خبرگزاری فارس- یادداشت؛ هاجر فرخ نژاد: ازآنجایی که براساس نظر کارشناسان،کشور ایران با نرخ فعلی زاد وولد در آینده ای نه چندان دور با کمبود نیروی جوان و کارآمد مواجه خواهد شد و شاهد افزایش جمعیت سالمند خواهیم بود. شکی نیست که باید فرزندآوری مورد توجه ویژه قرارگیرد و موانعی که بر سر راه وجود دارد برداشته شود تا زوج های جوان نگران تأمین معاش و نگهداری از فرزندان خود نباشند.
امروزه اتفاق نامبارکی را درسبک زندگی هایمان شاهد هستیم که براساس آن مظاهر زندگی غربی که مغایر با آموزه های اسلامی است درسبک زندگی ایران اسلامی رخنه کرده و بر همین اساس نگاه زوج های جوان را به فرزند آوری با شک وتردید همراه کرده است.
بدون شک افزایش جمعیت عامل اقتدار و قدرت جامعه و خانواده است و هرکشوری که ازجوانان غیرتمند و پرانرژی برخوردارباشد؛ تجاوزگران چشم طمع خود را نسبت به آن کشور فرو می بنندند.
اهمیت فرزند آوری زمانی بیشتر رخ می نماید که پدر و مادر به سنین پیری و سالخوردگی می رسند و محیط خانه برایشان به آشیانه ای ساکت و بی فروغ تبدیل می‌شود و به دلیل نداشتن فرزند ناچارند ادامه زندگی خویش را در خانه های سالمندی یا گوشه ای از خانه خاموش، باقی مانده عمرخود را در تنهایی همراه با رنج و بیماری سپری کنند.
فرزند آوری علاوه برهمه مزیت های که دارد در کاهش آمار طلاق هم موثراست. براساس نظر کارشناسان و تحقیقات علمی، داشتن هر فرزند می تواند به میزان۷ درصد احتمال طلاق را کاهش دهد و لذا فرزند آوری علاوه براینکه باعث نشاط و شاد کامی و سلامت روحی و روانی والدین است می تواند در استحکام کانون خانواده نقش به سزایی داشته باشد.
اما اصل ماجرا این است که فرزندآوری و ترویج این فرهنگ زمانی همراه باموفقیت خواهد بود و اعتماد زوج های جوان را جلب خواهد کرد که زیرساخت های آن فراهم باشد و مشوق هایی واقعی درنظر گرفته شود.
اینکه با وعده های سرخرمن صحبت از وام ازدواج و خودرو و مسکن داده شود و قوانین خوبی هم مدون شود اما در مرحله اجرا با چالش مواجه باشد، توصیه به فرزند آوری تأثثیرچندانی نخواهد داشت چون آنچه زوج های جوان با آن مواجه هستند خلاف این وعده ها را ثابت می کند چرا که یک روز می گویند سامانه خراب است روز دیگر سایت بسته است و روز بعد پرداخت وام تعطیل شده و در شرایطی که یک زوج جوان با هزاران مشکل و دریافت وام از چند بانک و صندوق های مختلف با کمک والدین توانسته اند برای خود سرپناهی بسازند تازه اول مشکلات آنها شروع می شود چرا که ازیک طرف با اقساط کمرشکن وام ها و ازسوی دیگر با تأمین هزینه های گزاف زندگی مواجه هستند لذا باید مسیر را برای آنان هموار کرد و موانع را برطرف ساخت تا زوج های جوان دغدغه فرزند آوری نداشته باشند.
مانع دیگری که بر سر راه فرزند آوری وجود دارد این است که زوج هایی که نتوانند برای خود سرپناهی احداث کنند؛ به ناچار باید اجاره نشین باشند و به محض اینکه تعداد فرزند بیشتری داشته باشند اغلب مردم از اجاره دادن منازل خود به خانواده های پرچمعیت که بیش از دو فرزند داشته باشند سر باز می زنند و یا مبلغ اجاره را افزایش می‌دهند لذا درچنین شرایطی چطور می توان انتظارفرزند آوری داشت.
دیگر اینکه یک زوج جوان که هردو کارمند هستند و یک یا دو فرزند خرد سال دارند و در شهرهم هیچ مرکز نگهداری کودک نیست، طبیعی است که دیگر رغبتی به داشتنِ فرزندِ بیشترنخواهند داشت.
به هرحال برای تحقق فرزند آوری باید بسترها را فراهم کرد و مشوق های واقعی درنظر گرفت تا زوج های جوان نسبت به عواقب داشتن فرزند اعتماد واطمینان داشته باشند و نگران چالش های پیش رو برای مسکن، تأمین معیشت و هزینه های تحصیل وتربیت آنان نباشند.
کلام آخر اینکه اگر واقعا قصد ترویج فرهنگ فرزندآوری در کشور است که هست، باید حمایت واقعی از زوج های جوان و ارائه خدمات بی چون چرا و آسان ازخانواده ها و مادران بار دار و تأمین و رفع مشکلات مالی واقتصادی، بهداشت و درمان رایگان و معیشت خانوارها به خصوص برای دهک های پائین به جد در دستور کارقرار گیرد والا فرزند آوری شعاری خواهد بود که به این زودی ها محقق نخواهد شد.
پایان پیام/
