امروز شنبه، نهم اسفند سال 1399 هجری شمسی، برابر با پانزدهم رجب سال 1442 هجری قمری و مطابق با بیست و هفتم فوریه سال 2021 میلادی است.
به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما، مهمترین رویدادهای تاریخی جهان در چنین روزی ( نهم اسفند ) به شرح زیر است:
نخستین مهاجرت مسلمانان مکه به حبشه
۱۴۴۷ سال پیش در چنین روزی در پانزدهم رجب سال پنجم بعثت نخستین مهاجرت مسلمانان مکه به حبشه آغاز شد. هشت سال پیش از هجرت تاریخی پیامبر اسلام از مکه به مدینه، در سال پنجم بعثت، هجرت اثر گذار دیگری درمسیرگسترش اسلام انجام شد. در پی فشار طاقت فرسای مشرکان قریش بر مسلمانان، پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله و سلم) به تعدادی از پیروانِ خود دستور داد برای در امان ماندن از اذیت و آزار مشرکین، به سرزمین حبشه مهاجرت کنند. جمعی از مسلمانان که ۱۱ مرد و ۴ زن بودند به سرپرستی "عُثمان بنَ مظعون" به حبشه مهاجرت کردند و زمینه ساز مهاجرت بعدی مسلمانان به سرپرستی "جعفر بن ابیطالب (ع) " شدند. این مهاجرتها طی سالیان متمادی، سبب نفوذ و گسترش دین اسلام در قاره آفریقا شد.
تغییر قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه
۱۴۴۰ سال پیش در چنین روزی، پانزدهم رجب سال دوم هجری قمری به امر خداوند، قبله مسلمانان از بیت المقدس به سوی مکه و کعبه تغییر یافت.
پس از دستور واجب شدن نماز بر مسلمانان، پیروان این آیین الهى به طرف بیت المقدس، محلى که مورد احترام ادیان دیگر از قبیل یهودیت و مسیحیت بود، نماز مى خواندند. ولى پس از هجرت پیامبر اسلام به مدینه، یهودیان این شهر، پیامبر اسلام (ص) را مورد طعنه قرار دادند و از این که مسلمانان از قبله یهودیان براى نماز استفاده مى کنند، آنان را استهزاء مى کردند. سرانجام در حالى که ۱۷ ماه از ورود پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به مدینه مى گذشت، به دستور خدا، کعبه، قبله مسلمانان شد. این دستور در حالى که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نماز ظهر را در مسجد بنى سَلَمه اقامه مى کرد از جانب خداوند صادر و آیات تغییر قبله به ایشان وحی شد. در قسمتی از آیه ۱۴۴ سوره بقره، خداوند با اشاره به نگرانی پیامبر (صلى الله علیه وآله و سلم) از سرزنشهای یهود میفرماید: «اکنون تو را به سوی قبلهای که از آن خشنود باشی، بازمی گردانیم. روی خود را به جانب مسجدالحرام کن و هرجا باشید روی خود را به جانب آن بگردانید. " از آن زمان تاکنون همه مسلمانان جهان تنها به سوی مرکز توحید و یکتاپرستی یعنی کعبه نماز میگزارند. پس از این پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در حالِ نماز، روى به مسجدالحرام کرد و دو رکعت پایانى نماز ظهر را به سوى کعبه خواند و به همین دلیل این مسجد در تاریخ اسلام به «ذوالقبلَتَین» معروف شده است.
مرگ معاویه بن ابی سفیان
۱۳۸۲ سال پیش در چنین روزی برابر با پانزدهم رجب سال ۶۰ قمری «معاویه بن ابوسفیان» دشمن سرسخت اهل بیت و بانی خلافت اُمَوی، مرد.
معاویة بن ابوسفیان که از زمان خلیفه سوم، عثمان، والى شام بود پس از مرگ عثمان ادعاى خلافت کرد. او پس از شهادت امام على (ع)، داعیه دار اصلى این منصب شد. معاویه، موسس سلسله اموى است که خلافت آنان در حدود ۹۰ سال به طول انجامید. او به شدت با امام على (ع) و آل على دشمنى مى ورزید و یاران امام را مى کشت. ناسزاگویى به امام على (ع) از بدعت هاى شومى است که در زمان معاویه رواج یافت و تا شصت سال ادامه داشت. وى مقرّ خلافت خود را در دمشق که از شهرهاى معروف سوریه بود قرار داد. معاویه برخلاف روش ساده خلفاى راشدین، وضع خلافت را با تشریفات دربارى قیصران روم همراه ساخت و خلافت را در خانواده خود موروثى کرد. معاویه در سال هاى پایانى عمر، با این که در صلح نامه خود با امام حسن (ع)، تعهد داده بودکه خلافت وى موروثى نباشد، یزید فرزند نالایق خود را به جانشینى برگزید و شرایط را به نفع او هموار کرد.
رحلت حضرت زینب سلام الله، نواده گرامی حضرت رسول اکرم و پرستار کربلا
۱۳۸۰ سال پیش در چنین روزی، پانزدهم رجب سال ۶۲ هجری قمری حضرت زینب (س) نواده گرامی رسول خدا (صلى الله علیه وآله و سلم)، پس از تحمل رنجها و سختیهای فراوان وفات یافت.
