درک درد از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اصطلاحاتی مانند احساس فرو رفتن چاقو در بدن، سوزش، سوزن سوزن شدن، نیش خوردن و توضیحات دیگر برای تعریف درد استفاده می‌شوند.
درد عصبی که به نام درد نوروپاتیک نیز شناخته می‌شود، می‌تواند حتی زندگی را برای فرد دشوار سازد. اما برای بیشتر افراد، امکان تسکین درد عصبی وجود دارد.
درد عصبی به طور معمول به دلیل آسیب دیدگی اعصاب و ارسال سیگنال‌های نادرست شکل می‌گیرد که به دردی مزمن منجر می‌شود. همچنین، ممکن است به رغم آسیب دیدگی، سیگنال‌های بروز این شرایط کار نکنند. در موارد این چنینی، فرد ممکن است فقدان واکنش درد که نشانگر بروز آسیب دیدگی است را تجربه کند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به نوروپاتی دیابتی ممکن است متوجه آسیب دیدگی شکل گرفته در پای خود نشود.
برخی افراد با محرک‌هایی غیرمعمول مواجه می‌شوند که موجب حساسیت بیش از حد آن‌ها به برخی شرایط می‌شود. حساسیت بیش از حد اعصاب به تحریک ممکن است در این زمینه موثر باشد. به عنوان مثال، حساسیت عصبی به لمس می‌تواند موجب احساس درد در برخی افراد مبتلا به هرپس زوستر (زونا)، یک بیماری عصبی‌پوستی، شود. در این شرایط، حتی تماس لباس یا ملحفه با بخش تحت تاثیر قرار گرفته برای این افراد غیر قابل تحمل می‌شود. آسیب‌های عصبی دیگر می‌تواند به بروز شرایط دردناک هنگام ایستادن یا نشستن منجر شود.
همه موارد آسیب عصبی به درد منجر نمی‌شوند و امکان از دست دادن احساس یا بی حسی نیز وجود دارد. اگرچه ممکن است دردناک نباشد، اما بی حسی به طور معمول به کاهش حساسیت حس لامسه منجر می‌شود که می‌تواند در عملکرد دست‌ها اختلال ایجاد کند. این می‌تواند فعالیت‌هایی مانند تایپ کردن، بستن بند کفش، یا نواختن ساز را دشوار کند.
برخی درد‌های عصبی هنگام شب تشدید می‌شوند و به خواب رفتن را دشوار می‌کنند. این بی خوابی می‌تواند موجب مشکلات سلامت اضافی شود، از این رو، افراد مبتلا به این نوع درد عصبی نیازمند مشورت با پزشک درباره مشکل خود و دریافت درمان زودهنگام هستند.
بی حسی یا کاهش حس لامسه می‌تواند خطرناک باشد، زیرا بر تعادل و قدرت عضلانی تاثیر می‌گذارد. در همین راستا، فرد ممکن است نیازمند استفاده از آتل، عصا یا واکر برای پیشگیری از زمین خوردن باشد.
برخی موارد آسیب عصبی ممکن است به جای درد موجب بی حسی شوند، اما این شرایط همچنان می‌تواند مضر و خطرناک باشد. بی حسی ممکن است موجب پنهان ماندن آسیب دیدگی‌های ایجاد شده در اندام‌های انتهایی، مانند پا شود. افراد مبتلا به این نوع آسیب عصبی می‌توانند معاینه منظم اندام‌های انتهایی برای بررسی آسیب دیدگی‌های احتمالی را مد نظر قرار دهند.
درد عصبی اغلب پیشرونده است، به ویژه اگر دلیل اصلی (به عنوان مثال، دیابت) بروز آن درمان نشود. پیشرفت معمول درد عصبی این گونه است که درد بسیار دور از مغز و نخاع (به عنوان مثال، کف دست و پا) آغاز شده و به سمت عقب یعنی بازو و بالای پا گسترش می‌یابد. با درمان مناسب، پیشرفت ممکن است متوقف شده و در برخی موارد معکوس شود.
پزشک همراه شما در کنترل درد عصبی است. با ارائه پاسخ درست به پرسش‌های وی (به عنوان مثال، نوع درد، مدت زمان، و این که چگونه سبک زندگی شما را تغییر داده است)، شما به پزشک خود در تشخیص دلیل درد و چگونگی درمان آن کمک خواهید کرد.
اگرچه برخی افراد بدون دلیلی مشخص با درد عصبی مواجه می‌شوند، افراد دیگر این شرایط را به دلیل مشکلات سلامت خاصی مانند دیابت، زونا، یا سرطان تجربه می‌کنند. درمان این قبیل شرایط می‌تواند به طور غیر مستقیم درد را کاهش داده یا متوقف کند. این در شرایطی است که امکان درمان درد عصبی همراه با روند درمان بیماری نیز وجود دارد.
دارو‌های مسکن بدون نسخه اغلب نخستین دارو‌هایی هستند که برای کاهش یا متوقف کردن درد عصبی تجویز می‌شوند. از جمله آن‌ها می‌توان به دارو‌های ضد التهاب غیر استروئیدی و استامینوفن اشاره کرد. برخی دارو‌های بدون نسخه ممکن است به شکل کرم، ژل، پماد، روغن، یا اسپری روی پوست بخش تحت تاثیر قرار گرفته استفاده شوند.
دارو‌های تجویزی بسیاری وجود دارند که ممکن است به کاهش درد عصبی کمک کنند. آن‌ها از دارو‌های مسکن قوی تا دارو‌هایی که در اصل برای درمان افسردگی و تشنج استفاده می‌شوند، اما می‌توانند به کاهش درد عصبی نیز کمک کنند را در بر می‌گیرند. برخی از این دارو‌های تجویزی ممکن است اعتیادآور باشند، از این رو، پزشک باید یک برنامه درمانی که به سود بیمار کار می‌کند، بدون این که مشکلات اضافی ایجاد کند را شکل دهد.
برخی افراد مبتلا به درد عصبی به درمانی‌های دیگر که به نام درمان‌های جایگزین، طبیعی یا مکمل شناخته می‌شوند، پاسخ می‌دهند. به عنوان مثال، طب سوزنی ممکن است به برخی کمک کند، در شرایطی که برخی دیگر ممکن است از مصرف مکمل‌های غذایی مانند ویتامین B۱۲ سود ببرند. پیش از استفاده از روش‌های درمان دیگر باید با پزشک خود مشورت کنید تا از عدم بروز اختلال با درمان‌های پزشکی دیگر اطمینان حاصل شود.
اگرچه درمان‌های ارائه شده از سوی پزشک برای درد عصبی ممکن است موثر باشند، اما بیشتر پزشکان به این نکته اشاره دارند زمانی که بیماران خود را متعهد به پیروی از یک سبک زندگی سالم‌تر (انجام ورزش، دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم، و کاهش وزن در صورت نیاز) می‌کنند، احتمال کنترل بهتر درد نیز افزایش می‌یابد.
