به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، آقایان یعقوب زاده، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان تجهیزات و ملزومات پزشکی به عنوان موافق؛ سید حسن اطیایی عضو هیئت مدیره انجمن صنفی تولیدکنندگان تجهیزات و ملزومات پزشکی به عنوان موافق، ابوالفتح صانعی عضو هیئت مدیره اتحادیه بازرگانان تجهیزات و ملزومات پزشکی به عنوان مخالف و رامین فلاح رئیس اتحادیه بازرگانان تجهیزات و ملزومات پزشکی در برنامه میز اقتصاد درباره حذف ارز ترجیحی در تجهیزات و ملزومات پزشکی گفتگو کردند.
سوال: آقای صانعی علت مخالفت شما با این موضوع چیست؟
صانعی: امیدوارم بحث امروز ما منتهی شود به یک ارزش افزوده برای جامعه. ما، چون فعال اقتصادی هستیم درخواست من از دوستان و خود من این است که صحبت‌هایمان نزدیک به عدد باشد ما اینجا نیامده‌ایم که شعار دهیم بلکه می‌خواهیم مطالبی را عنوان کنیم، اگر عزیزانی و مسئولانی و متولیان محترم عنایتی به این برنامه و صحبت‌های ما دارند ما موجب گمراهی این عزیزان نشویم بلکه آدرس‌هایی بدهیم شاید دوستان استفاده کردند.
در رابطه با علت این که من مخالف این ارز سوبسیدی هستم به دلیل شرایط زمانی من این نقطه‌نظر را دارم، علت آن هم این است که شما اگر عنایتی داشته باشید ما برگردیم به سال ۹۶ که ارز یک دست بوده یعنی آنچه که از سیستم بانکی به تأمین‌کننده می‌داده و آنچه که در بازار آزاد معامله می‌شده اگر نگاه کنیم می‌بینیم که هیچ تفاوت نرخ ارزی نبوده در آن زمان و اکنون استنباط من این است که در این حوزه آنچه که ما در حوزه تجهیزات پزشکی نیاز داریم تجهیزات و ملزومات پزشکی یک عددی است معادل ۲ و نیم الی ۳ میلیارد که هر جا لازم بود من روی این قسمت هم علت آن را عرض می‌کنم که چرا اختلاف‌نظر است. اما برگردیم به سال ۹۶، در سال ۹۶ خود عزیزان تولید کننده خود جناب یعقوب زاده مستحضر هستند که ما کلی طلب داشتیم از سیستم درمانی مملکت، سیستم درمان و مراکز درمانی ما همواره از کمبود اعتبار رنج می‌بردند، همواره مشکل مالی داشتند، همواره مشکل این را داشتند که بیمه پول این‌ها را به موقع پرداخت نمی‌کرد، لذا ما در سال ۹۶ وقتی دیدیم که این‌ها دچار محدودیت بودند با آن نرخ ارز که حدوداً ۳ هزار و ۶۰۰ تومان بود اکنون امروز را نگاه می‌کنیم آیا فاصله این گپ را دولت محترم، مجلس محترم را پیش‌بینی کرده یا نکرده، از نظر ما نکرده، این گپ را پر نکرده، اکنون بیمارستانی که در حال حاضر دارد پول یکساله می‌دهد چه جوری قادر است که بیاید پول همین کالا را که چند برابر می‌شود پرداخت کند. بنابر این این یکی از دلایل اصلی است که من خدمت شما گفتم.
سوال: آقای یعقوب زاده نظرتان چیست در ارتباط با صحبت‌های آقای صانعی؟
یعقوب زاده: هیچ کس موافق این قضیه نیست که ما بار بیمارستان‌ها و بار مردم را در تجهیزات پزشکی اضافه کنیم و دارو، مسلماً یکی از وظایف اولیه دولت‌ها این است که دارو و تجهیزات پزشکی را به پایین‌ترین قیمت یا رایگان به دست مردم برساند، بحث، بحث چگونگی اعطای این سوبسید است به مردم. روش‌های مختلف وجود دارد، به هر حال هیچ کشوری این کار را که ما تاکنون کردیم که چند بار هم کردیم نه یک بار سر ۴ و ۲۰۰ تومانی این که ما بیاییم سوبسید را بگذاریم در واردات محصول و ما یک بخشی از قیمت ارز را بدهیم، یک ارز سوبسیدی بدهیم نه با منطق جور درمی آید و با تجربیاتی که ما اکنون داریم این است که این اتفاق به آن نتیجه‌ای که ما می‌خواستیم از آن نگرفتیم، چالش‌های خیلی زیاد دارد این موضوع و نهایتاً هم منجر به این نمی‌شود که این محصول هم آن چیزی که ما از آن می‌خواهیم به دست بیاید این سیستم و این ساختاری که ما برایش گذاشتیم. مشکل اول این است که تقاضای کاذب بوجود می‌آید، شما هر چیزی را که ارزان به دست مصرف‌کننده بدهید و سوبسید واردات بدهید نیازش بیشتر می‌شود، من همین الآن بگوییم این یک و نیم میلیارد دلاری که واردات می‌شود و وارد تجهیزات پزشکی که تولید نمی‌شود این‌ها را اگر ارز ۴ و ۲۰۰ تومانی آن را حذف کنیم مطمئن باشید این رقم پایین‌تر از این خواهد آمد. مسلم است وقتی که شما آنژیوکت را وارد می‌کنید با ارز سوبسید بیمارستان اصلاً نمی‌دانید که همه آن مصرف شده یا نه امکان دارد بخشی از آن به صورت قاچاق معکوس شود و از بیمارستان خارج شود و اصلاً به دست مصرف‌کننده نرسد، یعنی ما برای چیز‌هایی که ارز ۴ و ۲۰۰ تومانی و یا ارز ۲۸ تومانی حتی می‌دهیم بعضی‌ها تریسبل یا قابل ردیابی است بعضی‌ها قابل ردیابی نیست، ایمپلنت زانو قابل ردیابی است شماره سریال دارد، کدملی دارد هر کسی چند تا در بدنش چند تا مصرف شده معلوم است دو تا پا بیشتر ندارد، ولی برای آنژیوکت این اتفاق نمی‌تواند بیافتد. مهمترین قضیه و چالش دوم این است که امکان بیش‌اظهاری وجود دارد یعنی این که یک محصولی را که می‌توانیم ما با یک دلار بخریم واردکننده‌اش این را یک و نیم دلار حساب می‌کند و ارز بیشتری از کشور خارج می‌شود.
