به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، تصاویر آرشیوی اعتکاف را مرور می‌کردم. صف‌های طولانی و تقاضای بالای جوانان برای نام نویسی در اعتکاف و خلوت گزیدن در خانه خدا تماشایی بود. یک نفر از جوانان داخل صف می‌گفت: ” در این هیاهویی که در جامعه هست نیاز داریم چند روزی را خلوت کنیم؛ چه بهتر که این خلوت در این روز‌های پربرکت ماه رجب باشد“. تلاش برای دوری از هیاهوی دنیا در حالی بود که دو روز بیشتر تا تحویل سال نو باقی نمانده، و هیاهوی شهر بیشتر از همیشه بود. این آخرین سالی بود که اعتکاف در سراسر ایران برگزار شد. آخرین نشاط حاصل از سه روز مهمانی در خانه خدا.
یک مهمانی که شلوغی اش هم شیرین است؛ و معتکفان غریبه با آن هم در آن احساس غربت و دلتنگی نمی‌کنند. جایی که خیلی راحت‌تر می‌شود از تعلقات و دل مشغولی‌های دنیا برید و به آرامش رسید؛ و این همان چیزی است که باعث شده سال به سال بر جمعیت جوان معتکفان در مساجد اضافه شود و کار به ثبت نام زرنگ‌تر‌ها بکشد و تکمیل ظرفیت مساجد؛ امسال در نیمه ماه رجب، در سه روزی که ماه کامل است و شب هایش روشن‌تر از شب‌های دیگر، مساجد میزبان معتکفان نخواهد بود. اعتکاف برگزار نمی‌شود و دل‌ها حسرت سال‌های پیش را دارد.
با این حال راه بهره بردن از این شب‌ها بسته نیست؛ برای حفظ سلامت مان اگر این سه شبانه روز را در مسجد معتکف نیستیم می‌توانیم آداب اعتکاف را در خلوت خانه هایمان به جا بیاوریم.
یک کارشناس مذهبی می‌گوید: ” هر جداشدن و دل کندنی همراه با دل دادن به پروردگار است، چون آن نور و معنویت اصلی را به انسان می‌دهد و باعث می‌شود انسان یک لذتی را به دست آورد که هیچ جای دیگر نمی‌تواند آن را تجربه کند؛ شبیه به این یعنی همین اعتقاد و دل کندن را شما در برنامه معنوی اربعین هم می‌بینید؛ یعنی کسی که از خوشی‌های خودش و راحتی دل می‌برد و در مسیر معنوی اربعین قرار می‌گیرد احساس شادی و لذتی به او دست می‌دهد که جای دیگری نمی‌تواند آن لذت را تجربه کند؛ لذا این جوانی که خیلی لذت‌ها برای او در جامعه مهیا است از این لذت‌ها دست می‌شوید در مسجد قرار می‌گیرد و با پروردگارش خلوت می‌کند؛ لذا جوان به این خیلی علاقه‌مند می‌شود و دوست دارد که این تجربه هر شب و هر سال برایش تجدید شود“. خانه تکانی دل است اعتکاف؛ که اگر در اوج خانه تکانی‌های شب عید دریابیمش، روحمان را می‌سازد و تازه می‌کند برای یک استقبال تمام عیار از بهار پیش رو. حجت الاسلام عباس اورتاخانی همچنین توضیح می‌دهد:” حقیقت اعتکاف خلوت و انس با پروردگار است؛ حالا هم اگر چه در ایام کرونایی امکان برگزاری مراسم باصفای اعتکاف وجود ندارد، ولی می‌توانیم در این سه روز خلوت خودمان را حفظ کنیم، یعنی از برنامه‌های غیرضروری خودمان کم بکنیم و به خلوت بپردازیم؛ هم خلوت با خود و هم خلوت با خدا؛ انسان تا با خودش خلوت نکند به خلوت با خدا نمی‌رسد؛ خلوت با خود هم به دو معناست؛ معنای اولش این است که انسان یک محاسبه‌ای بکند و ببیند عمده رفتار‌ها و سوء رفتار‌های او در طول سال چه چیز‌هایی است و راهکار جدایی از آن‌ها چیست و تصمیم بگیرد آن‌ها را رفع کند؛ دوم تفکر است؛ تفکر در حقیقت خودش و حقیقت عالم و مسیری که می‌پیماید؛ فرصت خوبی است برای این که انسان به آغاز و انجام خودش، به شروع و پایان خودش فکر کند که در روایت فرموده اند کمال تواضع است اگر کسی به پایان کار خود بیندیشد و رفتارش را اصلاح کند“. این کارشناس مذهبی به ابعاد دیگر این خلوت کردن که خلوت با خداست اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد:” بخشی از خلوت با خدا اعمال عبادی و واجب مثل نماز است؛ در این سه روز باید سعی کنیم نماز را با آداب خودش بجا بیاوریم؛ مهمترین آداب نماز هم خواندن اول وقت آن، به جماعت و در مسجد خواندن است“.
به شب‌ها و روز‌هایی رسیده ایم که دعا بیش از هر زمان دیگری به اجابت نزدیک‌تر است. حقیقت اعتکاف خلوت کردن است، برای یک حساب و کتاب ساده با خودمان و خدای خودمان.
در ماه رجب و روز‌های سپید امسالش، آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید.
