به گزارش رکنا، نشست علمی-تخصصی مرکزپژوهشهای توسعه و اینده نگری اینده با عنوان "آلودگی هوا؛ چالش‌ها و راهکارهای عملیاتی" با حضور مصطفی محقّق، هماهنگ‌کننده ارشد مرکز سازمان ملل متحّد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه (اپدیم) به‌عنوان مدیر علمی نشست و فرزام پوراصغر سنگاچین؛ پژوهشگر و صاحب‌نظر حوزه محیط‌زیست و حسن کاوه فیروز؛ رئیس مرکز برنامه، بودجه و فناوری اطلاعات سازمان حفاظت محیط‌زیست برگزار شد.
مصطفی محقّق، هماهنگ‌کننده ارشد مرکز سازمان ملل متحّد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه (اپدیم) به‌عنوان مدیر علمی نشست، ضمن اشاره به ابعاد جهانی موضوع آلودگی گفت: مجمع جهانی اقتصاد هر سال اوایل ژانویه گزارش جهانی ریسک را منتشر می‌کند که حاصل مطالعات و پژوهش‌های صدها متخصص در مناطق مختلف جهان است.
در آخرین به‌روزرسانی این گزارشی که دو هفته پیش منتشر شد 10 ریسک اول جهانی که جامعه بشری با آن روبرو هستند در فهرست دو سال و ده سال آینده آورده است و در هر دو لیست یا فهرست دو‌ساله و ده‌ساله، بحث آلودگی هوا جزو 10 خطر و ریسک اول دنیا ذکر شده است. جالب است بدانیم که در هر دو فهرست دو‌ساله و ده‌ساله تقریباً نیمی از مخاطرات اصلی که جامعه بین‌المللی و بشری با آنها مواجه هستند مرتبط با محیط‌زیست، تغییر اقلیم، حوادث شدید آب‌وهوایی هستند و آلودگی هوا هم یکی از ده ریسک اول دنیاست که بشر با آن مواجه است.
وی ادامه داد: رفرنس دوم، گزارش سازمان جهانی بهداشت در رابطه با تلفات و فوت‌های ناشی از آلودگی است. سالانه متوسط هفت میلیون نفر در دنیا به سبب آلودگی هوا جان خود را از دست میدهند.
محقق افزود: در سند جهانی "سندای" که برای سال 2015 تا 2030 به تصویب جامعه بین‌المللی رسیده، 4 اولویت جهانی جامعه بین‌المللی را برای پیشگیری از ریسک‌های حوادث و بحران‌ها به تصویب رسیده که اولین آن درک خطر حوادث و بلایا است. با این همه پیشرفت‌هایی که از نظر علمی و پژوهشی انجام شده است جامعه بین‌المللی به این نتیجه رسید که هنوز ما در درک ریشه‌های حوادث، بلایا و بحران‌ها کار زیادی داریم. پس بنابراین هنوز اولویت اول، درک بهتر ریشه‌ها و شناسایی علل بروز این بحران‌ها و حوادث است. اولویت دوم، بهبود حکمرانی و سیاست‌های مقابله با بحران‌ها و ریسک می‌باشد و اولویت سوم هم تقویت سرمایه‌گذاری به معنای تقویت مالی و غیرمالی برای مقابله و پیشگیری ریسک‌ها است. اولویت چهارم نیز تقویت آمادگی‌ها برای مقابله با شرایط بحرانی و بازسازی بعد از حوادث است.
هماهنگ‌کننده ارشد مرکز سازمان ملل متحّد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه (اپدیم)، خاطرنشان کرد: ما برای کاهش ریسک هر بحران و مشکلی باید در قدم اول آن پدیده بحران‌زا را کنترل کنیم و در قدم دوم وجود آسیب‌پذیری‌ها و ضعف در برابر این حوادث و پدیده‌ها شامل ضعف‌های فیزیکی، اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی را کاهش دهیم و باید بدانیم که این گام صددرصد امکان‌پذیر است.