کنترل این قضیه هم بسیار سخت است به خاطر این که تجهیزات پزشکی هم مثل هر چیزی دیگری مثل خودرو که از ۵ هزار دلار تا ۵۰۰ هزار دلار خودرو است تجهیزات پزشکی هم سمعک از ۵۰ دلار تا ۵۰۰ دلار، پروتز زانو از ۵۰۰ دلار تا هزار دلار است بسته به کیفیت و برند‌های مختلف و نوع‌های مختلف فرق دارد و کارشناسی قیمت آن کار خیلی سختی است.
صانعی: پس آقای یعقوب زاده عزیز هم با ما هم عقیده‌اند منتها سر روش مورد دارند و آن هم این است که این را نیایید در ابتدای زنجیره بدهید، این را در یک نقطه‌ای بدهید که این شیوه به درستی انجام شود این یک و دوم من سوالم از جناب یعقوب زاده این است آنژیوکت یعنی ارز ۲۸ و ۵۰۰ را ایشان سوبسیدی می‌بینند یا نمی‌بینند برای ادامه بحث؟
یعقوب زاده: به نظر من ارز ۳۸ تومانی هم سوبسیدی است.
صانعی: پس این را هم ایشان درست می‌گویند، می‌تواند این بیش اظهاری اتفاق بیافتد. این‌ها راه‌های کنترل دارد اگر نگرانی اینجاست این‌ها راه‌های کنترل دارد.
یعقوب زاده: به تجربه ثابت شده که اصلاً قابل کنترل نیست، من یک مثال بزنم که همه مردم درک کنند، چون برنامه زنده است. من این خودکار نه آنژیوکت مثال می‌زنم، نه سمعک، نه پروتز و نه چیز دیگر. قیمت این خودکار ۸ دلار است قیمت آن را اظهار می‌کنم ۱۰ دلار، ۱۰ دلار ۴ و ۲۰۰ تومانی، ۵۰ هزار تومان ۴۲ هزار تومان می‌دهم به بانک و ۱۰ دلار حواله می‌شود برای من، ۸ دلار آن را می‌دهم خودکار می‌خرم ۲ دلارش را آزاد می‌فروشم ۱۰۰ هزار تومان، یعنی من ۴۲ هزار تومان پول دادم به بانک ظرف یک هفته ۱۰۰ هزار تومان گرفتم، این خودکار برای من مجانی درمی‌آید و صد درصد هم سود کردم، حالا وقتی این خودکار را وقتی وارد کردم اصلاً می‌توانم زیرقیمت نصف قیمت بفروشم و تازه اظهار کنم که من ضرر کردم و شرکت هم اصلاً مالیات نداده، چون سود نمی‌کند، چرا؟ چون مابه التفاوت نرخ ارز را من در خارج از کشور دلاری دریافت کردم.
صانعی: آقای یعقوب زاده، چون جنابعالی یک جای دیگر این مطلب را گفتید یعنی کلاً تأمین‌کننده را همه را در یک قالب و در یک پکیج متهم کردید که این‌ها بیش‌اظهاری می‌کنند.
یعقوب زاده: من اصلاً چنین کاری نکردم.
صانعی: اکنون من روی این قسمت بحث ندارم و فیلم آن موجود است. آقای یعقوب زاده درست می‌گویند ممکن است فضای سوء استفاده این وسط باشد، اما مگر مملکت قوانین و ضوابط و رویکردهایش باید براساس تخلفات یا سوءاستفاده‌ها تعریف شود؟ یک موقع است شما شهردار یک منطقه هستید به آن شهر یک جوری نگاه می‌کنید، به آن منطقه، یک موقع است شهردار تهران هستید داستان عوض می‌شود، من در وهله اول عرض می‌کنم خدمتتان، من متولی درمان نیستم، آقای یعقوب زاده هم متولی نیست، بله من دارم کارآفرینی می‌کنم، آقای یعقوب زاده هم کارآفرینی می‌کنند، بنده کارآفرینی می‌کنم به دلیل نوع کارم، ایشان هم صادرات می‌کنند، صادرات هم به هر حال جزو یکی از کار‌های ارزشمند مملکت است.
یعقوب زاده: من می‌فهم که شما می‌گویید که یک سیستم غلط را باید درست اجرا کرد، سیستم باید درست باشد، بله ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی مراحل مختلف دارد، یک بار باید این ارز را اختصاص دهید و قیمت‌گذاری کنید که این خودکار استنته چند است، یک بار باید کنترل کنید که وارد کند، یک بار کنترل کنید که این کجا رفته و در کدام انبار، یک بار باید کنترل کنید که به چه کسی فروختید و یک بار باید انبار را قیمت‌گذاری کنیم. ما یک سیستم عریض و طویل داریم برای اختصاص این ارز و هر کدام این قسمت‌های این سیستم فسادانگیز است، من کی گفتم همه این سیستم فاسد است، می‌گویم فسادانگیز است، زمینه فساد دارد. این ارز ۴ و ۲۰۰ تومانی هفت تا قسمت دارد و هر قسمت آن می‌تواند فسادانگیز باشد حتی در نوبت ارز دادن آن در بانک می‌تواند نوبت‌ها جابجا شود و تا آخر قضیه.
سوال: چه جوری؟
یعقوب زاده: یک نفر ارز خودش را زودتر بدهد یکی ارز را دیرتر بدهد. ما الان یک نفر داریم که شش ماه در نوبت ارز است تولیدکننده، یک نفر واردکننده است یک ماهه می‌گیرد و می‌رود، این را که دیگر من نگفتم.
صانعی: این‌ها به هر حال اتهام است، از نظر من اتهام است. مشکل می‌دانید چیست؟ مشکل این است که حضرتعالی مستقیم آمدید رفتید در کارخانه از فضای تجارت اطلاعی ندارید، نه تنها اطلاعی ندارید اصلاً از فضای درمان خارج از سیستم خودتان اطلاعی ندارید، چرا؟ من عرض می‌کنم خدمتتان. شما دارید همه را متهم می‌کنید به فساد.
یعقوب زاده: اصلاً من این حرف را نزدم.
صانعی: چرا آقای بای هم این را تکرار کردند.
صانعی: من یک پیش درآمد بگویم.
