خبرگزاری فارس از قم - اعظم ربانی: شهید، شهید است، ایرانی باشد یا غیر ایرانی، کوچک باشد یا بزرگ، مرد باشد یا زن. شهید، شهید است. گاهی برخی از شهدا به واسطه داشتن یک یا چند ویژگی، برجسته و خاصّ می‌شوند و برخی شهدای دیگر هم در کوچه پس کوچه‌های خوش نامی خود، گم می‌شوند؛ اما شهید، شهید است و مصداق آیه شریفه «الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ».
شهید فرقی ندارد که چون «کمال کورسل فرانسوی» و دیگر شهدای غیر ایرانی باشد که در جنگ ایران و عراق به شهادت رسیدند؛ و یا چون شهید مِنا باشد که در سرزمین وحی، لباس احرام او، به ردای شهادتش مبدّل شد و همین‌گونه‌اند شهدای وطن، شهدای سلامت، شهدای غیرت و شهدای امنیت؛ اما سخن به نام شهدای مدافع حرم که می‌رسد، ناخداگاه شبنم اشک، در چشمان هر عاشقی موج می‌زند، چون شهدای مدافع حرم، خیلی مظلوم و عزیزند.
آنان به فرموده رهبر عزیز انقلاب، اگر نبودند، ما باید حالا با عناصر فتنه‌گرِ خبیثِ دشمنِ اهل‌بیت و دشمن مردم شیعه، در شهرهای ایران می‌جنگیدیم؛ اگر این کاری را که سرداران با‌ارزش ما انجام دادند، انجام نمی‌دادند، باید در همین دوروبَر و اطراف، با اینها می‌جنگیدیم؛ باید در همین خیابان‌های خودمان و شهرهای خودمان، با اینها مبارزه می‌کردیم. بخش مهمّی از این امنیّتی که امروز شما دارید، مربوط به همین مدافعان حرم است.
شهید علی آقازاده در کنار سردار شهید حاج قاسم سلمیانی
آری، سخن از مدافعان حرم است، همانان که در اوائل اعلام موجودیت داعش حیوان‌صفت، هیچ کسی جز آنان دل شیر نداشت تا در برابر آن گرگ‌های انسان نما بایستد و از جان و مال و ناموس و میهن‌مان، دفاع کند؛ همان‌هایی که هر گاه نوای: «منم باید برم، آره برم سرم بره، نذارم هیچ حرومی طرف حرم بره» را می‌شنیدند، انگار شعله حرارتی در وجودشان زبانه می‌کشید و لحظه شماری می‌کردند تا قرعه به نامشان زده شود و به سوریه یا عراق، اعزام شوند.
اگر دشمن فکر می‌کند با به شهادت رساندن سلیمانی‌ها، کار را تمام کرده و دفاع از حرم را به حاشیه برده است، مسلماً سخت در اشتباه است و مویّد آن، خبر شهادت مدافعانی است که امروز یکی پس از دیگری، از جبهه‌های مختلف مقاومت، مخابره می‌شود که یکی از آنان، شهید عزیز، علی آقازاده از شهدای دیروز اقدام تروریستی رژیم صهیونیستی، در دمشق است.
او اهل روستای حاجی آباد آقا (شهر قنوات) استان قم بود و در خانواده‌ای که عطر و بوی شهادت می‌داد، بزرگ شد؛ عباس و ابوالفضل دیگر برادران او بودند که قبلاً در دفاع از انقلاب و دفاع از حرم حضرت زینب(س)، آسمانی شده بودند و به خیل سپاه شهیدان پیوسته بودند.
شهید علی آقازاده در دوران حضور خود در تفحص شهدا
این شهید بزرگوار از سال‌های نوجوانی با ایمان بود و در مجالس هیأت‌های مذهبی حضوری مستمر داشت؛ شهادت، هدف او بود و در بیابان سوریه، وصال محبوب را می جویید.
شهید آقازاده با نگاهی ایدیولوژیک، برای دفاع از ایران و نظام جمهوری اسلامی، خالصانه تلاش می کرد و در این راه از هیچ فداکاری فروگذار نمی کرد، تا جایی که خانواده خود را در این سالها با خود به سوریه برد.
وی بسیار خوش اخلاق بود، تواضع و خوشرویی از صفات آشکار او بود و شهادت برای آقازاده تحقق هدفی والا بود.
شهید علی آقازاده در کسوت پاسداری سبزپوش و مستشاری نظامی که به درخواست دولت سوریه در دمشق به سر می‌برد، سی‌ام دی ماه، به همراه: محمد امین صمدی، حجت‌الله امیدوار، حسین محمدی و سعید کریمی، مورد اقدام تروریستی و ترور رژیم صهیونیستی قرار گرفت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
شهید سعید کریمی به همراه پسرش 
یکی دیگر از مستشاران قمی شهیده شده در حمله رژیم صهیونیستی به دمشق، شهید سعید کریمی است، او که از نیروهای بسیجی محله 15 خرداد قم است در میان جوانان و نیروهای انقلابی این محله نام آشنایی دارد و استاندار قم هم در دیدار با خانواده این شهید بر استمرار راه این شهید توسط رفقای او تاکید کرد و گفت: شهادت توفیق بزرگی است که قسمت هرکسی نمی‌شود و ما دعا می‌کنیم که توفیق شهادت نصیب‌مان شود.
همانطور که مادر شهید کریمی می‌گویند؛ سعید کریمی در مهربانی و دلسوزی زبان‌زد است و همه کسانی که در این راه حرکت می‌کنند همانند سعید اراده‌ای قوی دارند و از هدف کوتاه نخواهند آمد، به تعبیر خواهر شهید: چه سعید ما باشد چه جوانان دیگر، هر چقدر شهید شوند باز هم فرمایش رهبر انقلاب اسلامی محقق خواهد شد و اسرائیل 25 سال آینده را نخواهد دید.
مقابل درب منزل شهید سعید کریمی - قم
از پاسدار شهید سعید کریمی یک پسر به یادگار باقی مانده است و او قرار است در آینده‌ای نزدیک شاهد تحقق اهدافی باشد که پدرش دنبال می‌کرده است.
حسین کاجی از یادگاران دفاع مقدس که با خانواده شهید کریمی در ارتباط است می‌گوید که این خانواده عمر خود را برای شهدا صرف کردند و نه تنها شهید دادند بلکه برای شهدا از جان، مال و آبرو هزینه کردند و یاد آن‌ها را در محله خود زنده نگه داشته‌اند.
دل ما از غم و اندوه پر بود اما استواری مادر و پدر آقا سعید تلنگری بود بر مسیری که حق است.
خوشا به سعادت و شهادتشان؛ آنان که مصداق: «عِشتُم سَعیدینَ وَ مُتُّم سُعَدا» بودند «عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ» هستند؛ یادشان گرامی و راهش پر رهرو باد.
پایان پیام/۷۸۰۳۴/ض
