در بازی ایران و هنگ کنگ تقریبا همه ستاره‌های تیم ملی از روزهای اوج خود فاصله داشتند و به جرات می توان گفت نه امیر قلعه نویی از آنها راضی بود ونه خودشان. ما در حالی از شهریار مغانلو در نوک پیکان خط حمله استفاده کردیم که مهدی طارمی تا حد زیادی از محوطه جریمه دور شده بود و کارایی لازم را نداشت. در واقع تیم ما در شبی که سردار آزمون را به دلیل کشیدگی همسترینگ نداشت،انگار مهدی طارمی را هم نداشت و عجیب این که شهریار مغانلو هم کاری از پیش نبرد.
با بازگشت سردار آزمون به ترکیب تیم ملی باید امیدوار باشیم که سعید عزت اللهی هم برگردد تا سامان قدوس مجبور به تغییر پست نشود و بتواند مثل بازی اول پاس گل بدهد. قلعه نویی تا امروز نتوانسته از مهدی طارمی و توانایی‌های فوق العاده اش به خوبی استفاده کند اما خوشبختانه تیم ملی هر دو بازی خود را برده و حالا وقت جبران اشتباهات بازی با هنگ کنگ است. اگر همه مهره‌ها سر جای خودشان باشند مسلما تیم ملی توانایی آقایی کردن در آسیا و حداقل رسیدن به فینال را دارد چرا که از نظر پتانسیل انسانی واقعا خوب است و البته تیمهایی چون ژاپن و کره جنوبی هم در این تورنمنت نشان دادند که بدون ایراد و شکست ناپذیر نیستند.