سوال: سوالی که آقای یعقوب زاده گفتند که شما متهم کردید چه پاسخی دارید؟
صانعی: بگذارید من یک مطلبی بگویم، بگذارید ما اول کانتکس بحث‌مان تکلیفش روشن شود. نه من متولی درمان هستم نه ایشان، بنابر این ما تا اینجا که ارزش افزوده‌ای برای مردم نداریم که، بله بنده دنبال درآمد هستم، ایشان هم دنبال درآمد هستند، سیستم وزارت بهداشت نهاد‌های ذیربط حکومتی این‌ها هستند که متولی درمان هستند، این‌ها هستند که صلاح می‌دانند اساساً سوبسید بدهند یا ندهند، من دخالتی ندارم، ایشان دخالتی ندارد، آن‌ها هستند.
سوال: ما بیشتر داریم بحث کارشناسی می‌کنیم، این وسط شما عزیزان را دعوت کردیم که راه حلی داشته باشید فارغ از بحث‌های مدیریتی؟
یعقوب زاده: من می‌گویم ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی، ارز ۲۸ تومانی روی محصول سمعک، پروتز، نخ بخیه تست قندخون فرقی ندارد روی این‌ها دادن فسادانگیز است، هفت تا شش تا استب دارد و هر کدام این‌ها را باید کنترل کنیم.
سوال: آقای صانعی این جمله را قبول دارید؟
صانعی: همه را خیر.
یعقوب زاده: خدا را شکر یک بخشی از آن را قبول دارند. من خودم اصلاً دوست ندارم جای کارشناسی بنشینم در اداره کل تجهیزات پزشکی که بخواهد ۱۰۰ میلیون دلار ارز را بابت استب پروتز تقسیم کند بین شرکت‌ها که به چه کسی چقدر بدهد، خود این قضیه داستانش قشنگ نیست. می‌گویم حرف من چیست، می‌گویم به جای این که شما بیایید شش تا هفت تا مرحله درست کنید که یک پروتز ارزان برسانید دست مردم که تولید داخل هم دارد و آمریکایی و کره‌ای هم دارد بیاید بگویید که پروتز آمریکایی، کره‌ای، ایرانی همه هر کسی با تبلیغات، با کیفیت در بازار بفروشند آن آخر قضیه ما یک صندوق بگذاریم هر کسی که پایش را عمل کرده بابت عمل جراحی و بابت پروتز گرفتن آن ما ۲۰ میلیون تومان به آن بدهیم.
صانعی: پس ایشان با سوبسید موافق است.
یعقوب زاده: بله، آخر زنجیره اول قضیه گفتم.
صانعی: ما هم همین را می‌خواهیم، چرا ما همین را می‌خواهیم.
یعقوب زاده: اولین جمله من این بود که ما سوبسید مردم را در این قضیه نمی‌توانیم حذف کنیم، ما نمی‌توانیم به یک نفری که درآمدش ۸ میلیون تومان است به او بگوییم برو پروتز ۱۰۰ میلیون تومانی، ۵۰ میلیون تومانی برو بخر و اگر نداری درد زانو را تحمل کن، منتها وقتی شما می‌آیید به این پروتز ۶۰۰ دلاری به عنوان مثال می‌گویم نمی‌گویم کسی این کار را کرده یا نکرده، وقتی شما به سمعک ۴۰۰ دلاری، ۶۰۰ دلار ارز می‌دهید آن بیش بود آن اتفاق می‌افتد و آخرش هم می‌آییم حواله‌ای این سمعک را بفروشیم و سمعک زیمنس ۶۰۰ دلاری را در بازار می‌خواهید بفروشید ۳ میلیون تومان هیچ تولیدکننده‌ای سراغ تولید سمعک نمی‌رود، من می‌گویم بگذارید بازار رقابت خودش را داشته باشد به صورت سالم بیاید وزارت بهداشت مصوب کند هر کسی سهمیه داشته باشد از ۶۰ سال که رفت بالا مثلاً سالی دو تا سمعک به او بدهیم، از ۷۰ سال که رفت بالا پروتز زانو بدهیم.
صانعی: جناب یعقوب زاده همین در دو جمله‌ای که فرمودند یک جفت پروتز هم مشکلی ندارد، در دفعه دوم گفتند پروتز هم فسادپذیر است. پس می‌گوییم همه آن، اما این همه را آقای بای چه کسی تعیین می‌کند، من، بخش خصوصی، این همه را متولیان درمان هستند که تمام مسائل را بررسی می‌کنند با یک نگاه جامع، می‌گویند به این بدهیم یا به این ندهیم، اما جناب بای اگر از من سوال کنید به دلیل دو تا فکت برایتان می‌آورم که می‌گویم به نفع ما است که این ارز حذف شود، من دارم بحث زمانش را مطرح می‌کنم و شرایط را. چرا حذف شود؟ آقای یعقوب زاده من ممکن است ۲۰ سال باشد، شما ۱۷ - ۱۸ سال است که در این صنف آمده‌اید، الحمدلله در این ۱۷ - ۱۸ سال به اندازه ۴۰ سال هم پیشرفت کردید.
سوال: بحث شخصی می‌کنید؟ ما اینجا بحث کارشناسی داریم؟
صانعی: من دو تا فکت می‌آورم که بگویم که حذف ارز سوبسیدی به نفع‌مان است، چرا؟ دو دو تا چهار تا، قیمت گذاری ما براساس ۴ و ۲۰۰ دارد اتفاق می‌افتد، اما من هزینه‌هایم را دارم آزاد می‌دهم، ببینید در حوزه تجهیزات و ملزومات پزشکی هزینه‌های عملیاتی بین ۱۵ تا ۲۸ درصد است، من دارم بین ۱۵ تا ۱۸ درصد را شرکت‌های فعال در این زمینه دارم با ارز آزاد می‌دهند، طبیعی است که داریم ضرر می‌کنیم.
یعقوب زاده: بگذارید ارز آزاد شود شما هم ضرر نکنید؟
صانعی: من که از خدا می‌خواهم، ولی ببخشید به ما در پرداخت اولویت نمی‌دهند، هیئت امنا نمی‌آید به من پول پیش پرداخت بدهد، این‌ها به هم وصل است، پول من یک ساله پرداخت می‌شود، پول شما سه ماهه پرداخت می‌شود.
