به گزارش الف به نقل از وب سایت سعودی لیکس، در گزارشی در مجله فارین پالیسی آمده است که جنگ در خاورمیانه به یک جنگ دیجیتالی تبدیل شده است. این گزارش توسط مجمع خاورمیانه و آفریقای شمالی در دانشگاه کمبریج تهیه شده است.
وب سایت مذکور نوشت: در دسامبر گذشته اخباری در خصوص هک شدن دستگاه‌های اطلاعاتی مهم آمریکا توسط روسیه منتشر شد درحالی‌که همزمان اخباری شنیده شد که عربستان سعودی از روزنامه نگاران شبکه « الجزیره» با استفاده از به روزترین نرم‌افزارهای جاسوسی رژیم اسرائیل جاسوسی کرده است.
در این گزارش آمده است: بسیاری از محققان معتقدند که خاورمیانه به طور فزاینده‌ای به آزمایشگاهی برای آزمایش شیوه‌های جنگ ترکیبی تبدیل می‌شود.
سعودی لیکس در ادامه اعلام کرد: ایران و عربستان موضع بسیار متفاوتی در جنگ سایبری دارند. ریاض قصد دارد در توسعه سایبری خود به منابع خارجی تکیه کند و این اقدام را با خرید ابزارهای تخصصی از شرکت‌های خصوصی پیمانکاری در آمریکا ، اسرائیل و انگلیس انجام می‌دهد تا بتواند عملیات الکترونیکی را مدیریت کند. عربستان سعودی برای تقویت و بهبود وجه خود در سیستم عامل‌های شبکه‌های اجتماعی ، به ویژه در مواقع بحرانی ، به تعداد زیادی ربات جاسوسی متکی بود که آخرین مورد پس از ترور« جمال خاشقجی» روزنامه نگار منتقد سعودی بوده است. در همان زمان ، عربستان سعودی برای تقویت دفاع سایبری خود تلاش کرد و در سال 2017 سازمان امنیت سایبری ملی را تاسیس کرد ، که مشابه فرماندهی الکترونیکی تحت رهبری دفتر پادشاه است.علاوه بر آن فدراسیون سعودی برای امنیت سایبری، برنامه نویسی و هواپیماهای بدون سرنشین راه اندازی شد، که توسط کمیته المپیک عربستان حمایت مالی می‌شود و ماموریت آن ایجاد نسل جنگجویان سایبری سعودی است.
بر اساس گزارش وب سایت سعودی لیکس در این گزارش ادعا شده است که ایران برنامه تهاجمی و چند پلتفرمی خود را با وجود تحریم‌ها از سوی آمریکا و موقعیت بین‌المللی این کشور، با کمک روسیه و چین توسعه داده است. به اعتقاد بسیاری از محققان پیشرفت و قدرت ایران در این زمینه باعث شده تا به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین قدرت‌های سایبری در خاورمیانه تبدیل شود.
سعودی لیکس در ادامه نوشت: بسیاری از ناظران در جهان معتقدند که تقابل سایبری که به طور فزاینده‌ای در دنیا افزایش می‌یابد، فارغ از اندازه، ثروت و ایدئولوژی درس‌هایی به همه کشورها می‌دهد و همه کشورها می‌دانند که جاسوسی، خرابکاری، مهندسی اجتماعی از طریق شبکه‌های رایانه‌ای قابل شناسایی نیست و این کشورها نحوه مقابله با این تهدیدات رو به رشد و اینکه چگونه و با چه سرعتی می‌توانند این خرابکاری‌ها و جاسوسی‌ها پایان دهند، را نمی‌دانند.
