در 17 ژانویه 1985، ایالات‌متحده 1037 و یا آخرین موشک آئروبی خود را پرتاب کرد.
راکت‌های آئروبی اولین موشک‌هایی بودند که ایالات‌متحده برای تحقیق درمورد جو فوقانی زمین پرتاب کرد. ساخت این موشک‌ها از سال 1940 توسط شرکت آیروجت آغاز شد تا اولین آن‌ها در 1947 پرتاب شود.
نمونه‌های اولیه آن دارای سوخت مایع و متشکل از دو مرحله بودند. طراحی آن‌ها به‌گونه‌ای بود که بتوانند به ارتفاع پرتاب موشک‌های وی- 2 برسند. این موشک‌های کوچک زیر مداری، مواردی مانند دما، فشار، تشعشع و ازن را اندازه‌گیری می‌کردند.
در سال 1952 قدرت این موشک افزایش و توسعه یافت تا بتواند محموله‌های سنگین‌تری را تا ارتفاع بیشتر حمل کند.
ایالات‌متحده تعداد زیادی از این موشک‌ها را تولید کرد و بیش از هزار آئروبی را قبل از بازنشستگی‌شان در سال 1985، پرتاب نمود.
این سیستم حجم زیادی از داده‌های فیزیکی، هواشناسی، زیست‌پزشکی و بیولوژیکی را به زمین بازگرداند.
آخرین موشک آئروبی که پرتاب شد، یک نسخه به نام آئروبی 150 بود و از نیومکزیکو بلند شد. این موشک حدود 30 فوت ارتفاع داشت و می‌توانست تا ارتفاع 170 مایلی با محموله‌هایی به وزن 150 پوند پرواز کند.
محموله این موشک وسیله‌ای بود که برای مشاهده درخشش هوا یا درخشش کم نور مداوم جو زمین طراحی شده بود.
