حواریون، مسیح، مریم، رجال سیاسی و هنرمندان در نقاشی‌هایشان دیده می‌شد پس از آن سراغ موضوعات دیگر رفتند؛ هرچند عکاسی پرتره همیشه از شاخه‌های مهم عکاسی بوده و هست. اما در ایران که وضع متفاوت بود حدود ۱۰۰سال عکاسان ایرانی موضوع اغلب عکس‌هایشان پرتره بود و پشت دیوارها و در فضای داخلی به عکس گرفتن از نزدیکانشان می‌پرداختند. مسلما کسی که با اصول زیبایی‌شناسی نقاشانه آشناست، در عکاسی نیز آن اصول را به خدمت می‌گیرد.
در ایران حتی برای پس‌زمینه آتلیه‌های عکاسی، از پرده‌های نقاشیشدهای استفاده می‌شد که شامل مناظر، کاخ‌ها و گلباغ‌های اروپایی بود. فراموش نکنیم عکس‌هایی که ارنست هولتزر مهندس آلمانی از اصفهان و پیشه‌وران آنجا گرفت، هنوز منبع بسیار مهمی برای جامعه‌شناسان به شمار می‌رود.
هولتزر در عکس‌هایش آمار هم می‌داد؛ مثلا عکسی از یک قلیان‌ساز می‌گرفت و در کنار آن تعداد قلیان‌سازهای بازار را مشخص می‌کرد.
از گفت‌و‌گویی با کفایت آریایی‌فر
نویسنده و پژوهشگر تاریخ عکاسی
