آمارها نشان می دهد، با وجود پیش بینی مجازات‌ کودک آزاری در قوانین، همچنان این آسیب اجتماعی در صدر گزارش‌های دریافتی اورژانس اجتماعی قرار دارد.

 

به گزارش ایرنا؛ ماریا مونتسوری پزشک و مربی ایتالیایی کودکان می‌گوید: «هیچ گروهی بیشتر از کودکان در معرض آسیب قرار نمی‌گیرند و هیچ‌کس ناتوان‌تر از آنان در دفاع از خود نیست»؛ وی شخصی بود که به طور جد نحوه رفتار با کودکان را پیگیری کرد و از بنیانگذاران نظریه‌های مربوط به تربیت کودکان بود.

 

آمار منتشرشده سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۹ میلادی نشان داد که حدود چهل میلیون کودک در سراسر دنیا در معرض انواع کودک‌آزاری قرار گرفته‌اند، گزارشی که پس از آن لزوم توجه به حقوق کودکان، ایجاد نظریه‌های گوناگون مربوط به کودکی و تاسیس انجمن‌ها و مراکز مشاوره کودکان را بیش از پیش نشان داد و سرآغاز توجه به کودکان و حقوق آنان شد.

 

سازمان بهداشت جهانی کودک آزاری را «هرگونه بدرفتاری فیزیکی، عاطفی، سوءاستفاده جنسی، غفلت و رفتار همراه با بی توجهی یا استثمار تجاری که منجر به آسیب واقعی یا احتمالی به سلامت، بقا، رشد یا کرامت کودک در زمینه روابط یا مسئولیت، اعتماد یا قدرت شود»، تعریف می‌کند.

 

بر اساس ماده ۲ قانون حقوق حمایت از کودکان و نوجوانان ‌هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه‌جسمانی، یا روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد ممنوع است.

 

خود این قانون نیز به نوعی تقسیم بندی چهارگانه‌ای کودک آزاری ارائه می دهد که شامل آزار جسمی، جنسی، روانی و بی توجهی (مسامحه) بود و تمامی کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال را در بر می گیرد.

 

 

جدای از پیامدهای جسمی که کودک آزاری می تواند در پی داشته باشد و منجر به مصدومیت محدود یا گسترده، معلولیت و حتی مرگ شود، تبعاتی نیز در روح و روان کودک بر جا می گذارد که به مرور و در طول دوران رشد کودک خود را نشان می دهد و این تبعات به گزارش انجمن روان شناسی ایران شامل اختلال رشد، پرخاشگری، تمایل به آزار جسمی دیگران، تمایل به آسیب زدن به خود، تمایل به آزار جنسی دیگران، شب‌ ادراری، ترس از دیدن جنس مخالف، عدم پذیرش بلوغ در کودک، ظاهر ناراحت، نگران و عدم اعتماد به نفس، ضعف در روابط اجتماعی و کار گروهی، اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی، خودزنی، حس آلوده بودن و آسیب دیده بودن، بروز رفتار تحریک‌آمیز نامناسب با سن کودک، لکنت زبان و اقدام به خودکشی می شود.

 

از دیگر پیامدهای کودک آزاری می توان به خودداری از رویارویی با دیگران و سازگاری بیش از حد، دانش جنسی نامناسب با رده سنی، فرار از خانه و مشغول شدن به انجام بزه، وجود ترس‌های غیرمعمول (فوبیا)، گرسنگی و تشنگی مفرط، مشکلات مربوط به خواب، ترس از والدین و یا دیگر بزرگسالان و عدم رجوع کودک به خانواده در هنگام نیاز به تضمین و پشتیبانی شود.

 

 

قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در آذر سال ۱۳۸۱ به تایید شورای نگهبان رسید و برای اجرا ابلاغ شد؛ قانونی که در آن قید شده است که حمایت آن شامل حال همه اشخاصی که به سن ۱۸ سال تمام هجری شمسی نرسیده‌اند، می شود.

 

ماده ۲ این قانون تاکید دارد که هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه‌جسمانی یا روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد، ممنوع است.

 

در ماده ۳ نیز هرگونه خرید، فروش، بهره‌کشی و به کارگیری کودکان به منظور ارتکاب‌اعمال خلاف از قبیل قاچاق ممنوع و مرتکب حسب مورد علاوه بر جبران خسارات وارده‌به ۶ ماه تا یک سال زندان و یا به جزای نقدی از ۱۰ تا ۲۰ میلیون ریال محکوم خواهد شد.

 

همچنین ‌ماده ۴ این قانون قید کرده است که هرگونه صدمه و اذیت و آزار و شکنجه جسمی و روحی کودکان و نادیده‌گرفتن عمدی سلامت و بهداشت روانی و جسمی و ممانعت از تحصیل آنان ممنوع و مرتکب به سه ماه و یک روز تا ۶ ماه حبس و یا تا ۱۰ میلیون ریال جزای‌نقدی محکوم می‌شود.

 

نکته قابل توجه در این قانون مربوط به ماده پنج آن است که وظایف قانونی دستگاه ها از جمله سازمان بهزیستی و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را مشخص کرده است؛ در این ماده آمده است: کودک‌آزاری از جرائم عمومی بوده و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی‌ندارد.

 

فوق تخصص روانپزشکی کودکان با برشمردن ویژگی‌های والدین کودک آزار به ایرنا گفت: اغلب والدین آزارگر در دوران کودکی تحت آزار قرار گرفته اند و بنابراین برخی از برخی اختلالات روانی رنج می برند؛ برای مثال بدبین و منزوی هستند و رفتار پارانوئید دارند به طوری که به جای اینکه بچه به آنان متکی باشد آنان به بچه متکی هستند. مشکلات خود را با کتک زدن بچه، تلافی می‌کنند و موضوع عجیب اینکه زنان کودک آزارتر از مردان هستند.

 

دکتر بهروز جلیلی آخرین راه قانونی برای خلاصی کودک از والدین کودک آزار را خارج کردن او از قیمومیت والدین و سپردن او به دولت (بهزیستی) دانست و تاکید کرد: اگر کودک به یکی از اقوام مانند پدربزرگ یا مادربزرگ سپرده شود، بهتر از نگهداری در مراکز بهزیستی است.

 

جلیلی فقر را از علل مهم کودک آزاری والدین خواند و تصریح کرد: وقتی فقر باشد، خشم هم بالا می‌رود.

 

این روانپزشک، یادآور شد: کودکان عقب مانده ذهنی، بیش فعال و نیز نابالغ بیشتر از هر کودک دیگری کتک می‌خورند و مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.

 

وی این نکته را گوشزد کرد که والدین دچار اختلال خلقی - شخصیتی که اقدام به آزار کودکان می کنند، باید درمان کرد اما حیف که بودجه دولت در این خصوص بسیار کم است.

 

سرپرست معاونت فرهنگی و امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور نیز در همین زمینه می گوید: علل کودک آزاری متنوع و بخشی به دلیل مشکلات فرهنگی است؛ برخی نمی دانند که رفتاری که با کودک دارند، از مصادیق کودک آزاری است که از جمله آن می توان به غفلت از کودک اشاره کرد.

 

مهری سادات موسوی افزود: بخشی از کودک آزاری ها به خاطر مصرف مواد اعتیادآور، بخش عمده ای به خاطر مسائل اخلاقی، بخشی دیگر به دلیل اختلافات زناشویی است که کودک در این بین قربانی می شود و بخشی نیز به علت اختلالات روان مراقبین کودک اتفاق می افتد.

 

وی تاکید کرد: هر کدام از این موارد اختلالات روان به درمان خاص نیاز دارد.