به گزارش جام نیوز، استقلال لیگ بیستم گرچه یکی از بهترین رکوردهای شخصی خود را در ۴بازی ابتدایی لیگ به ثبت رسانده، اما این مهم در شرایطی به‌دست آمد که نمایش شاگردان محمود فکری چنگی به دل نمی‌زند و خبری از بازی پویا و دل‌نشین نیست. کسب ۷امتیاز از ۴ بازی که دوتای آن‌ها هم خارج از خانه برگزار شد، برای استقلالی که ۴فصل اخیر آمار متزلزلی را در هفته‌های ابتدایی به‌ثبت رسانده اصلاً اتفاق کوچکی نیست، اما معضل آبی‌ها در فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر امتیازگیری نیست. مشابه همین آمار در لیگ دوازدهم به دست آمد که استقلالی‌ها توانستند آخرین قهرمانی لیگ خود را با هدایت امیر قلعه‌نویی به‌دست آورند اما از آن استقلال تا تیم محمود فکری، تفاوت‌های شگرفی نهفته است.
تیمی که توانست در انتهای فصل ۱۳۹۱ به مدال قهرمانی برسد، متشکل از یک جین ستاره بود که قریب به ۶۰ درصد از بدنه اصلی تیم ملی را تشکیل می‌دادند و عملکرد خوب خود را تنها به مسابقات داخلی محدود نکرده و در لیگ قهرمانان آسیا هم نمایش‌های دل‌چسبی داشتند. آن تیم با پیروزی در مسابقات خانگی و کسب حداقل تساوی در مسابقات خارج از خانه توانست برای آخرین بار سکوی قهرمانی را به رنگ آبی دربیاورد، اما حتی شمه‌ای از آن نمایش‌ها در عملکرد هیچ‌یک از ارکان استقلال فعلی مشاهده نمی‌شود؛ چه از لحاظ سبک بازی، چه از باب کادرفنی و چه از منظر بازیکنان.
شاید تنها کلمه‌ای که بتواند سبک بازی شاگردان فکری را ادا کند، واژه ملال‌آور باشد. استقلالی که فصل پیش به زیبایی هرچه تمام‌تر بازی می‌کرد و حتی اوج سوءمدیریت‌ها هم نتوانست مانع از نایب‌قهرمانی آبی‌ها در مسابقات لیگ و جام‌حذفی شود، اکنون به درجه‌ای از خسته‌کنندگی رسیده که پیش از سوت آغاز مسابقه هم می‌توان نتیجه بازی‌هایش را صفر – صفر پیش‌بینی کرد.
شاید استقلال هنوز از شوک تغییر کادرفنی بیرون نیامده، شاید هم کادرفنی هنوز نتوانسته با بازیکنان جدید آداپته شود. هرچه که هست، استقلال بد بازی می‌کند و مقصر تمام این اتفاقات کادرفنی‌ست؛ نه بازیکنی که تا همین چند ماه قبل ستاره بوده.
