پرستش درختان کنار در اقوام بختیاری به جهان باستان برمی‌گردد. ملت‌های پیش از میلاد مسیح، عناصر طبیعت را خدا می‌دانستند و بختیاری‌ها نیز آفتاب، چراغ، آب، و بیشتر درختان کنار خصوصا کنار‌های حومه شهر و در جوار امامزادگان را تجلی خداوند روی زمین می‌دانند و تقدس و احترام خاصی برای آن‌ها قائل هستند.
کنار یا سدر که در قرآن و ادبیات فارسی مفهوم نهایت قرب الهی را دارد، در شکل گیری تفکر بختیاری‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند. کنار‌ها بعنوان منبع مهم حیات و شفاف عامل باروری و بخت گشایی به شمار می‌آیند. زنان به شاخه‌های کنار‌های دخیل می‌بندند. دخیل‌ها شامل مو، پارچه‌های سبز و کاغذ‌هایی حاوی نیایش هستند، حتا هنگام قطع کنار‌ها قربانی تقدیم می‌کنند.
با گسترش شهرنشینی این سنت‌ها تا حدی تضعیف شده، اما هنوز در مناطق اصیل، بختیاری‌ها درختان کنار را در جایگاه الهه می‌ستایند تا میراث گذشتگان آن‌ها با تلفیقی از متریالیسم و مذهب به حیات خود ادامه دهد. مستند زیر در طول دو سال بر اساس مشاهده، مطالعه و تحقیق میدانی با مردم بومی بختیاری تهیه و عکاسی شده است.