این بانوی بزرگ اسلام در سال ششم هجری قمری متولد شد و در دامان پاک حضرت فاطمه (س)، دختر گرامی پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله و سلم) و علی ابن ابیطالب (علیه السلام) پرورش یافت و در طول زندگی پربارش، لحظهای از تلاش و کوشش برای کسب دانش و کمالات والای انسانی غافل نماند. حضرت زینب (س) در سال ۶۱ هجری قمری در واقعه کربلا همراه برادر بزرگوارش حسین بن علی (ع) بود. او پس از شهادت حسین (ع) و یاران باوفایش، پیام رسان حماسه جاوید آنان شد و در حالی که با صبر و شکیبایی همراه با نوادگان پیامبر در اسارت بود، در سخنرانیهایی روشنگرانه که در تاریخ اسلام جاودانه است، انحرافات امویان و جنایتها و ستمهایی را که برخاندان رسول خدا (ص) روا داشته بودند، فاش ساخت و خاندان بنی امیه را رسوا کرد. سرانجام این بانوی بزرگ اسلام در چنین روزی، در پنجاه و شش سالگی چشم از جهان فرو بست.
استقلال جمهوری دومینیکن
۱۷۷ سال پیش در چنین روزی، بیست و هفتم فوریه سال ۱۸۴۴ میلادی دوران اشغال سرزمین دومینیکن توسط کشور همسایه اش، هائیتی پایان یافت و دومینیکن به استقلال دست یافت.
این سرزمین در سال ۱۴۹۲ میلادی توسط کریستف کلمب کشف و ضمیمه امپراتوری اسپانیا شد. در سال ۱۸۰۱ درپی بیش از سه قرن سلطه اسپانیا بر دومینیکن، این سرزمین توسط توسن لوورتور رهبر انقلابی مردم هائیتی تصرف شد. در سال ۱۸۴۴ بر اثر شورشی که در دومینیکن برپا شد، سپاهیان هائیتی مجبور به عقب نشینی شدند و دومینیکن استقلال یافت. آمریکا در سال ۱۹۱۶ میلادی دومینیکن را اشغال کرد، اما بر اثر مخالفتهای مردم دومینیکن، معاهده سال ۱۹۲۴ میلادی بین دو کشور منعقد شد و به موجب آن، نیروهای آمریکایی به تدریج دومینیکن را ترک کردند. در جریان این وقایع، سرهنگ تروخیلو با انجام یک کودتا در سال ۱۹۳۰، قدرت را در دومینیکن به دست گرفت، اما پس از ۳۰ سال حکومت دیکتاتوری و کشتار، به وسیله گروهی از مردم کشته شد. پس از تروخیلو نیز دومینیکن همچنان دستخوش مداخلات آمریکا و نظامیان در حکومت این کشور است. دومینیکن در آمریکای مرکزی و دریای کارائیب واقع شده است و با نزدیک به ۵۰ هزار کیلومتر مربع مساحت، قسمت اعظم جزیره هیسپانیولا را تشکیل میدهد.
تولد جان اشتاین بک، نویسنده آمریکایی و خالق خوشههای خشم
۱۱۹ سال پیش در چنین روزی ۲۷ فوریه سال ۱۹۰۲ میلادی "جان اشتاین بک" نابغه ادبی آمریکا در ایالت کالیفرنیا متولد شد.
وی در ۱۷ سالگی وارد دانشگاه استمفورد شد، اما پس از چند سال تحصیل در رشته زیست شناسی، بدون گرفتن دانشنامه، دانشگاه را ترک کرد. اشتاین بک در ۲۷ سالگی اولین اثر خویش با نام فنجان زرین را منتشر کرد و وارد عرصه نویسندگی شد. اشتاین بک نویسنده ای رئالیست و واقعگرا است که با سبکی بسیار قوی و محکم و نثری جالب، به تشریح فقر و بیچارگی اجتماع میپردازد و حقایق دردناکی از زندگی بیچارگان را بیان میکند. شهرت او با نوشتن رمان خوشههای خشم به اوج رسید که در آن به صورتی هیجان انگیز و مؤثر، زندگی یک خانواده آواره و عصیان کارگران محروم را توصیف کرده است. موضوع اصلی آثار اشتاین بک، رابطه انسان و کائنات است. کتابهای او هم نماینده نومیدی نویسنده اند و هم نمایانگر روح مبارز او. آثار او آمیزه ای از واقعگرایى و تخیل سرشار از شوخ طبعی و درک اجتماعی است. گفته می شود در سالهای پایانی عمر، آثار اشتاین بک در سراشیبی ادبی افتاد و قدرت و گیرایی آثار اولیه او را نداشت با این حال، وی درسال ۱۹۶۲ م به دریافت جایزه ادبی نوبل توفیق یافت. جان اشتاین بک در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ م در ۶۶ سالگی درگذشت.
منبع خبر "
صدا و سیما" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.