یعقوب زاده: کنترل‌کردن یک سیستمی که ۷ تا استب دارد و هر کدام این استب‌هایش کنترل می‌خواهد از دادن ارزی که به چه کسی بدهیم و چقدر بدهیم، وارداتش کنترل دارد، انبارش کنترل دارد، تا آن آخر کنترل دارد، این کنترلش راحت‌تر است تا این که ما بیاییم پول را بگذاریم در یک صندوق بگوییم هر کسی رفت پروتز زانو عمل کرد بیاید ما به او ۲۰ تومان ۳۰ تومان می‌دهیم، این خیلی راحت‌تر است.
سوال: آقای فلاح حضرتعالی رئیس اتحادیه بازرگانان تجهیزات و ملزومات پزشکی هستید به عنوان مخالف این ماجرا هستید، آیا آن یارانه‌ای که در این زمینه است واقعاً به دست مردم می‌رسد یا نه؟
فلاح: بنده به عنوان مخالف و موافق هر دو هستم نمی‌توانم بگویم هم صد درصد موافق یا مخالف، ولی اصولاً حرف‌های هر دو طرف را گوش می‌دهم می‌بینیم که هر دو طرف یک حرف‌هایی بعضی‌ها درست است، بعضی‌ها غلط است، ولی این که ما بیاییم به هم بگوییم قیمت‌هایش را می‌بریم بالا و ضرب و تقسیم کنیم و سود ببریم و آنجایی که هفت تا مرحله دارد مگر وقتی که ما این‌ها را می‌خواهیم انتهای زنجیره بدهیم، تجهیزات پزشکی مثل این که همه پروتز زانو عمل نمی‌کنند، بسیاری از تجهیزات پزشکی تولید خدمت می‌کنند، این تولید خدمت باید تعرفه‌اش اصلاح شود، وقتی که قیمت ۴ و ۲۰۰ تومانی به ۲۸ و ۵۰۰ یا بالاتر افزایش پیدا می‌کند ۷ و نیم برابر یا ۱۲ - ۱۳ برابر می‌شود آیا کسی رفته تعرفه‌ها را به آن نسبت اصلاح کند که خدمت مگر یک نفر می‌رود عکس ام آر آی می‌گیرد می‌شود رفت به او سوبسید مستقیم داد این که می‌گویند بریزید در صندوق، این باید تعرفه اصلاح شود، همه موافق ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی هستیم، چون ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی فرصت برنامه‌ریزی را از ما گرفته چه وارد کننده، چه تولیدکننده، تکلیفمان را نمی‌دانیم این ارز چقدر، چه زمانی به ما داده می‌شود، تاجری که نتواند برنامه‌ریزی کند یا تولیدکننده‌ای که نتواند برنامه‌ریزی کند، آسیب می‌بیند.
بنده به عنوان مخالف و موافق هر دو هستم نمی‌توانم بگویم هم صد درصد مخالف یا موافق، ولی اصولاً حرف‌های دو طرف را وقتی گوش می‌دهم می‌بینم که هر دو طرف خب یک حرف‌های بعضی از آن درست است بعضی هایش غلط است، ولی اینی که ما بیاییم به همه بگوییم آقاجان قیمت هایشان را می‌برند بالا و ضرب و تقسیم کنیم و سود ببریم و آنجایی که هفت تا مرحله دارد مگر وقتی که ما این‌ها را می‌خواهیم انتهای زنجیره بدهیم تجهیزات پزشکی مثل اینکه همه که پروتز زانو عمل نمی‌کنند بسیاری از تجهیزات پزشکی تولید خدمت می‌کنند این تولید خدمت باید تعرفه اش اصلاح بشود وقتی که قیمت ۴ و ۲۰۰ تومانی به ۲۸ و ۵۰۰ یا بالاتر افزایش پیدا می‌کند ۷ و نیم برابر یا ۱۲ ـ ۱۳ برابر می‌شود آیا کسی رفته تعرفه‌ها را به آن نسبت اصلاح کند که مگر یک نفر می‌رود عکس ام. آر. آی می‌گیرد می‌شود رفت به او سوبسید مستقیم داد اینی که می‌گویند بریزید در صندوق، این باید تعرفه اصلاح بشود همه موافق هست و ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی هستیم، چون ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی فرصت برنامه ریزی را از ما گرفته چه وارد کننده چه تولید کننده، تکلیفمان را نمی‌دانیم این ارز چقدر، کی به ما داده می‌شود و تاجری که نتواند برنامه ریزی کند یا تولید کننده‌ای نتواند برنامه ریزی کند مسلماً آسیب می‌بیند، اجازه بدهید آقای یعقوب زاده همیشه صحبت دارند اجازه بدهید بقیه هم صحبت کنند اجازه بدهید آقای یعقوب زاده یک خرده گوش کنند همه جا صحبت می‌کنند و می‌گویند همه کلاهبردار هستند دزد هستند این خبر‌ها نیست. اجازه بدهید آیا این سوبسیدی که دوستان دارند می‌گیرند آیا اگر این جوری است در درمان هم می‌شود این حرف را زد مگر قیمت ریالی بدهید فرد درمان کننده نمی‌تواند سوء استفاده کند مگر فرد تولید کننده نمی‌تواند سوء استفاده کند اینی که ما همه اش بیاییم یک حرفی را بزنیم که آقایان قیمت را می‌برند بالا ۴ و دویستی را ضربدر آن می‌کنند و ضربدر این می‌کنند ببخشید توهین به همه است من اصلاً این را قبول ندارم که این حرف‌ها زده بشود دومین مشکلی که هستش ببینید این ریال قرار است این ارز قرار است به ۲ هزار تا وارد کننده در اول زنجیره داده بشود آیا کنترل ۲ هزار تا وارد کننده آسان‌تر است یا وقتی رفت ته زنجیره شد ۸۰ میلیون نفر آسان‌تر است؟ و این مابه التفاوتی که دارند صحبتش را می‌کنند که ۶۰ همت مابه التفاوت حداقلی هست آیا کانال توزیع این وجود دارد؟ ما وقتی طلبکار بودیم از دانشگاه‌های علوم پزشکی، وزارت بهداشت آمد به دانشگاه‌های علوم پزشکی ریال را داد گفت بیا برو به توزیع کننده‌ی پولش را بده یک قران پول دست ما نرسید با اینکه پول ستاره دار بود با اینکه پول مشخص بود قرار است برود رو کدام فاکتور داده بشود کانال‌ها باید اصلاح بشود کانال‌ها باید ترمیم بشود کانال‌ها باید مشخص بشود پول کجا برود بعد در این کانال پول ریخت ۶۰ همت را بیشتر می‌شود رانت کرد، خورد، برد یا اینکه ... ۱۰ دلار یارو بالاتر زده این وزارت بهداشت مگر سیستم ندارد؟ معلوم است که دارد قیمت‌ها را کنترل می‌کند.