در ادامه نشست، فرزام پوراصغر سنگاچین؛ پژوهشگر و صاحب‌نظر حوزه محیط‌زیست، گفت: آلودگی هوا به‌عنوان یکی از مهم‌ترین معضلات زیست‌محیطی در بسیاری از کلان‌شهرهای جهان از جمله کلان‌شهر تهران و سایر کلان‌شهرها مطرح شده است، به‌طوری‌که مدت‌های بسیار طولانی است که این موضوع سلامت شهروندان را به‌شدت در معرض خطر قرار داده است و سالانه خسارات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی بسیار زیادی را بر کشور تحمیل می‌کند. از سوی دیگر بروز طوفان‌های گردوغبار از اوایل دهه هشتاد، باعث تشدید مشکلات و مخاطرات ناشی از آلودگی هوا در بسیاری از کلان‌شهرها و حتی شهرهای کوچک‌تر شده و شرایط و کیفیت زندگی را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است.
پوراصغر افزود: از تاریخ 5 تا 9 دسامبر سال 1952 مه غلیظی آسمان لندن را فراگرفت و آلودگی هوا به حدی افزایش یافت که طبق برآوردها به مرگ 6 هزار نفر از شهروندان منجر شد. این مه دودآلود بزرگ یکی از بزرگ‌ترین فجایع زیست‌محیطی تاریخ اروپا بود و هنوز هم باگذشت بیش از نیم‌قرن همه زوایا و جوانب آن روشن نشده است.
این پژوهشگر حوزه محیط‌زیست گفت: از مجموع 127 هزار تن انتشار انواع آلاینده‌های گازی از منابع ثابت در سال 1396، نیروگاهها با انتشار حدود 40.6 هزار تن و سهم انتشار 31 درصد بیشترین سهم انتشار انواع آلاینده‌های گازی در سال یاد شده را به خود احتصاص دادهاند. همچنین دو آلاینده NOX و SO با ٣٥.٤ هزار تن و سهم 87 درصد بیشترین سهم انتشار انواع گازهای آلاینده را به خود اختصاص دادهاند که این موضوع مبین نامناسب بودن کیفیت سوخت و سهم نسبتاً قابل‌ملاحظه این گازها در تشدید آلودگی هوای تهران قلمداد است. از مجموع 717.271 تن انتشار آلاینده‌های گازی و ذرات معلق، حدود ٥٨٩.٦٢٩ تن نیز مربوط به منابع متحرک است.
وی خاطرنشان کرد: مقصر و منشأ اصلی آلودگی هوای تهران گردوغبار است که دلیل آن قرارگرفتن در کمربند خشک کره زمین، ذرات معلق در هوای کشور و شرایط خشک موجود در کشورهای هم‌جوار بوده و خواهد بود.
صاحب‌نظر حوزه محیط‌زیست، عواملی همچون معاینه فنی، کیفیت خودرو و استاندارد آلودگی، کیفیت سوخت و برقی شدن سواری‌ها را از جمله عواملی دانست که در آلودگی هوا و کاهش ذرات تأثیر زیادی ندارند؛ اما تمرکز سیاست‌گذاران به آنها بیشتر شده است.
این محقق در مورد تحلیل ریشه‌ای آلودگی هوا خاطرنشان کرد: پدیده بزرگ‌سری (ماکروسفالی) در سکونتگاه‌های کشور (سر بزرگ بر بدن نحیف) عامل ریشه‌ای آلودگی هوای کشور است. ویژگی مهمی که در جریان افزایش سریع جمعیت شهری در کشورهای کمتر توسعه یافته خود را نشان می‌دهد. برای مثال جمعیت تهران نسبت به دومین شهر پرجمعیت ایران (مشهد) حدود 4 برابر است. این نسبت در بقیه کشورهای کم توسعه نیز کمابیش به چشم می‌خورد، برخی از محققان، این خصوصیت توزیع جمعیت شهری را به یک مساله اساسی به نام ماکروسفالی یا "بزرگ سری" نسبت میدهند و این پدیده را در زمره یکی از بیماری‌ها و نابسامانی‌های این کشورها قلمداد می‌کنند.
