اقدام تاریخی دادگاه لاهه در تایید صلاحیت دیوان دادگستری بین‌المللی برای بررسی نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه، آن هم یک روز پیش از «روز جهانی یادبود هولوکاست»، نقطه پایانی بر «تصویر اسرائیل » و فروپاشی محتوایی این موجودیت مبتنی بر آپارتاید است.
در نگاه اول، این رای تاریخی اگرچه ممکن است دارای تاثیرات نمادین خوانده و براحتی توسط اسرائیل مانند انبوهی از قطعنامه‌های مصرح سازمان ملل علیه این رژیم نادیده گرفته شود اما در نظام بین‌الملل و سیاست جهانی معنای خاص خود را تولید خواهد کرد. 15 قاضی دیوان دادگستری بین‌المللی در «دن هاخ» - نام حقیقی لاهه - جمعه 26 ژانویه 2024 شاید بدون آنکه بدانند، به تاریخ پاسخ دادند. 27 ژانویه روزی است که توسط ساختارهای جهانی پس از جنگ دوم جهانی در تقویم به عنوان روز جهانی یادبود هولوکاست ثبت شده است؛ اتفاقی که جنبش صهیونیستی در جهان، با استفاده از آن ایده، تاسیس اسرائیل در اراضی فلسطین را عملیاتی کرد. حالا دادگاه لاهه قرار است به نسل‌کشی رژیمی بپردازد که از سال 1948 تا همین امروز با این استدلال که قربانی نسل‌کشی بوده، در پرتو حمایت‌های غیرمتعارف ایالات متحده و شرکای اروپایی بی‌سابقه‌ترین کشتار سیستماتیک و جنون‌آمیز در جهان علیه بشریت را به نام خود ثبت کرده است. روز گذشته در هلند، این حاشیه امن و حصار بلند شکسته شد. آفریقای جنوبی، این کشور زخم‌خورده از آپارتاید، توانست با جمع‌آوری یک پرونده دقیق کیفری، «حقوق بین‌الملل» را به اجماع جهانی علیه نسل‌کشی عامدانه صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین پیوند زند. با استفاده از این حاشیه امنیت بود که «یوآو گالانت» وزیر جنگ صهیونیست‌ها در روز ابتدایی جنگ در غزه درباره مردم فلسطین گفت: «ما با یک مشت حیوان می‌جنگیم و مناسب شأن‌شان با آنها رفتار می‌کنیم. ما غزه را به طور کامل محاصره می‌کنیم؛ نه برق، نه غذا و نه آب و نه گاز در آنجا نخواهد بود». مقامات اسرائیلی به کرات گفتند در غزه غیرنظامی وجود ندارد! و ارتش اسرائیل ویدئویی درست کرد که در ابتدای آن خطاب به مردم غزه گفته شد: «سلام به تو حیوان. من کاپیتان جهنم هستم؛ دعا کن در خیابان‌های ویران شده غزه کشته شوی».
پاسخ‌های عصبی و توهین‌آمیز مقامات صهیونیست به خبرنگاران غربی یکی دیگر از آن بزنگاه‌هایی بود که تصویری بدون روتوش از ماهیت صهیونیست‌ها را پیش چشم جهانیان قرار داد. در یکی از این پاسخ‌ها «نفتالی بنت» نخست‌وزیر سابق اسرائیل در جریان گفت‌وگوی خود با خبرنگار اسکای‌نیوز وقتی از او درباره نیاز کودکان فلسطینی در بیمارستان‌ها به برق سوال شد، گفت: «تو واقعا چه مشکلی داری که به سوال‌هایت درباره غیرنظامیان فلسطینی ادامه می‌دهی؟ شرم بر تو!» مسیری که جهان از 7 اکتبر 2023 پیمود تا در 26 ژانویه 2024 به سرمنزل مقصود برسد، تصویری از سقوط نظام معنایی اسرائیل را به نمایش گذاشت؛ تصویرسازی‌ای که تا چند دهه ضامن حیات رژیم صهیونیستی به عنوان موجودیتی که همواره در معرض تهاجم قرار دارد و «حق دفاع مشروع» از خود را دارد، به شمار می‌رفت. تمام این واژگان، عبارات و تصاویر در برخورد با حقیقت بسادگی فرو ریخت. تل‌آویو شاید فکر اینجایش را نکرده بود که امروز زنجیره دانش و آگاهی‌بخشی در فضایی خارج از «مین استریم‌ها» رقم می‌خورد، یعنی همان اتفاق آشنایی که 4 دهه قبل می‌توانست تمام جنایات نظامی اسرائیل را سانسور کرده و با برچسب «مشروعیت اقدامات تدافعی اسرائیل» به عنوان تنها دموکراسی خاورمیانه در برابر اقوام بربر و تروریست به خورد شهروند آمریکایی و اروپایی بدهد. در عصر شبکه‌های اجتماعی و دوران «شهروند - خبرنگاری»، مردم جهان منتظر CNN و BBC WORLD نمی‌مانند تا روایت اول را از آنها دریافت کنند، بلکه نوجوان فلسطینی تصاویر بمباران خانه خود و کشته شدن مادر و خواهر خردسالش را در شبکه اجتماعی به دنیا مخابره می‌کند. نظام معنایی اسرائیل به عنوان عامل هویت‌ساز برای این موجودیت از همان 7 اکتبر با سرعت فزاینده‌ای به سمت سقوط حرکت کرد. هیچ‌کس پروپاگاندای صهیونیستی مبنی بر سر بریدن کودکان و زنان توسط مبارزان حماس را باور نکرد. همان‌طور که تمام دروغ‌های مقامات صهیونیست پس از بمباران بیمارستان‌ها و حمله به مراکز درمانی با توجیه استفاده حماس از آنها به عنوان پناهگاه، بر دامنه رسوایی اسرائیل افزود. سخنان بی‌سابقه «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد در نشست 2 آبان شورای امنیت یک ضربه حیثیتی بر اسرائیل وارد آورد؛ جایی که گفت: حمله حماس به اسرائیل بی‌جا اتفاق نیفتاد؛ مردم فلسطین ۵۶ سال است تحت اشغالند. همچنین مهم است که بدانیم حملات حماس بی‌دلیل رخ نداده است. مردم فلسطین بیش از ۵ دهه تحت اشغال خفه‌کننده هستند. گوترش این را هم گفت: آنها دیده‌اند زمین‌های‌شان پیوسته توسط شهرک‌سازی‌ها و خشونت‌ها بلعیده شده است؛ اقتصادشان خفه شده، مردم‌شان آواره شده‌اند و خانه‌های‌شان ویران شده است. این فروپاشی تا جایی پیش رفت که شاید در بی‌سابقه‌ترین رویداد در تاریخ سیاست خارجی آمریکا یک موج گسترده از استعفا در وزارت خارجه دولت بایدن در اعتراض به جنایات اسرائیل و حمایت بی‌قید و شرط ایالات متحده از نسل‌کشی در غزه رقم خورد. اسرائیل اینگونه یک هولوکاست قرن بیست‌ویکمی خلق کرد و حالا فقط یک تصویر زشت و فرعی در تاریخ است؛ تصویری که هیچ‌کس دوست ندارد به آن نگاه کند.
علیرضا حجتی
