خبرگزاری میزان - ایسنا به نقل از ساینس‌دیلی نوشت: انواع زیادی از خزندگان کوچک، مانند مارمولک‌ها می‌توانند دم خود را ترمیم کنند و دم این خزندگان می‌تواند مجدد رشد کند. با این حال، با طول بدن ۱۴ فوتی (۴ متری) تمساح‌ها، اطلاعات کمی در مورد اینکه آیا آن‌ها نیز می‌توانند دم عظیم خود را ترمیم کنند و باعث رشد مجدد آن شوند وجود دارد.
تیمی از محققان دانشگاه ایالتی آریزونا و دپارتمان حیات وحش و ماهیگیری لوئیزیانا دریافتند که تمساحان جوان توانایی رشد مجدد دم خود را تا سه چهارم فوت (اندازه‌ای حدود ۱۸ درصد از کل بدن این خزندگان) دارند.
دانشمندان معتقدند که رشد مجدد دم تمساح‌ها برای آن‌ها یک مزیت حساب می‌شود و برای زندگی در آب‌های گل آلود که زیستگاه آن‌ها است کاربردی است.
این گروه برای بررسی ساختار این دم‌های رشد یافته روش‌های پیشرفته تصویربرداری را با روش‌های اثبات شده مطالعه آناتومی و بافت‌های اندام‌ها ترکیب کردند. آن‌ها دریافتند که این دم‌های جدید ساختار‌های پیچیده‌ای دارند، اسکلت مرکزی متشکل از غضروف‌هایی است که توسط بافت همبند احاطه شده و با عروق خونی و اعصاب در هم آمیخته است. یافته‌های آن‌ها در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
سیندی خو (Cindy Xu) که اخیرا از دانشکده زیست شناسی سلولی و مولکولی در دانشگاه ایالتی آریزونا در مقطع پزشکی فارغ التحصیل شده و نویسنده اصلی این مقاله است می‌گوید: نکته قابل توجه در مورد تمساح‌ها فارغ از اندازه آن‌ها این است که دم جدید نشانه‌هایی از ترمیم زخم و بازسازی بافت‌ها را همزمان دارد.
رشد مجدد غضروف‌ها، رگ‌های خونی، اعصاب و پولک‌ها با مطالعات قبلی در مورد بازسازی دم مارمولک در آزمایشگاه ما و دیگر آزمایشگاه‌ها مطابقت داشت. او می‌گوید: با این حال، ما از کشف بافت همبند اسکار (زخم) مانند که به جای عضله اسکلتی در دم تمساح رشد یافته متعجب شدیم. تحقیقات مقایسه‌ای آینده برای درک بهتر اینکه چرا توانایی بازسازی بافت‌ها در بین گروه‌های مختلف خزندگان و حیوانات متغیر است، مهم خواهد بود. "
ژان ویلسون-راولز (Jeanne Wilson-Rawls)، یکی از نویسندگان این مقاله و دانشیار دانشکده علوم زندگی دانشگاه آریزونا می‌گوید: گستره‌ی تفاوت در توانایی بازسازی بافت در بین گونه‌های مختلف جذاب است و به وضوح تولید عضله جدید کار دشواری است.
تمساح ها، سوسمار‌ها و انسان‌ها و همه‌ی حیواناتی که ستون فقرات دارند به گروهی به نام آمنیوت تعلق دارند. علاوه بر مطالعات قبلی در مورد توانایی مارمولک‌ها برای رشد مجدد دم خود، کشف چنین دم‌های بزرگ، پیچیده و جدیدی در تمساح‌ها اطلاعات قابل توجهی را در مورد روند بازسازی اندام‌ها در گروه بزرگتر حیوانات یعنی آمنیوت‌ها در اختیار ما قرار می‌دهد.
این امر همچنین منجر به ایجاد سوالات جدیدی در مورد تاریخچه این توانایی و احتمالات ممکن در آینده می‌شود.
کنرو کوزومی (Kenro Kusumi)، همکار نویسنده ارشد این مقاله، استاد و مدیر دانشکده علوم زندگی دانشگاه آریزونا و رئیس دانشکده علوم و هنر‌های لیبرال گفت: اجداد تمساح‌ها و دایناسور‌ها و پرندگان در حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش از یک نیای مشترک جدا شدند. یافته‌های ما نشان می‌دهد تمساح‌ها توانایی ترمیم و بازسازی خود را حفظ کرده‌اند در حالی که پرندگان این توانایی را از دست داده‌اند، اما پرسش اینجاست که چه زمانی این توانایی از بین رفته است؟ آیا فسیل‌هایی از دایناسور‌ها وجود دارد که نسب آن‌ها منجر به پرندگان امروزی شده باشد و در آن‌ها آثاری از دم‌های بازسازی شده بتوان پیدا کرد؟ ما تاکنون در مقالات منتشر شده هیچ مدرکی در مورد آن پیدا نکرده‌ایم.
محققان امیدوارند که یافته‌های آن‌ها به کشف رویکرد‌های درمانی جدید در ترمیم آسیب‌ها و درمان بیماری‌هایی مانند آرتروز کمک کند.
ربکا فیشر (Rebecca Fisher)، یکی از نویسندگان و استاد دانشکده پزشکی دانشگاه آریزونا در فینیکس و دانشکده علوم زیستی دانشگاه ایالتی آریزونا گفت: "اگر ما درک کنیم که چگونه حیوانات مختلف قادر به ترمیم و بازسازی بافت‌ها هستند، می‌توان از این دانش برای توسعه روش‌های درمانی استفاده کرد.
گروه تحقیقاتی شامل کوزومی، خو، ویلسون-راولز و آلن راولز از دانشکده علوم زیستی آریزونا به همراه روت الزی (Ruth Elsey) از دپارتمان حیات وحش و شیلات لوئیزیانا و فیشر از کالج پزشکی دانشگاه آریزونا در فینیکس هستند. بودجه این تحقیقات با حمایت دانشکده علوم و هنر‌های آزاد در دانشگاه آریزونا تأمین شده است. دانشکده علوم زیستی آریزونا یک واحد دانشگاهی در دانشکده علوم و هنر‌های آزاد است.
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