فرزام پوراصغر در ارائه پیشنهادها و راهکارهای سیاستی برای کاهش آلودگی هوا به مواردی چون بازبینی و اولویت‌بندی اقدامات برای کاهش آلودگی هوای کلان‌شهرها به طور عام و تهران به طور خاص، بازبینی و بازنگری سیاست‌های توسعه سرزمینی و رعایت اصول آمایش سرزمین در بارگذاری‌های جمعیت و فعالیت در پهنه سرزمین، بازبینی و بازنگری در سیستم‌های جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب با تأکید بر تغذیه آب‌های زیر زمینی کلان‌شهرها، استفاده از ظرفیت شهرداری‌ها برای کاهش آلودگی هوا به‌ویژه در کلان‌شهرها، نوسازی ناوگان حمل‌ونقل پاک مانند مترو و اتوبوس‌های برقی، اصلاح کیفیت سوخت مصرفی صنایع و نیروگاهها و جلوگیری از مصرف سوخت مازوت و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در مناطق شهری اشاره کرد.
در ادامه این نشست، حسن کاوه فیروز؛ رئیس مرکز برنامه، بودجه و فناوری اطلاعات سازمان حفاظت محیط زیست، ابتدا به سیاست‌های کلی محیط‌زیست اشاره کرد و گفت: برای اجرای این سیاست‌های محیط زیست در قالب قانون هوای پاک 20 دستگاه مسئول اجرای قانون هوای پاک هستند.
وی افزود: مواردی از قبیل پیش‌بینی ارتقای استاندارد آلایندگی وسایل نقلیه موتوری، گسترش تکلیف معاینه وسایل نقلیه موتوری به تمام شهرها، لزوم استاندارد بودن تمام انواع سوخت تولیدی و وارداتی کشور و ممنوعیت انتشار امواج رادیویی و الکترومغناطیسی فراتر از حد مجاز از جمله نقاط قوت قانون هوای پاک به شمار می‌رود. البته این قانون چالش‌هایی نیز دارد که می‌توان به مواردی چون عدم استفاده مناسب از دسته‌بندی منابع آلایندگی هوا، ناکارآمدی ضوابط مربوط به وضعیت‌های اضطراری، ضعف کیفری نظیر عدم پیش‌بینی رسیدگی قضایی فوری، کم‌توجهی به پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و عدم اعطای حق عام دادخواهی به نفع عموم به سازمان حفاظت از محیط‌زیست اشاره نمود.
کاوه فیروز سه عامل اقتصادی، مهندسی و محیطی را به‌عنوان سه ضلع مثلث عوامل مؤثر بر طراحی استراتژی‌های کنترل آلودگی هوا عنوان کرد و گفت: مواردی همچون ارتقای سیستم معاینه فنی خودروها، نظارت دقیق بر منابع آلودگی، توسعه حمل‌ونقل عمومی کارآمد و استاندارد و گسترش دولت الکترونیک را از جمله راهکارهای مرسوم کاهش آلودگی هوا هستند.
رئیس مرکز برنامه، بودجه و فناوری اطلاعات سازمان حفاظت محیط‌زیست، در انتها افزود: به‌منظور تعالی سازمانی و نیل به اهداف محیط‌زیست کشور، سازمان حفاظت محیط‌زیست نیاز دارد تفکر و استراتژی خود را در جهت تبدیل به یک دستگاه حاکمیتی با نگاه بین‌بخشی تقویت نماید و جهت نیل به اهداف، در گام اول خروج از تفکر حفاظت و احیا و حرکت به سمت پایش و بهره‌برداری خردمندانه را به‌عنوان استراتژی پایه خود قرار دهد که در آن علاوه بر رعایت امانت بین‌نسلی از محیط‌زیست به‌عنوان یکی از بسترهای مهم توسعه کشور استفاده بهینه صورت بپذیرد.
