مریم دهقانیان، امروز(دوشنبه،۹ بهمن) در کانون توسعه فرهنگی کودکان نوش‌آباد اظهار کرد: افراد باید بخش‌هایی که تعادل زندگی‌شان را به هم می‌زند به شکل مطلوب کنترل کرده و اصلاح کنند.
وی افزود: رفتار ما با خود و دیگران باید به گونه‌ای باشد که با خودمان در صلح باشیم. تکلیف ما با خودمان مشخص باشد. برنامه‌ها و ارزش‌هایمان مشخص باشد. باید مشخص کنیم که چقدر حالمان با افراد مهم زندگی‌مان خوب است.
وی تصریح کرد: باید باور کنیم که همیشه رو به راه نیستیم اما اگر با خودمان در صلح باشیم، می‌توانیم مشکلات زندگی را حل کنیم و ثبات را به زندگی برگردانیم.
دهقانیان تأکید کرد: پذیرش به معنی تغییر دادن طرف مقابل یا تحمل هر چیز نامطلوب نیست بلکه به معنی این است که آنچه را که برای من آزاردهنده است، از جنبه دیگر نگاه کنیم. شرط اول پذیرش، ناامیدی کامل از تغییر طرف دیگر است.
این مشاور خانواده گفت: تعارض بین پذیرش و تغییر باعث مشکل در بهداشت روان می‌شود و چنین افرادی همیشه با خود در جنگ هستند و این تعارض می‌تواند آسیب زننده باشد. برای رسیدن به صلح درون در قدم اول باید نامطلوب‌ها را پذیرفت زیرا انکار واقعیت‌ها بدترین آسیب زندگی است.
وی تصریح کرد: والدینی که با ثبات نیستند و هنگام نیاز بچه‌ها در دسترس نیستند، فرزندانی تربیت می‌کنند که سبک دلبستگی آنها آشفته می‌شود و نمی‌توانند به خانواده اعتماد داشته باشند در نتیجه به جامعه هم اعتمادی ندارند.
دهقانیان با اشاره به رفتار والدین هنگام شکست بچه‌ها افزود: دخالت والدین برای تغییر واقعیت‌ها به نفع بچه‌ها، به معنی انکار واقعیت است و عزت نفس بچه‌ها را هدف می‌گیرد در حالی که هنگام ناکامی بچه‌ها باید با آنها همدلی کرد و با سؤال‌های همدلانه اجازه داد که با ناکامی مواجه شده و مسئله خود را حل کند.
این مدرس تئوری انتخاب، تأکید کرد: عزت نفس به معنی توصیف خود و رفتار خود همراه با ارزش‌گذاری است. توصیف مثبت به معنی عزت نفس بالا و توصیف‌های منفی به معنی عزت نفس پایین است که با پذیرش خود باید خود را مطابق با واقعیت توصیف کنیم.
وی تصریح کرد: پذیرش و بیان ویژگی‌های مثبت خود به معنی خودخواهی نیست در حالی که عده‌ای با این تفکر که من خوب نیستم و بقیه خوب هستند منجر به آسیب برای سلامت روان خود می‌شوند و برای آنکه حال خود را حفظ کند متحمل زحمت می‌شود زیرا قادر به نه گفتن نیستند.
این مشاور خانواده افزود: برخی افراد در قالب ناجی قرار می‌گیرند و دلسوز همه می‌شوند تا حال خوب داشته باشند اما با شناخت خود باید به این قالب پایان دهند و شرایط خود را بپذیرند.
دهقانیان گفت: والدینی که ضعف و ناتوانی خود را برای کودکان توصیف می‌کنند در نظر فرزندان ناقابل شده و به حساب نمی‌آیند زیرا بچه‌ها به دنبال پشتوانه‌های توانمند هستند که بتوانند به آنها اعتماد کنند.
وی تأکید کرد: نیکی و ایثار نسبت به دیگران، باید حد و مرز داشته باشد و بدون انتظارِ جبران باشد.
این مشاور خانواده تصریح کرد: کسی که به خاطر ترس از عواقب یک تصمیم یا کار، جرات انجام آن را ندارد و به صبر و شکیبایی تعریف می‌کند، در زندگی خود، دچار تعارض می‌شود. هر چقدر بین وضع موجود و وضع مطلوب فاصله بیشتر شود سلامت روان تهدید می‌شود.
دهقانیان تأکید کرد: سلامت روان قابل تغییر است، اما باید از آن مراقبت کرد. عزت نفس، اکتسابی، قابل رشد و تغییرپذیر است و مادرها می‌توانند به رشد عزت نفس فرزندان کمک کنند ولی عامل ایجاد آن نیستند. بچه‌ها باید مسئولیت ناکامی‌های خود را پذیرفته و برای حل آن تلاش کنند.
این مدرس توسعه فردی گفت: پدرها و مادرها باید زمینه‌های عزت نفس بچه‌ها را فراهم کنند، ولی نباید همه کارها را انجام دهند که مبادا فرزندان به مشکلی برخورد کنند. رشد عزت نفس از خود فرد باید آغاز شود تا خودش را دوست داشته باشد، به خودش و دیگران احترام بگذارد و دیگران هم به او احترام بگذارند.همه افراد باید شفقت ورزی به خود را تجربه کنند.
وی تأکید کرد: کسی که عزت نفس بالایی دارد با خود مرور می‌کند که مهم‌ترین وظیفه من افزایش آگاهی است. از کار دیگران هم ناراحت نمی‌شود زیر آنها هر چه را که خود درست می‌پندارند انجام می‌دهند.
دهقانیان گفت: برای داشتن حال خوب باید توانمندی‌هایمان را رشد دهیم و سطح توقع از دیگران را پایین بیاوریم زیرا در این حالت در برابر ناکامی‌ها تسلیم نمی‌شویم. حال ناخوش را باید با واقعیت پذیری علت‌یابی کرد زیرا با پذیرش واقعیت‌های زندگی می‌توان به حال خوب رسید و نیازهای خود را تامین کرد.
انتهای پیام
