به گزارش ایسنا، ما ممکن است به شناخت کافی از بدن انسان رسیده باشیم، چرا که آسپرین را اختراع کرده‌ایم و ژنوم خود را توالی‌یابی کردیم، اما پژوهشگران هنوز هم چیزهای جدیدی در مورد بدن انسان مدرن پیدا می‌کنند.
به نقل از انگجت، اکنون دانشمندان یک موجود ناشناخته را کشف کرده‌اند که در روده و دهان انسان وجود دارد. پژوهشگران این ساختارهای ویروس‌مانند را به دلیل شکل میکروسکوپی آنها ابلیسک(obelisk) می‌نامند.
این موجودات مانند ویروس‌ها تکثیر می‌شوند، اما بسیار کوچکتر و ساده‌تر هستند و به دلیل اندازه کوچکشان در کلاس ویروید(viroid) قرار می‌گیرند که معمولاً RNAهای تک‌رشته‌ای بدون پوسته پروتئینی هستند. با این حال، بیشتر ویرویدها عوامل عفونی هستند که باعث بیماری می‌شوند اما به نظر نمی‌رسد که در مورد این ابلیسک‌ها چنین باشد.
پس چرا آنها درون بدن ما هستند و چه می‌کنند؟ این سوال بزرگی است. کاشفان این ابلیسک‌ها از دانشگاه استنفورد، دانشگاه تورنتو و دانشگاه فنی والنسیا نظریه‌هایی در مورد آن دارند. آنها می‌گویند این موجودات ممکن است بر فعالیت ژن در میکروبیوم انسان تأثیر بگذارند، اگرچه در دهان نیز موجود هستند. برای این منظور، آنها از باکتری رایج دهان موسوم به Streptococcus sanguinis به عنوان میزبان استفاده می‌کنند.
گفته می‌شود که این ویروس‌ها باکتری‌های مختلف را هم در دهان و هم در روده ما آلوده می‌کنند، اگرچه ما نمی‌دانیم چرا.
به نظر می‌رسد برخی از ابلیسک‌ها حاوی دستورالعمل‌هایی برای آنزیم‌های مورد نیاز برای همانندسازی هستند، بنابراین به نظر می‌رسد که پیچیده‌تر از ویرویدهای معمولی هستند.
در هر صورت، سال‌ها بحث شبیه به مجادله بر سر این که اول «مرغ بوده یا تخم‌مرغ، بر سر اینکه آیا ویروس‌ها از ویرویدها به وجود آمده‌اند یا این که ویرویدها از ویروس‌ها به وجود آمده‌اند، در جریان بوده است. در نهایت، مطالعه و شناخت بیشتر می‌تواند به این بحث پایان دهد.
در حالی که ما دقیقاً نمی‌دانیم این ابلیسک‌ها چه کار می‌کنند، دانشمندان کشف کرده‌اند که چقدر در بدن ما شایع هستند. آنها تقریباً در ۷ درصد از باکتری‌های روده انسان و ۵۰ درصد از باکتری‌های دهان یافت می‌شوند. ساختارهای مبتنی بر روده همچنین دارای یک توالی RNA متمایز در مقایسه با ابلیسک‌های مبتنی بر دهان هستند. این تنوع باعث شده است که پژوهشگران اعلام کنند که آنها شامل دسته‌ای از RNAهای متنوع هستند که در میکروبیوم‌های انسانی و جهانی مستعمره شده‌اند و مورد توجه قرار نگرفته‌اند.
سایمون روکس زیست‌شناس محاسباتی از موسسه ژنوم مشترک DOE در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی می‌گوید: من فکر می‌کنم این نشانه واضح دیگری است که ما هنوز در حال کاوش در مرزهای این جهان ویروسی هستیم.
مارک پیفر، زیست‌شناس سلولی و تکوینی در دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل افزود: این دیوانه کننده است. هرچه بیشتر نگاه کنیم، چیزهای دیوانه‌وار بیشتری می‌بینیم.
دانشمندان همچنین به تازگی باکتری‌های سفارشی را برای شناسایی سلول‌های سرطانی و ایمپلنت‌های بیومتریک ایجاد کرده‌اند که پس از جراحی پیوند، رد عضو را تشخیص می‌دهند. بدن انسان ممکن است به اندازه یک اقیانوس یا حتی فضا، وسیع و اسرارآمیز باشد، اما ما به آرامی معماهای آن را در می‌یابیم.