سؤال: آقای فلاح آن خورد، برد منظورتان چی هست؟
فلاح: نه اینی که قیمت‌ها را بالا می‌زنند این قیمت‌هایی که ایشان می‌گوید آقاجان قیمت‌ها را می‌توانند بالا بزنند وزارت بهداشت که نَشسته که به ما اجازه بدهد که یک همچنین کاری بشود این وزرات بهداشت کارشناس هایش مو را از لای ماست می‌کشند بیرون.
سؤال: این خورد، برد منظورتان چی بود؟
فلاح: معلوم است اگر بی در و پیکر باشد یکی یک استنتر ۵۰۰ دلاری را بزند هزار دلار یعنی خورد، برد دیگر.
یعقوب زاده: تا حالا نشده تا الآن نشده.
صانعی: شما مصداق بیاورید.
فلاح: آقای یعقوب زاده روی یک بردی که شما وارد می‌کنید از چین بیشتر می‌شود اُوِرپرایز کرد یا رو دستگاهی که معلوم است قیمتش چند است؟ چرا این حرف را می‌زنید نه شما چرا این حرف را می‌زنید شما یک بردی که معلوم نیست قیمتش ۵ دلار است یا ۵۰۰ دلار است می‌شود اورپرایز کرد یا روی دستگاهی که معلوم است قیمت همه جا معلوم است شما دارید به همه دارید ببخشید دارید تهمت می‌زنید.
دارید می‌زنید دارید شما تهمت می‌زنید.
یعقوب زاده: اولاً که در قضیه قیمت گذاری و کارشناسی اینکه کارشناس‌های اداره کل می‌توانند یک قیمتی را کنترل کنند به قطعیت من می‌گویم تا ۲۰ ـ ۳۰ درصدش غیرممکن است یعنی اینکه شما یک دانه تجهیزات پزشکی مثل سونوگرافی از ۲ هزار دلار پرتابل دستی آن هست تا ۱۰۰ هزار دلار و مدل‌های مختلفش کلاس‌های مختلفش کلاس ۲۰ هزار دلاری آن هم از ۲۰ هزار دلار تا ۳۰ هزار دلار بنده خودم ۵۰ تا کشور صادر می‌کنم قیمت خود محصول را من در کشور‌های مختلف، مختلف است یعنی شما یکی هزار تا دستگاه بخواهد ۵۰۰ تا بخواهد یا ۲ تا بخواهد یا ۱۰ تا بخواهد قیمتش متفاوت است پس قیمت‌ها روی ۱۰ ـ ۲۰ درصد اصلاً قابل کنترل نیست. من برای شما مثال زدم که اگر فقط ۲۰ درصد یک نفر اُوری وُویس بکند روی ارز چهار و دویستی چه اتفاقی و چه فاجعه‌ای می‌افتد نه اجازه بدهید یک نکته است خیلی مهم است اجازه بدهید آقای فلاح، دوستان عزیز من فقط تجربه را مثال می‌زنم وزارت بهداشت سال‌های گذشته قبل از کرونا قبل از ۹۶ قبل از اینکه ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی باشد به یک سری از محصولات ارز نداد آن موقع هم که ارز ۴ هزار و دویستی را گذاشت ما گفتیم آقا به این محصولات اتاق عمل، آی. سی. یو، سی. سی. یو ارز ندهید مگر یک مریض اتاق عمل سی سی یو، آی سی یو نمی‌رود سرویس بگیرد چرا بابت آن دستگاه‌هایی که ارز داده نشد ما هیچ وقت چالش نداشتیم نه چالش تولیدش را داشتیم و نه چالش وارداتش را.
سؤال: آقای اطیابی شما نظرتان چی هست؟ بفرمایید.
اطیابی: خدمت حضرت عالی عرض کنم ما اول من فکر کنم در مبانی گفتگو یک خرده وزن گفتگو را دقیق تعریف نکردیم ببینید ما داریم راجع به تجهیزات و ملزومات پزشکی صحبت می‌کنیم تجهیزات و ملزومات پزشکی خواسته‌ی اداره کل تجهیزات پزشکی ۱۸۸ همت برای ۱۴۰۳ بوده آن چیزی که به دارو و تجهیزات داده شده ۱۲۰ همت است یعنی ما یک تفاوت بنیادینی را در منابع و مصارف اینجا می‌بینیم این تفاوت منابع و مصارف را وزارت بهداشت به دلیل اینی که بیمه‌ها به تعهدات خودشان در دارویار عمل نکردند اعتقاد دارد ما اگر به سمت آخر زنجیره برویم اینجا آسیب ایجاد می‌کنیم و دلیل دیگرش این است که دولت به بیمه بدهکار است بیمه به وزارت بهداشت بدهکار است ۸ همت هم بدهی‌های انباشته وجود دارد خب با چنین صورت مسئله‌ای ما وارد گفتگو می‌شویم که کدام ارز بهتر است؟ من اعتقاد دارم یعنی انجمن صنفی تولیدکنندگان به صورت قاطع اعتقاد دارد که ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی جان تولید کننده را از او می‌گیرد اینکه آیا ما بین جان تولید کننده و جان بیمار کدام را انتخاب بکنیم انجمن صنفی اعتقاد دارد که ما به برنامه رجوع کنیم ما باید دارای برنامه باشیم برنامه ریزی که در کجا ارز تخصیص داده بشود؟ به چه مواردی تخصیص داده بشود؟ و روند خروج از آن چه جوری خواهد بود این ابهامی است که همواره ما با آن مواجه بودیم من چند تا مثال خدمت حضرتعالی و همکاران می‌زنم ببینید یک تولید کننده‌ی تمام منابعش را از داخل تأمین می‌کند متقابلاً به دلیل اینکه تمام نیاز بازار را نمی‌تواند تأمین کند بخشی واردات می‌شود اگر ما به تولید کننده یا که تأمین منابع آن بیش از ۲۰ درصد بیش از ۲۰ درصد از منابع داخل باشد بیاییم متقابلاً ارز متفاوتی را بدهیم تولید کننده باید سوبسید بگیرد اگر ما به آن سمت قضیه سوبسید می‌دهیم تولید کننده را نباید فراموش کنیم تولید کننده وقتی سوبسید نمی‌گیرد قیمت تمام شده اش بالاست قدرت رقابتش را از دست می‌دهد سرمایه‌ها از تولید تجهیزات پزشکی فرار خواهد کرد این مشکلی است که وجود دارد و راه حلش هم متأسفانه مطلق در اختیار وزارت بهداشت و برنامه ریزی‌های دولت در حمایت از جان بیماران به شکل سوبسید قرار گرفته حقیقتاً همه‌ی ما‌ها که اینجا هستیم با حذف در واقع با حذف سوبسید از بیمار مخالفیم، اما روی جایگاه‌های تعلق و روش برون رفت گفتگو داریم من فکر می‌کنم که ما بیاییم به جای اینکه بگوییم کدام بهتر است بگوییم تکلیف تولید کننده‌ی چی هست؟
صانعی: درست می‌گویند جناب دکتر اطیابی ببینید همه‌ی ما مخالفیم به نوعی آقای یعقوب زاده بحث شیوه را می‌کند می‌گوید آقا شیوه موجود فساد برانگیز است حالا صرف نظر از اینکه همه را با هم دیگر زیر سؤال می‌برد، ولی ما می‌گوییم باشد ببرند انتهای زنجیره بدهند.
