به گزارش اقتصادنیوز به نقل از دنیای اقتصاد، اولین معیار استاندارد که رایج هم هست، «میانگین قیمت آپارتمان‌های فروخته‌شده ۲۲ منطقه در یک ماه» است. این میانگین، از روی آمار‌های بانک مرکزی که بر اساس قیمت واحد‌های فروش رفته -قیمت‌های قطعی- به دست می‌آید، قابل برآورد و شناسایی است.
معیار دوم، رجوع به قیمت‌های میانگین دو منطقه متوسط نشین شهر تهران است، یعنی مناطق ۴ و ۵ که دهک‌های متوسط درآمدی و حتی بخشی از پولدار‌های شهر و همچنین بخشی از دهک‌های کم درآمد، در این دو منطقه ساکن هستند. این دو منطقه علاوه بر ویژگی «سکونت طبقات مختلف درآمدی و اجتماعی»، از ویژگی دیگری همچون «محله‌های ضعیف و قوی به لحاظ ارزش ملک» برخوردار است که به همین خاطر، قیمت واحد‌های مسکونی در آن‌ها به نوعی می‌تواند «نبض میانگین قیمت در بازار مسکن شهر تهران» را بیان کند. اما همان‌طور که در مقدمه عنوان شد، میانگین قیمت مسکن مناطق ۴ و ۵ با میانگین قیمت مسکن کل شهر تهران متفاوت است.
معیار سوم، اما «قیمت واحد‌های مسکونی نوار میانی (مرکزی) شهر تهران» است. یعنی خیابانی که از میدان آزادی شروع و به میدان انقلاب ختم می‌شود. محله‌های اطراف این نوار را به لحاظ «جغرافیای پایتخت»، می‌توان محله‌های واقع در مرکز بازار مسکن شهر تهران قلمداد کرد.
در جدول زیر، قیمت‌های پیشنهادی فروش واحد‌های مسکونی در این محله‌ها بر اساس انتخاب واحد‌های کم سن و متوسط متراژ را مشاهده می‌کنید. سطح قیمت‌ها بالا به نظر می‌رسد که یک علت آن می‌تواند، «ارزش زمین» در این محله‌ها باشد.