یعقوب زاده: ای بابا، نه خیر آقا خیلی آدم‌های وارد کننده‌ی با شرفی هم وجود دارند که هیچ وقت تخلف نکردند کی من گفتم همه فاسد هستند؟ از خودتان حرف در می‌آورید.
صانعی: امروز برای اولین بار در این مدت از شما شنیدیم یک عده‌ی با شرف هم هستند من تبریک می‌گویم از اینکه شما تجدید نظر کردید.
سؤال: شما صحبتی که آقای صانعی داشتند معتقد هستید؟
یعقوب زاده: خیلی واضح من می‌گویم این سیستم فساد برانگیز است، من کی گفتم که همه فاسدند؟ من می‌گویم سیستمی که شما بیایید به دست یک کارشناس دلار بدهید و بگویید این را تقسیم بکن و بعد بیایید بانک مرکزی دلار‌ها را بگیرید این‌ها را پرداخت بکن بعد بیایید بگذارید در انبار قیمت گذاری کن این‌ها فساد برانگیز است، چون همه‌ی این‌ها کارشناسی می‌خواهد خب، کی من گفتم همه این‌ها فساد است؟
سؤال: آیا آن ابهام شما برطرف شد نه اینکه گفتید ایشان می‌گوید افراد، ایشان می‌گوید سیستم؟
صانعی: من سیستم را متهم نمی‌کنم ببینید ایشان دارد راجع به سیستم صحبت می‌کند در حوزه‌ی غذا و دارو شاید بگویند تنها حوزه‌ای است که این برنامه را دارد پیاده می‌کند از ورود تا ورود کالا به بیمارستان دارد تریس می‌کند دارد کنترل می‌کند با همه حرف‌ها تخلف هم دارد صورت می‌گیرد من کاملاً موافقم، ولی اگر بخواهید شما جمع بندی بکنیم آخر می‌رسید به اینکه بله ۵ درصد، ۱۰ درصد هم ممکن است تخلف صورت بگیرد، ولی یک برنامه‌ای که ۹۰ درصدش دارد درست اجرا می‌شود ما این را نباید اتهام بزنیم که آقا این فاسد شده و فساد برانگیز است.
یعقوب زاده: دوستان گرامی بفرمایید که این سیستمی که ما ارز سوبسیدی به واردات بدهیم در کدام کشور تا حالا اجرا شده که ما الگوبرداری کنیم از آن؟ کدام کشور دنیا سوبسید به واردات می‌دهد مگر ما تنها کشوری هستیم در دنیا شاید تنها کشور معدودی باشیم که در واردات ما سوبسید می‌دهیم دوست عزیز ارز ارزان قیمت دادن به واردات یعنی واردات را به آن سوبسید دادن همه جای دنیا به واردات مالیات در اروپا در هر جای دنیا هم که باشد اگر بخواهیم دارو را به دست مردم یا این تجهیز را به دست مردم با سوبسید برسانند در وارداتش نمی‌دهند در واردات هم حتی گمرک را از آن می‌گیرد بعد قیمت تمام شده اش معلوم می‌شود که آ تومان است می‌آیند یک بخشی از آن را سوبسید می‌دهند مگر ما فقط در دنیا به دارو و تجهیزات به آن سوبسید می‌دهیم؟ مگر در اروپا سال‌های سال نیستش که دارو مجانی است سمعک قیمتش سوبسیدی است طرف می‌رود با به اصطلاح تشخیص پزشک یک دانه سمعک رایگان می‌گیرد خب پس ما چرا سمعک را در واردات به آن سوبسید ارز ۴ هزار و دویستی بدهیم خب بیاییم آخر زنجیره بدهیم تمام حرف من این است که اگر شما سیستم دنیا را پیاده بکنید آقا ۱۰۰ تا کشور ۱۵۰ تا کشور که نمی‌توانند اشتباه کنند و ما درست بکنیم که، باید این سیستمی که همه ثابت شده غلط است ما چند بار تکرار می‌کنیم ارز ۳۷۵ تومانی، هزار و دویست تومانی، ۴ و دویستی، ۲۸ تومانی آقا این سیستم غلط است همه جای دنیا ثابت شده است که غلط است دیشب ما زدیم در چت جی. بی. تی گفتیم آقا ارز حمایتی برای واردات چت جی. بی. تی هم حرف‌های ما را زد یعنی دیگر کامپیوتر و هوش مصنوعی هم این را می‌فهمد که اگر شما می‌خواهید یک چیز ارزتان به دست مصرف کننده بیمار برسانید این سوبسید را به خود بیمار بدهید باز دوباره من تکرار می‌کنم بله همه‌ی تجهیزات به اصطلاح سمعک و پروتز نیست آقای فلاح، من کی گفتم همه اش سمعک و پروتز است؟ ولی دقت بکنید برای تجهیزاتی که ما اصلاً ارز سوبسیدی برای آن ندادیم از اول کار یعنی از سال ۹۶ ما برای ... آی. سی. یو ارز ندادیم در بدترین شرایط تحریم، بدترین شرایط کرونا در تأمین این محصول مشکل در آن به وجود نیامد یعنی برای محصولاتی که هیچ وقت ما از قدیم و دولت هم اصلاً نظارت نکرده قیمت گذاری نکرده کمترین مشکل.
صانعی: ببینید ما یک وقت محدودی داریم باز هم عرض می‌کنم باید در کانتکس برویم جلو مگر ما نمی‌خواهیم نتیجه‌ی این برنامه خب یک برداشت خوب به بینندگان محترم بدهد ببخشید آقای بای در این چارچوبی که ایشان دارند صحبت می‌کنند من نباید اینجا باشم آن کسی که دارد عرضه می‌دهد مگر ارز سوبسیدی را من می‌دهم؟ ببینید من باز هم تکرار می‌کنم من که قیم به اصطلاح دولت و حکومتن نیستم من که قیم درمان مردم نیستم من از جانب یک فعال اقتصادی دارم صحبت می‌کنم بنابر این می‌گویم آقا ارز سوبسیدی به این دلیل خوب است یا بد است بیشتر از آن که نمی‌توانم مدعی باشم.
سؤال: آقای صناعی الآن شما موافقید که ارز به دست مصرف کننده همان بیمار برسد یا به دست مبدأ موافق کدام یک از آن هستید؟
صانعی: من صد درصد مقصد، یعنی بیمارستان اصلاً شک نکنید.
یعقوب زاده: اول زنجیره یا آخر زنجیره؟
صانعی: نه خیر آنجا آخر زنجیره یعنی مقصد.
یعقوب زاده: یعنی بیمارستان هم زنجیر است؟
صانعی: بله.
یعقوب زاده: خیلی خوب دیگر یعنی تجهیزاتی که بیمارستان باید بر مصرف کننده مثل ام آر آی، آی. سی. تی، ونتیلاتور این‌ها را ما پولش را مابه التفاوتش را بدهیم به بیمارستان و تجهیزاتی که مردم باید مصرف کنند مثل سمعک، مثل پروتز بدهیم به مردم خب تمام شده من حرفم همین است دیگر.
صانعی: ایشان فرمودند ببینید مقایسه شرایط ایران با ۵۰ تا کشور دیگر اصلاً مقایسه‌ی غلطی است ببینید ما در تحریم هستیم ما کمبود صادرات داریم محدودیت صادرات داریم کمبود درآمد داریم با یک درآمد محدود مملکت را باید اداره بکنیم غیر از این نیست که.
یعقوب زاده: ارز ۴ هزار و دویستی این است که یکی از مضرات ارز چهار و دویستی به واردات هدر رفتن این است خب اگر شما ارز وجوهی ندهید کنترل می‌شود.
صانعی: آنجا مشکل ندارد که در انتهای زنجیره استفاده بشود مشکل ندارد.
سؤال: البته این سؤالی که از آقای صانعی پرسیدم ممنون می‌شوم که پاسخ بدهید که آیا شما موافقید که این یارانه به دست بیمار برسد یا نه آن ابتدای زنجیره؟
فلاح: به شرط اصلاح تعرفه‌ها شما نمی‌توانید به دولت، دولت دارد می‌گوید قیمت گذاری می‌کنم و قیمت گذاری آن عادلانه نیست نسبت به قیمت واقعی کالا، اگر تعرفه می‌خواهد تعرفه باید اصلاح شود الآن شما در ایران قیمت یک آزمایش ام. آر. آی قیمتش در حد ۱۰ دلار است، ۱۵ دلار است این عدد در امریکا هزار دلار است این عدد در اروپا ۲۵۰ یورو است شما نمی‌توانید به زور بگویید آقا باید ۱۰ دلار بگیری بعد بیایی بروی با قیمت آزاد هم وارد کنید این دو تا با هم جور در نمی‌آید اگر تعرفه‌ها قرار است اگر ته زنجیره باید داده بشود تعرفه‌ی خدمات باید منطقی بشود معلوم است که وقتی که تعرفه‌ی خدمات منطقی نیست باید قیمت واردات هم غیرمنطقی باشد باید سوبسیدی باشد این را نمی‌شود از یک بعد نگاه کرد.
یعقوب زاده: دقیقاً آقای فلاح بنده با شما موافقم تعرفه‌ها باید اصلاح بشود مثل اینکه قیمت‌ها باید آزاد بشود وقتی قیمت‌ها آزاد شد پروتز آزاد شد تعرفه‌ها آزاد شد، یک دانه سی. تی. اسکن به قول شما ام. آر. آی درمی آید ۵۰۰ دلار، در ایران درمی آید ۲۰۰ دلار، دولت ۱۸۰ دلار را آن آخر سوبسید بدهد تمام شد و رفت.
فلاح: دولت باید ببینید الآن ما ۸ همت طلبکاریم از دولت، برای کالا‌هایی که با ۴ هزار و ۲۰۰ تومان آمده اولاً یک این کالایی که با ۲۸ و ۵۰۰ می‌خواهد بیاید آیا این پول ۸ همت قبلی را وقتی نمی‌توانند بدهند آن را می‌توانند بدهند؟! ببینید شما اول باید تأمین بودجه بشود تأمین بودجه بشود وگرنه اگر تأمین بودجه نشود زیرساخت هایش درست نشود تعرفه درست نشود طبق بسیاری از کار‌ها پاک کردن صورت مسئله است که اول زنجیره بدهیم یا آخر زنجیره.
یعقوب زاده: شاید یک عده‌ای خوششان نمی‌آید که آخر زنجیره بدهند در آن کارشکنی می‌کنند بیاییم برویم بررسی بکنیم.
صانعی: اشکال ندارد، ولی آقای بای عزیز ببینید ۱۲۰ همت آمدند به دارو و تجهیزات پزشکی در بودجه دادند.
فلاح: ببینید این عدد، عدد ۶۰ همت باید در بودجه دیده بشود سازمان برنامه و بودجه باید این را تأمین واقعی بکند درآمد پایدار داشته باشند از محل آن بعدش این کار انجام بشود مسلماً هر آدم عاقلی با ۴ و دویستی بد است اصلاً مگر می‌شود یک نفر بگوید خوب است یعنی شما دارید یک سؤالی می‌کنید که جوابش حتماً، ولی کی؟، چه جوری؟، همانی که آقای اطیابی گفتند کی؟، چه جوری؟، به چی بدهی؟ به چی ندهی؟ این‌ها زمان خودش را می‌برد.
سؤال: آقای فلاح کی چگونه را جواب بدهید.
فلاح: ببینید مهمترین پارامتر اصلاح تعرفه است برای اصلاح تعرفه باید انجمن‌های تخصصی، بیمه ها، سازمان نظام پزشکی، انجمن‌های شرکت‌های وارد کننده بنشینند من یک مثال ساده می‌زنم کیت آزمایشگاهی الآن دارد ارز ۴ و دویستی می‌گیرد این از فردا حذف بشود اثر حذف شدن کیت معادل در واقع ۴۰ درصد یک هزینه‌ی آزمایش است در واقع تست قند خون.
اطیابی: ما یک چیزی را فراموش کردیم ما می‌خواهیم بیمار را نجات بدهیم تولید کننده را سلاخی اش می‌کنیم این نمی‌شود ببینید وزارت بهداشت.
سؤال: چرا سلاخی؟
اطیابی: ببینید ۴۰ همت اگر تخصیص سوبسید داده می‌شود به ارز تحت عنوان ارز ترجیحی به مبانی کالای نهایی ما باید حداقل ۱۰ همت سوبسید به تولید داخل بدهیم تولید کننده‌ی داخل دارد منابعش را از داخل تأمین می‌کند و ریالی که می‌پردازد حتی ۵۰ هزار تومان هم بیشتر است گاهی بعضی تولیدات صد درصد نیازشان داخل تأمین می‌شود، ولی کفایت بازار را نمی‌کند مشکل بزرگی که وجود دارد عدالت است ببینید ما نمی‌توانیم ارز را قطع کنیم، اما بی عدالتی هم نباید علیه تولید کننده بکنیم ما نباید تولید کننده را وادار کنیم با شرایط قیمت تمام شده متفاوت رقابت کند ما نباید تولید کننده را وادار کنیم که در شرایطی که بالانس ارز وجود دارد ما به آن هیچ چیزی تخصیص ندهیم ما کجای تولید آمدیم ۱۰ همت، ۲۰ همت، ۵۰ همت در سرمایه گذاری برای رفع نیاز ارزی کردیم؟ مشکل سیاست هاست ببینید آقای صانعی درست می‌فرمایند آقای فلاح هم درست می‌گویند آقای یعقوب زاده هم درست می‌گویند، ولی یک نکته‌ای وجود دارد سیاست دولت برای توسعه‌ی تولید در وزارت بهداشت در مواردی که به قول وزارت بهداشت تی وان، تی، تو، تری و تی فور است تی یک تا تی چهار است برای اینکه تولید کننده بتواند گام به گام بیاید نیاز را رفع کند چی هست؟ اینجا تولید کننده حمایت می‌خواهد با ارز متفاوت نمی‌توانیم.
صانعی: واردات تأمین، رفتارش عین کشاورزی است؛ کاشت، داشت، برداشت یعنی برنامه ریزی می‌خواهد برنامه ریزی زمانی برای ما میسر است که ما ابتکار عملی دستمان باشد یعنی وزارت بهداشت نهاد‌های حکومتی فقط کار رگولاتوری انجام بدهند من بتوانم طی سال به دفعات سرمایه گذاری بکنم کالایم را برگردانم بیاورم و بتوانم سرمایه ام را دو بر دو، دو نوبت بچرخانم با وجد ارز سوبسیدی این اتفاق نمی‌افتد بنابراین این مطلوب ما نیست وجود این ارز سوبسیدی که باید صبر بکنیم ببینیم ماهی ۶ می‌دهند، ماهی ۱۰ می‌دهند، ماهی ۹ می‌دهند، اما این ور قضیه را شما باید این مشکل را هم ببینید که آقا مراکز درمانی همین ۴ و دویستی را هم ندارند بدهند بیایید حالا شما یک راهکاری نشان بدهید ما حرفی نداریم که، که هم ما ورشکست نشویم هم درمان ما بتواند به خوبی از عهده‌ی هزینه هایش بربیاید یک راهکاری نشان بدهند به وزارت بهداشت.
یعقوب زاده: اقتصاد رقابتی که همه جای دنیا ثابت شده که اقتصاد باید رقابتی باشد ما اگر می‌گوییم آقا ارز سوبسیدی را بردارید برای این است که ارز سوبسیدی را برداری اقتصاد رقابتی باشد تولید کننده نرود در صف ارز بایستد که هر کسی ارز بیشتری بگیرد سود بیشتری می‌برد تولید کننده باید برود به فکر قیمت و کیفیتش باشد درست شد حالا شما وقتی ارز سوبسیدی می‌دهید سمعک زیمنس وقتی در می‌آید ۳ میلیون تومان اصلاً تولید کننده نمی‌تواند برود تولید کند، چون اصلاً نمی‌تواند با این رقابت کند پس ارز ۴ و دویستی تولید کننده را هم زمین می‌زند با حذف ارز ۴ و دویستی بله چه اتفاقی می‌افتد خب اقتصاد آزاد است جنس‌ها گران‌تر می‌شود خب ما باید این سوبسید را به مردم و به بیمارستان‌ها بدهیم که مردم بتوانند تحمل بکنند این قضیه را یعنی ما جنس را آخر سر ارزان‌تر بگیرند اگر ما سمعک را قیمتش را آزاد بکنیم سمعک چینی می‌شود ۱۰ تومان، ایرانی اش می‌شود ۱۵ تومان به عنوان مثال، زیمنسش می‌شود مثلاً ۵۰ تومان.
صانعی: آن وقت شما نمی‌روید بگویید که آقا نباید بیاید نه شما نمی‌روید جلوی زیمنس را بگیرید؟
یعقوب زاده: چرا بیاید بیاید رقابت کند. الآن بحث ممنوعیت واردات نیست که الآن بحث ارز است بعد تولید کننده اش تولید می‌کند حالا وزارت بهداشت هر کس که سمعک بخرد این خیلی نکته مهمی است هر کسی سمعک بخرد ۱۰ میلیون تومان سوبسید می‌دهد من می‌خواهم سمعک ایرانی بخرم می‌روم ۱۰ میلیون تومان سوبسید می‌گیرم با ۵ تومان سمعک ایرانی می‌خرم یکی دیگر بخواهد سمعک اروپایی بخرد باید ۱۰ تومان بگیرد ۴۰ تومان از جیبش بگذارد تا تولید کننده هم تشویق بشود پس حذف ارز ۴ و دویستی به نفع تولید کننده هم هست.
